Λόγος εἰς τὴν Τετραήμερον ΕΓΕΡΣΙΝ τοῦ ΛΑΖΑΡΟΥ ἐκ τοῦ «Θησαυροῦ» Δαμασκηνοῦ Ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, τοῦ μετέπειτα Ἐπισκόπου Λιτῆς καὶ Ρενδίνης καὶ εἶτα Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης, διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Τὸν καιρὸν δηλαδὴ ἐκεῖνον χριστὸς ἐλέγετο ὁ μὲ μύρον κεχρισμένος, διότι τότε εἶχον συνήθειαν νὰ χρίουν μὲ μύρον ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον ἤθελον νὰ κάμουν βασιλέα ἢ Ἀρχιερέα. Κατεσκευάζετο δὲ τὸ μύρον ἀπὸ ἔλαιον καὶ μυρωδικά, καὶ προωρίζετο δι’ αὐτὸν τὸν σκοπόν. Ἀπὸ αὐτὸ ἔχυναν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ χειροτονουμένου καὶ ἐὰν μὲν κατέβαινε τὸ μύρον κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὴν ρῖνα του καὶ εἰς τὸ στόμα του, τὸν ἔκαμναν βασιλέα, ἐὰν ὅμως τὸ μύρον ἐπήγαινε πλαγίως, δὲν τὸν ἔκαμναν. Ἐπειδὴ λοιπὸν καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχρίσθη ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, διὰ τοῦτο ὠνομάζετο Χριστός, δηλαδὴ κεχρισμένος. Διὰ τοῦτο εἶπε καὶ ἡ Μάρθα· «Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος».

«Καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρα εἰποῦσα· ὁ Διδάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε. Ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν· οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ’ ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα» (αὐτ. 28-30).

Ἀφοῦ ἡ Μάρθα ὡμολόγησε τὸν Ἰησοῦν Υἱὸν Θεοῦ, παρευθὺς ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγε καὶ εἶπε κρυφίως εἰς τὴν ἀδελφήν της· «Ὁ Διδάσκαλος εἶναι ἐδῶ καὶ σε ζητεῖ». Ἡ δὲ Μαρία, ὡς ἤκουσε τοῦτο, ἠγέρθη γρήγορα καὶ ἐπῆγε πρὸς τὸν Χριστόν. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶχεν ἀκόμη εἰσέλθει εἰς τὴν πόλιν, ἀλλ’ εὑρίσκετο εἰσέτι εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον τὸν ὑπήντησεν ἡ Μάρθα ἀπ’ ἀρχῆς. Λέγουν καὶ ἐξετάζουν τινές, διατί κρυφίως ἡ Μάρθα ὡμίλησε πρὸς τὴν ἀδελφήν της; Θέλουν δὲ νὰ εἴπουν ἐπ’ αὐτοῦ, ὅτι ὡμίλησε οὕτω κρυφίως διὰ νὰ μὴ κάμῃ σύγχυσιν εἰς τὸν οἶκον καὶ σπεύσουν ὅλοι, ὡς ἀκούσουν, ὅτι ἦλθεν ὁ Χριστός, νὰ τὸν ἴδουν· ἄλλοι λέγουν, ὅτι ὠμίλησε κρυφίως, ἐπειδὴ οἱ Ἰουδαῖοι, ὡς προεῖπον, ἐζήτουν νὰ φονεύσουν τὸν Χριστὸν· διὰ τοῦτο οὕτως ὡμίλησε, ἵνα μὴ ἀκούσουν καὶ οἱ Ἰουδαῖοι, οἵτινες ἦσαν ἐκεῖ καὶ ὁρμήσουν κατὰ τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸν λιθοβολήσουν.

Τὶ δὲ εἶπε κατ’ ἰδίαν ἡ Μάρθα εἰς τὴν ἀδελφήν της; Καλὸν εἶναι καὶ αὐτὸ νὰ τὸ σκεφθῶμεν. Ὁ Διδάσκαλος, εἶπεν, ἦλθε καὶ σὲ καλεῖ· Διδάσκαλον ὅλος ὁ κόσμος τὸν Χριστὸν ὠνόμαζε. Πότε δὲ ἐζήτησεν ὁ Χριστὸς τὴν Μαρίαν καὶ λέγει ἡ Μάρθα ὅτι ὁ Χριστὸς σὲ ζητεῖ; Τίποτε ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε· ἡ δὲ Μάρθα ἀφ’ ἑαυτῆς τὸ εἶπε διὰ νὰ ἀκούσῃ ἡ Μαρία νὰ σπεύσῃ γρήγορα.