Νὰ ἴδωμεν ὅτι τετραήμερος νεκρὸς ἀνεστήθη· ὅτι βρωμισμένος καὶ διαλελυμένος νεκρός, ζῶν παρευθὺς ἐφάνη· ὅτι ἐνικήθη ὁ θάνατος, ὅτι δὲν ἠμπόρεσεν ὁ ᾅδης νὰ κρατήσῃ τὸν νεκρόν, ἀλλὰ παρευθὺς μὲ τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ ἐξῆλθεν ἐκεῖνος ὡς ἦτο καὶ πρότερον ζῶν καὶ ὑγιής, ὅτι καὶ ὁ Κύριος σήμερον ἐφάνη Θεὸς ἀπὸ τὰ ἔργα Του· ὅτι ἐγνώρισεν ὁ ᾅδης, μᾶλλον δὲ ὁ διάβολος, ὅτι μέλλει νὰ κινδυνεύσῃ εἰς ὀλίγας ἡμέρας. Διὰ τοῦτο συνήχθημεν ἐνταῦθα, διὰ τοῦτο συνηθροίσθημεν. Ὅθεν ἂς προσκαρτερήσωμεν ὀλίγον, διὰ νὰ ἀκούσωμεν καὶ τὸ πῶς ἀνεστήθη ὁ Λάζαρος, ἵνα λάβωμεν καὶ τέλειον τὸν μισθόν μας ἐκ Θεοῦ. Ἀκούσατε λοιπὸν τὴν διήγησιν καὶ τὴν ἐξήγησιν τῆς σήμερον ἀναγνωσθείσης περικοπῆς τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἱεροῦ Εὐαγγελίου.
«Ἦν δέ τις ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει» (Ἰωάν. ια’ 1-2).
Ἦτο, λέγει, ἄνθρωπός τις, Λάζαρος ὀνόματι, ἀπὸ τὴν Βηθανίαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἦτο ἡ Μαρία καὶ ἡ Μάρθα ἡ ἀδελφή της. Ἡ Μαρία δὲ ἦτο ἐκείνη, ἥτις ἤλειψε τὸν Χριστὸν μὲ μύρον καὶ ἐσφόγγισε μὲ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς της τοὺς πόδας Του. Αὐτῆς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένησε. Πότε δὲ ἡ Μαρία ἤλειψε τὸν Χριστὸν μὲ μύρον, τὸ λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς εἰς τὸ ἑπόμενον δωδέκατον κεφάλαιον. Διατί δὲ τὸ λέγει; Διὰ νὰ δείξῃ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν, τὴν ὁποίαν εἶχεν αὕτη εἰς τὸν Χριστόν· τὸν ἤλειψε δὲ ἐκεῖ εἰς τὴν Βηθανίαν, ὡς τὸ λέγει εἰς τὸ αὐτὸ κεφάλαιον ὁ αὐτὸς Εὐαγγελιστὴς λέγων· «Ἡ οὗν Μαρία λαβοῦσα λίτραν μύρου» (Ἰωάν. ιβ’ 3) καὶ τὰ λοιπά. Φαίνεται δέ, ὅτι μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῦ Λαζάρου ἤλειψεν ἡ Μαρία τὸν Χριστὸν μὲ τὸ μύρον εἰς τὸν οἶκόν της. Τίνος δὲ ἕνεκεν δὲν λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, μόνον ἡ Μαρία, ἀλλὰ λέγει ἡ Μαρία, ἡ ἁλείψασα τὸν Χριστὸν μὲ μύρον; Διασαφηνίζει τοῦτο διὰ νὰ μὴ νομίσῃ τις, ὅτι δι’ ἄλλην Μαρίαν ὁμιλεῖ, διὰ τὴν Μαγδαληνήν, φερ’ εἰπεῖν, ἢ ἄλλην τινά. Αὐτῆς λοιπὸν τῆς Μαρίας ὁ ἀδελφὸς ἠσθένησε. Καὶ τί εἶχεν; Ἀσφαλῶς φυσικὴν ἀσθένειαν τῶν ἀνθρώπων. Διότι ἀπ’ ἀρχῆς ὁ ἄνθρωπος μὲ ἀσθενείας καὶ κόπους καὶ θλίψεις ἐπροστάχθη νὰ διέρχεται τὴν παροῦσαν πρόσκαιρον ζωήν. Ἐπειδὴ δὲ καὶ αὐτὸς ὁ Λάζαρος ἀπὸ τῆς γῆς ἦτο καὶ πάλιν εἰς τὴν γῆν ἔμελλε νὰ καταντήσῃ, διὰ τοῦτο ἠσθένησε, διότι ἀνάγκη ἦτο νὰ ἀποθάνῃ ὡς ἄνθρωπος.