Ἀλλ’ ὦ μακαριώτατοι θεῖοι Πατέρες· οἱ Ὅσιοι καὶ Ἱεράρχαι· οἱ Ὁμολογηταὶ καὶ Ὁσιομάρτυρες καὶ Ἱερομάρτυοες· οἱ Μυροβλύται καὶ θαυματουργοί οἱ ἐπίγειοι Ἄγγελοι καὶ οὐράνιοι ἄνθρωποι, οἱ τοῦ Ἁγίου Ὄρους πολιοῦχοι καὶ οἰκισταί, καὶ μετὰ τὴν Θεοτόκον προστάται ἡμῶν καὶ εὐεργέται καὶ ἔφοροι, οἱ ἐν σαρκὶ τοὺς ἀσάρκους νικήσαντες δαίμονας· πάντων τῶν Ἁγιορειτῶν ὄντες στέφανος καὶ δόξα καὶ καύχημα ἡ βασιλικὴ καὶ τροπαιοφόρος παράταξις τῆς Βασιλίσσης τῶν Οὐρανῶν Θεοτόκου· τὰ μυρίπνοα ἄνθη καὶ τὰ ἀγλαόκαρπα δένδρα τοῦ νοητοῦ τούτου Παραδείσου τῆς Ἀειπαρθένου· οἱ ἀέναοι ποταμοὶ τῶν θείων καὶ πνευματικῶν χαρισμάτων· δέξασθε τὸ παρὸν ἐφύμνιον τὸ ὁποῖον σᾶς προσφέρει ὅλη ὁμοῦ ἡ κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸ ὑμέτερον Ποίμνιον, ὡς ἐδέξατο ὁ Κύριος τὰ δύο λεπτὰ τῆς χήρας. Καὶ τὴν κοινὴν ταύτην καὶ καινὴν ἑορτὴν ὑμῶν καὶ πανήγυριν, ἣν ὅλοι κοινῶς ἐπιτελοῦμεν, ἐναγκαλίσασθε, θειότατοι, ὡς ὀσμὴν εὐωδίας, καὶ ὡς θυσίαν εὐπρόσδεκτον. Διότι τὶ ἄλλο δυνάμεθα ἡμεῖς νὰ πράξωμεν, ἵνα δείξωμεν τὸ δυσεκπλήρωτον χρέος, ὅπερ ἔχομεν πρὸς ὑμᾶς τοὺς εὐεργέτας ἡμῶν διὰ τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας εὐεργεσίας καὶ χάριτας, ὧν ἀπηλαύσαμεν, καὶ ἀπολαύομεν, καὶ θέλομεν ἀπολαύει διὰ παντὸς τοῦ βίου παρ’ ὑμῶν;
Ναί, τὸ ὁμολογοῦμεν, ὅτι ἡμεῖς διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν δὲν εἴμεθα ἄξιοι νὰ κατοικοῦμεν τὸν ἅγιον τοῦτον τόπον, καὶ νὰ ὀνομαζώμεθα υἱοί σας, ἀλλὰ σεῖς, διὰ τὴν χρηστότητά σας, μὴ ἀπαρνηθῆτε νὰ εἶσθε Πατέρες ἡμῶν. Διὸ μετὰ θάρρους παρακαλοῦμεν ὑμᾶς ἅπαντας, ἡμεῖς ἅπαντες νὰ μᾶς ἐνδυναμώνητε, ὥστε νὰ μιμώμεθα ὅσον τὸ δυνατὸν καὶ ἡμεῖς τὴν ἰδικήν σας ζωὴν καὶ τὰ ἔργα σας. Καὶ εἰς μὲν τὴν παροῦσαν ζωὴν δεόμεθα ὑμῶν ἵνα σκέπητε καὶ διαφυλάττητε τὰ ἱερὰ ταῦτα Μοναστήρια καὶ Σκήτας καὶ Κελλία καὶ πάντας ἡμᾶς τοὺς ἐν αὐτοῖς κατοικοῦντας, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ ἐπηρείας τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, εἰς δὲ τὴν μέλλουσαν νὰ μᾶς ἀξιώσητε διὰ τῶν πρεσβειῶν σας νὰ ἀπολαύσωμεν τῆς οὐρανίου μακαριότητος καὶ ἡμεῖς μεθ’ ὑμῶν. Εἰ καὶ μέγα ἐστὶ τὸ αἰτούμενον, ἐξαιτούμεθα, ἵνα καὶ ἡμεῖς οἱ υἱοί σας, μετὰ τῶν Πατέρων ἡμῶν συναριθμηθῶμεν, ἡμεῖς τὰ ποίμνια μετὰ τῶν Ποιμένων ἡμῶν· ἡμεῖς οἱ μαθηταὶ μετὰ τῶν Διδασκάλων ἡμῶν· ἵνα ἔχητε λέγειν καὶ ὑμεῖς πρὸς τὸν Θεόν, τὸ ἀποστολικὸν ἐκεῖνο· «Ἰδοὺ ἡμεῖς καὶ τὰ παιδία, ἃ ἡμῖν ἔδωκας, Κύριε». ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αίῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.