Ἐδῶ εὑρίσκομεν ἀκόμη καὶ τὸν ἁγιώτατον ἐκεῖνον Λεόντιον τὸν ἐκ τοῦ Ἄργους τῆς Πελοποννήσου καταγόμενον, ὁ ὁποῖος ἑξήκοντα χρόνους δὲν ἐξῆλθεν απὸ τὸ Μοναστήριον, καὶ διορατικοῦ χαρίσματος ἀξιωθείς, μετὰ θάνατον ἔβλυσε μύρον ἀπὸ τὰ θεῖα αὐτοῦ Λείψανα, ὡς ἱστορεῖ ὁ ἱερὸς Μαλαξὸς ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Ναυπλίου. Ἔζη δὲ ὁ Ὅσιος οὗτος ἐπὶ τοῦ πατρὸς τοῦ Μαλαξοῦ, περὶ τὰ χίλια πεντακόσια τριάκοντα ἤδη μετὰ Χριστόν [Ἰουνίου 18η, τόμος Ϛʹ].
Τὶ δὲ νὰ λέγωμεν διὰ τὸν Ὅσιον Φιλόθεον, ὅστις παιδίον ὢν ἠχμαλωτίσθη ἀπὸ τοὺς Ἰσμαηλίτας, καὶ ἐλευθερωθεὶς ἀπὸ τὴν φυλακὴν δι’ ὀπτασίας τῆς Θεοτόκου, πρῶτον μὲν ἤσκησεν ἔν τινι Μοναστηρίῳ τῆς Νεαπόλεως, ὕστερον δὲ ἐλθὼν εἰς τὸ Ὄρος ἐκάθισεν εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Διονυσίου. Εἶτα προσποιηθεὶς ὅτι εἶναι βωβός, ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, καὶ ἡσυχάσας πλησίον αὐτοῦ, ἠγωνίζετο ὑπὲρ ἄνθρωπον, μεταβὰς δὲ εἰς ἄλλον τόπον τοῦ Ὅρους, ἐκεῖ ἐτελείωσεν ἁγιοπρεπῶς τὴν ζωήν του, προορατικοῦ χαρίσματος ἀξιωθείς, καὶ παραγγείλας εἰς τοὺς μαθητάς του νὰ μὴ τὸν θάψωσιν, ἀλλὰ νὰ τὸν ρίψωσιν εἰς τὸ δάσος, ὅπου ἁλιεύς τις εὑρὼν τὴν ἁγίαν αὐτοῦ Κάραν ὡς ἄστρον λάμπουσαν, τὴν ἀπέδωκεν εἰς τοὺς μαθητάς του δι’ ὀπτασίας τοῦ Ἁγίου [Ὀκτωβρίου 21η, τόμος Ιʹ].
Ἐνταῦθα εὑρίσκομεν καὶ τρεῖς ἀκόμη Ὁσιομάρτυρας, τὸν Ἅγιον Χριστοφόρον, τὸν Ἅγιον Γεννάδιον καὶ τὸν Ἅγιον Ἰωσήφ. Καὶ ὁ μὲν Χριστοφόρος, ἐξ Ἀδριανουπόλεως καταγόμενος, ἦτο ράπτης τὸ ἐπάγγελμα. Ἀλλ’ ἐπειδὴ αἰφνιδίως ἐπτώχευσεν, εἶπε λόγον τινὰ μετ’ ἀδιαφορίας εἴς τινα φίλον του Ἀγαρηνόν, ὅτι δῆθεν θὰ ἀλλάξῃ φῦλον. Τοῦτο μαθόντες οἱ τοῦ σκότους υἱοί, μετὰ βίας περιέτεμον αὐτόν. Ἐκ τούτου ἀναχωρήσας κρυφίως εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐγένετο δόκιμος Μοναχὸς ἐν ταύτῃ τῇ ἱερᾷ Μονῇ. Εἶτα λαβὼν ἄδειαν ἐπανῆλθεν εἰς τὰ ἴδια, καὶ ὁμολογήσας τὴν εὐσέβειαν, ἐξεφαύλισε τὴν τοῦ Μωάμεθ πλάνην. Ὅθεν φυλακισθείς, ραβδίζεται καθημερινῶς ἡμέρας ὀκτώ, εἶτα καταδικάζεται εἰς σφαγήν. Πορευομένου δὲ εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, ἤστραπτε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἔψαλλε τὸ Χριστὸς ἀνέστη. Ἀπεκεφαλίσθη δὲ τῇ Τρίτῃ τῆς Διακαινησίμου. Ἐπὶ τρεῖς δὲ ἡμέρας φῶς οὐράνιον κατήρχετο εἰς τὸ ἅγιον Λείψανον. Ὁ δὲ Ἅγιος Γεννάδιος ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀποτμηθεὶς τὴν κεφαλὴν καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ εἰς Ἀδριανούπολιν, ὑποστὰς τὸν δι’ ἀγχόνης θάνατον [7].