«Ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε, ὃν φιλεῖς, ἀσθενεῖ. Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι’ αὐτῆς. Ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μαρίαν καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον» (αὐτ. 3-5).

Ἀφοῦ λοιπὸν ἠσθένησεν ὁ Λάζαρος, ἀπέστειλαν αἱ ἀδελφαί του ἀνθρώπους πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ τοῦ εἶπον· «Κύριε, αὐτός, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷς, ἤτοι ὁ Λάζαρος, ἀσθενεῖ». Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς ὁ Κύριος· «Αὕτη ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι διὰ θάνατον, ἀλλὰ διὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι’ αὐτῆς». Ὁ Χριστὸς δὲ ἠγάπα, λέγει, τὴν Μάρθαν καὶ τὴν Μαρίαν, τὴν ἀδελφήν της, καὶ τὸν Λάζαρον. Διατί δὲ δὲν ἐπῆγαν μόναι των, ἀλλὰ ἔστειλαν ἀνθρώπους; Ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι δὲν ἔπρεπε νὰ ἀφήσουν μόνον τὸν ἀσθενῆ· ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι εἶχον παρρησίαν πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ διὰ τοῦτο τοῦ διεμήνυσαν μὲ θάρρος. Διατί δὲ εἶπον οἱ ἀπεσταλμένοι· «Κύριε, αὐτός, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷς, ἀσθενεῖ» καὶ δὲν εἶπον, ὅτι ὁ Λάζαρος ἀσθενεῖ; Οὕτως εἶπον ἐννοοῦντες ὅτι, αὐτός, ὅστις σὲ ἀγαπᾷ καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἀγαπᾷς καὶ σύ, αὐτὸς εἶναι ἀσθενής. Ἐφ’ ὅσον δὲ ἔχεις κάμει τόσας θεραπείας εἰς τοὺς ξένους, πρέπει νὰ κάμῃς καὶ εἰς τὸν φίλον σου τὸ καλόν. Λέγει ὁ Κύριος· «Αὕτη ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι διὰ θάνατον».

Δὲν εἶναι διὰ θάνατον; Ἀλλὰ τότε πῶς ἀπέθανε καὶ ἔμεινε τέσσαρας ἡμέρας εἰς τὸν τάφον; Μήπως ὁμοιάζει τοῦτο μὲ τὸ ὅτι δὲν ἀπέθανεν, ἀλλὰ κατὰ φαντασίαν τὸν ἔθαψαν ὡς νεκρόν; Δὲν εἶναι διὰ θάνατον; Ἀλλὰ πῶς εἶπε κατόπιν, ὅτι ὁ Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν ἀπέθανεν; Εἶπες, ὅτι δὲν εἶναι διὰ θάνατον! Ἀλλὰ ὅταν ἀποθάνῃ, πῶς θὰ σὲ πιστεύσουν, ἀφοῦ ἤκουσαν τὸν λόγον αὐτὸν ἀπὸ τὸ στόμα σου; Δὲν εἶναι διὰ θάνατον; Ἀλλὰ πῶς τὸν ἀνέστησες, ἀφοῦ δὲν ἦτο ἀποθαμμένος; Πῶς ἐζήτησες τὸν τάφον του, ἀφοῦ δὲν ἦτο ἐνταφιασμένος; Μὲ τοῦτο θέλει νὰ εἴπῃ ὁ Χριστός, ὅτι δὲν εἶναι διὰ θάνατον παντοτινόν, ἀλλὰ μόνον διὰ τέσσαρας ἡμέρας θὰ εἶναι ὁ θάνατός του καὶ διὰ νὰ φανερωθῇ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ. Μήπως ὅμως διὰ νὰ φανερωθῇ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἀπέθανεν ὁ Λάζαρος; Ὄχι· ἀλλ’ ἀπέθανεν ἀπὸ ἀσθένειαν, ἡ δὲ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐφανερώθη, διότι ἀνεστήθη. Διατί δὲ λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, ὅτι ἠγάπα ὁ Χριστὸς τὸν Λάζαρον; Διὰ νὰ ἀκουσῃς καὶ νὰ μάθῃς, ὅτι καὶ οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ ἀσθενοῦν σωματικά, καθὼς τὸ λέγει καὶ ὁ σοφὸς Σολομών· «Ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει· μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱόν, ὃν παραδέχεται» (Παρ. γ’ 12).