Λόγος εἰς τὴν Τετραήμερον ΕΓΕΡΣΙΝ τοῦ ΛΑΖΑΡΟΥ ἐκ τοῦ «Θησαυροῦ» Δαμασκηνοῦ Ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, τοῦ μετέπειτα Ἐπισκόπου Λιτῆς καὶ Ρενδίνης καὶ εἶτα Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης, διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Τί δὲ εἶναι τὸ στάδιον; Καλὸν εἶναι καὶ αὐτὸ νὰ τὸ μάθετε. Στάδιον ἐλέγετο μονὰς μετρήσεως μήκους τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ἀπετελεῖτο δὲ τὸ στάδιον ἀπὸ ἑκατὸν ὀργυιάς. Ἑπομένως τὰ δέκα πέντε στάδια ἦσαν χίλιαι πεντακόσιαι ὀργυιαί· ἑκάστη πάλιν ὀργυιὰ ἀπετελεῖτο ἀπὸ ἓξ (6) πόδας. Ἤτοι ἡ ὅλη ἀπόστασις ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα εἰς τὴν Βηθανίαν εἶναι περὶ τὰ δύο χιλιάδες πεντακόσια (2.500) σημερινὰ μέτρα, περὶ τὴν ἡμίσειαν δηλαδὴ ὥραν. Τόση λοιπὸν εἶναι ἡ ἀπόστασις ἀπὸ τὴν Βηθανίαν ἕως τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐπειδὴ λοιπὸν τόσον πλησίον ἦτο, διὰ τοῦτο πολλοὶ ἐξ Ἱεροσολύμων ἐπῆγαν νὰ παρηγορήσουν τὴν Μάρθαν καὶ τὴν Μαρίαν.

Ἔχει καὶ ὁ λόγος οὗτος σημασίαν ἀρκετήν, διότι λέγει ὁ αὐτὸς Εὐαγγελιστὴς εἰς ἄλλο μέρος τοῦ βιβλίου του, ὅτι οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔκαμαν συμφωνίαν μεταξύ των, ὅτι ὅστις συναναστρέφεται ἢ συντρώγει μὲ τὸν Χριστόν, νὰ εἶναι ἀποσυνάγωγος. Πῶς λοιπὸν τώρα λέγει, ὅτι πολλοὶ ἐπῆγαν πρὸς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν Μαρίαν, νὰ τὰς παρηγορήσουν, ἀφοῦ ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία συνανεστρέφοντο καὶ συνέτρωγαν μὲ τὸν Χριστόν; Πῶς δὲν ἐφοβήθησαν νὰ μὴ τοὺς κάμωσιν ἀποσυναγώγους; Ἐπῆγαν δὲ οὐχὶ ὀλίγοι, ἀλλὰ καὶ πολλοί. Περὶ τούτου λέγουν τινές, ὅτι ὅσους ἐπήγαιναν διὰ τοιαύτην ὑπόθεσιν, δὲν τοὺς ἠνώχλουν· διότι ἦσαν καὶ συγγενεῖς καὶ λοιποὶ γνωστοὶ τοῦ Λαζάρου. Ὅθεν καὶ διὰ τοῦτο δὲν τοὺς ἠμπόδιζέ τις νὰ ὑπάγουν εἰς τὸν ἐνταφιασμόν του. Διατὶ ὅμως δὲν λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι ἐπῆγαν πρὸς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν Μαρίαν, ἀλλὰ λέγει, πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν; Ἤτοι πρὸς τὰς ἄλλας γυναῖκας, αἱ ὁποῖαι ἦσαν μὲ τὴν Μαρίαν καὶ τὴν Μάρθαν; Λέγομεν καὶ εἰς τοῦτο, ὅτι διὰ τὴν προαναφερθεῖσαν αἰτίαν· δηλαδὴ διὰ νὰ μὴ τοὺς κάμωσιν ἀποσυναγώγους, διὰ τοῦτο ἐπροφασίζοντο, ὅτι ἐπήγαιναν διὰ τὰς ἄλλας γυναῖκας, αἱ ὁποῖαι ἦσαν μὲ τὴν Μαρίαν καὶ τὴν Μάρθαν· οὕτω δὲ νὰ φανοῦν καλοὶ καὶ ὑπήκοοι εἰς τὸν νόμον καὶ νὰ δείξουν, ὅτι φυλάσσουν τὴν συμβουλὴν τῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων.

«Ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. Εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. Ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα, ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεὸς» (αὐτ. 20-22).