Βλέπεις, ὅτι διὰ νὰ μὴ γνωρίζῃ, ὅτι εἶναι Θεὸς ὁ Χριστός, διὰ τοῦτο λέγει· «ὅσα ζητήσῃς ἀπὸ τὸν Θεόν, σοῦ τὰ δίδει ὁ Θεός»; Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις δίδει εἰς τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὰ ζητήματα αὐτῶν. Αὐτὸς δέχεται ἄλλων δεήσεις καὶ σύ, Μάρθα, λέγεις, ὅτι ὅσα ζητήσῃς ἀπὸ τὸν Θεόν; Ἀπὸ αὐτὸ λοιπὸν φαίνεται ὅτι ἡ Μάρθα ἦτο ἀκόμη ἀστερέωτος.
«Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. Λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα, ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει, ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (αὐτ. 23-24).
Ταπεινά, ἱλαρὰ καὶ ἀκενόδοξα ἀπαντᾷ ὁ Χριστὸς πρὸς τὴν Μάρθαν. Δὲν τῆς λέγει, ὅτι ἐγὼ θέλω ἀναστήσει τὸν ἀδελφόν σου καὶ μὴ κλαίῃς· ἀλλὰ τί; Θέλει, λέγει, ἀναστηθῆ ὁ ἀδελφός σου. Καὶ πῶς θέλει ἀναστηθῆ, ἐὰν δὲν τὸν ἀναστήσῃς, Χριστέ; Δὲν λέγει ὅμως οὕτως ἡ Μάρθα· ἀλλὰ τί λέγει; Γνωρίζω, λέγει, ὅτι θέλει ἀναστηθῆ ἐν τῇ ἀναστάσει κατὰ τὴν τελευταίαν ἡμέραν. Γνωρίζω, Κύριε, ὅτι θέλει ἀναστηθῆ εἰς τὴν μέλλουσαν ἀνάστασιν. Πόθεν ἐγνώριζεν, ὅτι εἶναι ἀνάστασις νεκρῶν; Ἀπὸ τὸν λόγον τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα, ὅστις λέγει· «Ἀναστήσονται οἱ νεκροὶ καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (Ἡσ. κϛ’ 19). Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλων Προφητῶν λόγους τὸ ἐγνώριζε καὶ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ δὲ τὸ στόμα τὸ ἤκουσεν, ὅτι θέλει γίνει ἀνάστασις τῶν νεκρῶν κατὰ τὴν ὑστέραν ἡμέραν. Πῶς δὲ εἶναι ὑστερινὴ ἐκείνη ἡ ἡμέρα; Μήπως ἀπὸ τότε πλέον δὲν θὰ ὑπάρχουν ἡμέραι; Ναί· δὲν θὰ εἶναι πλέον ἀπὸ τότε ἡμέρα καὶ νύκτα, ἀλλ’ ἕνας θὰ εἶναι ὅλος ὁ καιρὸς ἐκεῖνος· ὅλος χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις διὰ τοὺς δικαίους καὶ ὅλος κόλασις διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς.
«Εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;» (αὐτόθι 25-26).
Ἐγώ, λέγει ὁ Ἰησοῦς, εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· καὶ ὅστις πιστεύει εἰς ἐμὲ καὶ ἂν ἀποθάνῃ, ζῇ· καὶ ὅστις ζῇ καὶ πιστεύει εἰς ἐμέ, ποτὲ δὲν ἀποθνῄσκει εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις αὐτά, ποὺ σοῦ λέγω, Μάρθα; Καὶ ἀληθῶς· Αὐτὸς εἶναι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ἀνάστασις μέν, διότι μὲ τὸ πρόσταγμά του μέλλουν νὰ ἀναστηθοῦν οἱ ἀπ’ αἰῶνος νεκροί, ζωὴ δέ, διότι ὁ ὁρισμὸς αὐτοῦ ζωοποιεῖ τὰ πάντα. Ὅστις πιστεύει εἰς αὐτόν, θάνατον δὲν φοβεῖται. «Θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει», καθὼς ὁρίζει Παῦλος ὁ Ἀπόστολος (Ρωμ. ϛ’ 9).