Ἄλλοι πάλιν ἐξηγηταὶ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἐρωτοῦν, διατί οἱ ἄλλοι τρεῖς Εὐαγγελισταί, ὁ Ματθαῖος, ὁ Μᾶρκος καὶ ὁ Λουκᾶς δὲν γράφουν τίποτε διὰ τὴν ἔγερσιν τοῦ Λαζάρου, ἀλλὰ μόνον ὁ Ἰωάννης; Λέγομεν δὲ εἰς τοῦτο, ὅτι ὅταν ἔγραψαν τὰ Εὐαγγέλιά των οἱ ἄλλοι Εὐαγγελισταί, ὁ Λάζαρος ἔζη καὶ ἐπειδὴ ἔζη τότε ὁ Λάζαρος, ἦτο περιττὸν νὰ τὸ γράψουν, διότι ὁ ἴδιος διηγεῖτο τὸ θαῦμα. Ὁ δὲ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅταν ἔγραψε τὸ Εὐαγγέλιόν του, εἶχεν ἀποθάνει ὁ Λάζαρος καὶ διὰ νὰ μὴ λησμονηθῇ τὸ τοιοῦτον θαῦμα, διὰ τοῦτο τὸ ἔγραψεν. Ἴδετε δὲ πότε οἱ θεῖοι Εὐαγγελισταὶ ἔγραψαν ἕκαστος τὰ Εὐαγγέλιά των· ὁ Ματθαῖος ἔγραψε τὸ Εὐαγγέλιόν του ὀκτὼ χρόνους μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ θείαν Ἀνάληψιν, ὁ Μάρκος ἔγραψε δέκα χρόνους μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάληψιν, ὁ Λουκᾶς δεκαπέντε χρόνους μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάληψιν. Ὁ δὲ θεῖος Ἰωάννης ἔγραψε τὸ θεῖον αὐτοῦ Εὐαγγέλιον τελευταῖος ἀπὸ ὅλους, ἤτοι δύο ἔτη μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Λαζάρου, τριάκοντα δύο δηλαδὴ ἔτη ἀπὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναλήψεως. Ἐμάθατε λοιπὸν καὶ τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἔγραψαν οἱ ἄλλοι Εὐαγγελισταὶ τὸ θαῦμα αὐτό, ἀλλὰ μόνον ὁ Ἰωάννης.

Ἰδοὺ λοιπόν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ὅτι βοηθείᾳ Θεοῦ διεπεράσαμεν τὸ πέλαγος τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καὶ μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις δὲν ὑπέστη κακόν τι εἰς τὸ πέλαγος αὐτό, ἀλλ’ ἐξῆλθεν ἀπηλλαγμένος ἀπὸ πᾶσαν δαιμονικὴν τρικυμίαν· οὗτος καὶ εἰς τὸν καλὸν λιμένα ἔφθασεν, καὶ τοὺς λοιποὺς κόπους δὲν φοβεῖται. Ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστή, τὴν ὁποίαν διήλθομεν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, εἶναι ἁγιασμὸς καὶ σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Διότι ἡ νηστεία εἶναι μέγα ὄφελος· ἀπὸ αὐτὴν τὴν νηστείαν ὁ Μωϋσῆς ἔγινε νομοθέτης τοῦ Ἑβραϊκοῦ γένους, ἀπὸ αὐτὴν ἐκαθαρίσθη ὁ νοῦς του καὶ εἶδε δόξαν Θεοῦ· ἀπ’ αὐτὴν καὶ οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες ἔσβεσαν τὴν φλόγα τῆς καμίνου· ἀπὸ αὐτὴν καὶ ὁ Προφήτης Δανιὴλ ἡμέρωσε τοὺς λέοντας· ἀπὸ αὐτὴν ὁ Προφήτης Ἠλίας ἐκράτησε τὰ νέφη καὶ δὲν ἔβρεξε τρεῖς χρόνους καὶ ἓξ μῆνας· καὶ σχεδὸν εἰπεῖν ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἀπὸ αὐτὴν ἐτιμήθησαν· ἀπὸ αὐτὴν ἠξιώθησαν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Εἴθε δι’ αὐτῆς ὅπως καὶ ἡμεῖς κατὰ μὲν τὸ παρὸν ἀξιωθῶμεν νὰ φθάσωμεν τὴν ἁγίαν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, νὰ λαμπροφορήσωμεν ψυχικὰ καὶ σωματικὰ καὶ νὰ ἑορτάσωμεν, ὡς ἀγαπᾷ ὁ Χριστός· ἐκεῖ δὲ εἰς τὸν μέλλοντα αἰῶνα νὰ ἀξιωθῶμεν τοῦ αἰωνίου Πάσχα, τῆς αἰωνίου χαρᾶς καὶ τῆς ἀϊδίου τρυφῆς. Ἧς τύχοιμεν πάντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ ἀληθινῷ Θεῷ ἡμῶν, ᾯ πρέπει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ ἡ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν ἀτελευτήτων αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ