Λόγος εἰς τὴν Τετραήμερον ΕΓΕΡΣΙΝ τοῦ ΛΑΖΑΡΟΥ ἐκ τοῦ «Θησαυροῦ» Δαμασκηνοῦ Ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, τοῦ μετέπειτα Ἐπισκόπου Λιτῆς καὶ Ρενδίνης καὶ εἶτα Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης, διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶναι φίλοι τοῦ Θεοῦ, θέλεις διὰ τοῦτο νὰ μὴ ἀσθενοῦν; Ὄχι. Μάλιστα αὐτοὶ πρέπει νὰ ἀσθενοῦν περισσότερον, διότι ἡ ἀσθένεια τοῦ σώματος εἶναι δοκιμασία τῆς ψυχῆς. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Προφήτης Δαβὶδ παρεκάλει καὶ ἔλεγε· «Δοκίμασόν με, Κύριε, καὶ πείρασόν με» (Ψαλμ. κε’ 2). Ἀλλ’ ἂς ἔλθωμεν εἰς τὴν συνέχειαν τοῦ Εὐαγγελίου.

«Ὡς οὖν ἤκουσεν, ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας» (αὐτ. 6).

Ὡς ἤκουσεν ὁ Κύριος, ὅτι ὁ Λάζαρος ἀσθενεῖ, τότε μὲν παρέμεινεν ἐκεῖ ὅπου ἦτο ἐπὶ δύο εἰσέτι ἡμέρας. Ποῦ ἦτο ὁ Χριστὸς καὶ ποῦ ἀπέμεινε πάλιν; Τοῦτο τὸ λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς εἰς τὸ προηγούμενον δέκατον κεφάλαιον, ὅτι δηλαδὴ οἱ Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτόν, ἤτοι τὸν Χριστόν, νὰ τὸν συλλάβουν «καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν καὶ ἀπῆλθε πάλιν πέραν τοῦ Ἰορδάνου εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἦν Ἰωάννης τὸ πρῶτον βαπτίζων καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ» (αὐτ. ι’ 39-40). Ἤτοι οἱ Ἑβραῖοι, ὡς φθονεροί, ὅπου ἦσαν, ἐζήτουν τὸν Χριστὸν νὰ τὸν φονεύσουν, αὐτὸς δὲ ἔφυγεν ἀπὸ τὰς χεῖρας των καὶ ἐπέρασεν ἀντίπεραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ἐκεῖ δὲ ὅπου ἦτο ἐγνώριζε, ὅτι θέλει ἀποθάνει ὁ Λάζαρος. Ὅθεν ἐκεῖ παρέμεινε τὰς δύο ἡμέρας ἐκεινας διὰ νὰ ταφῇ ὁ Λάζαρος καὶ οὕτω νὰ γίνῃ θαυμαστότερον τὸ θαῦμα. Διότι, ἂν ἤθελε τὸν ἰατρεύσει ἠσθενημένον, ὀλίγον ἤθελε θαυμαστωθῆ· ὅτε δὲ τὸν ἀνέστησεν ἀποθαμμένον, ἐφάνη καὶ περισσότερον δυνάστης καὶ βασιλεὺς τοῦ θανάτου. Διατί δὲ δὲν ἐπῆγε πρὶν παρέλθουν τέσσαρες ἡμέραι; Διὰ νὰ φανῇ, ὅτι ἂν καὶ εἰς τὰ τέσσαρα στοιχεῖα διαλυθῆ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ πάλιν ὁ Θεὸς δύναται νὰ τὸ συναρμόσῃ εἰς ἕν, ὅπως καὶ τὸν Λάζαρον.

«Ἔπειτα μετὰ τοῦπο λέγει τοῖς Μαθηταῖς· Ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν. Λέγουσιν αὐτῷ οἱ Μαθηταί· Ραββί, νῦν ἐζήτουν Σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς. Οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; Ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει. Ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει· ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ» (αὐτ. 7-10).

Μετὰ ταῦτα λέγει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς Μαθητάς του· «Ἐλᾶτε νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν». Λέγουσι πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταί του· «Διδάσκαλε, τώρα Σὲ ἐζήτουν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ Σὲ λιθοβολήσουν καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;». Διὰ ποίαν αἰτίαν ἐζήτουν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ λιθοβολήσουν τὸν Χριστόν;