Τὸ λέγει ὁ αὐτὸς Εὐαγγελιστὴς εἰς τὸ προηγούμενον δέκατον κεφάλαιον, εἰς τὸ ὁποῖον γράφει οὕτω· «Ἐγένετο δὲ τὰ ἐγκαίνια ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις καὶ χειμὼν ἦν. Καὶ περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ Ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ τοῦ Σολομῶντος. Ἐκύκλωσαν οὖν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἔλεγον αὐτῷ. Ἕως πότε τὴν ψυχὴν ἡμῶν αἴρεις; Εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, εἰπὲ ἡμῖν παρρησίᾳ. Ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. Εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε· τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου, ταῦτα μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ. Ἀλλ’ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε, οὐ γάρ ἐστε ἐκ τῶν προβάτων τῶν ἐμῶν, καθὼς εἶπον ὑμῖν… Ἐβάστασαν οὖν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι, ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν» (Ἰωάν. ι’ 22-31).
Ἀκούεις διατί ἤθελαν νὰ τὸν λιθοβολήσουν; Διότι τὸν ἠρώτησαν, λέγοντες· «Εἰπέ μας, Σὺ εἶσαι ὁ Χριστός;». Ἐκεῖνος δὲ ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς. «Τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα κάμνω, αὐτὰ μαρτυροῦν, ἐὰν εἶμαι ἐγὼ ὁ Χριστός». Ὡς ἤκουσαν τοῦτο ἐκεῖνοι, ἐπῆραν πέτρας νὰ τὸν λιθοβολήσουν. Πότε δὲ ἔγινεν αὐτό; Μόλις πρὸ τριῶν ἡμερῶν. Διὰ τοῦτο λέγουν οἱ μαθηταί· «Ραββί, τὸ ὁποῖον σημαίνει Διδάσκαλε, τώρα, πρὸ ὀλίγου, ἤθελαν νὰ σὲ λιθοβολήσουν εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ πάλιν θέλεις νὰ ὑπάγῃς ἐκεῖ; Μήπως τὸν θάνατόν Σου ζητεῖς; Μήπως ἀγαπᾷς νὰ φονευθῇς καὶ διὰ τοῦτο θέλεις νὰ ὑπάγῃς πάλιν ἐκεῖ». Λέγει ὁ Χριστός· «Ἡ ἡμέρα δὲν ἔχει δώδεκα ὥρας;». Καὶ πῶς λέγεις, Χριστέ, ὅτι ἡ ἡμέρα ἔχει δώδεκα ὥρας, ἀφοῦ ἄλλαι ἡμέραι ἔχουν ἐννέα ὥρας, ἄλλαι δέκα, ἄλλαι ἕνδεκα, ἄλλαι δεκατρεῖς καὶ ἄλλαι δεκατέσσαρας; Πῶς εἶπεν ὁ Χριστός, ὅτι δώδεκα ὧραι εἶναι τῆς ἡμέρας; Τοῦτο δὲν τὸ εἶπεν ὁ Χριστὸς διὰ τὰς ἡμέρας ὅλου τοῦ χρόνου, ἀλλὰ διὰ τὰς ἡμέρας τοῦ μηνὸς ἐκείνου, ὅστις ἦτο τότε, δι’ ἐκείνας τὸ ἔλεγεν. Τότε δέ, εἰς τὰς ἡμέρας ἐκείνας, ἦτο Μάρτιος, ὅστις ἔχει δώδεκα ὥρας ἡ ἡμέρα καὶ δώδεκα ἡ νύκτα. Θέλεις νὰ διαπιστώσῃς καὶ τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ὁ Μάρτιος, ἦτο τότε; Ἄκουσον.
Οἱ Ἑβραῖοι τότε εἶχον τὸ Πάσχα των εἰς τὰς εἰκοσιτέσσαρας τοῦ Μαρτίου· ὁ δὲ Χριστὸς εἶπε τὸν λόγον αὐτὸν δέκα ἡμέρας πρωτύτερα. Ὥστε λοιπὸν Μάρτιος ἦτο τότε· διὰ τοῦτο καὶ ἔλεγε, δὲν εἶναι δώδεκα ὧραι τῆς ἡμέρας; Ὅστις περιπατεῖ τὴν ἡμέραν, δὲν σκοντάπτει, ὅτι βλέπει τὸ φῶς τοῦ ἡλίου· ὅστις δὲ περιπατεῖ κατὰ τὴν νύκτα, ἐκεῖνος σκοντάπτει, διότι δὲν τοῦ φέγγει ὁ ἥλιος.