Οὗτοι ὅλοι εἷναι οἱ πύρινοι ἐκεῖνοι καὶ ὑψηλοὶ πύργοι, τοὺς ὁποίους εἶδεν ἔξυπνος μὲ θείαν ὀπτασίαν ὁ Ὅσιος Μάρκος ὁ μαθητὴς Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, ὅτι ἦσαν τριγύρω εἰς ὅλον τὸ Ἅγιον Ὄρος. Οὗτοι εἶναι τὸ πλῆθος ἐκεῖνο τῶν Μοναχῶν, τοὺς ὁποίους εἶδεν ὁ αὐτὸς Μάρκος, ὅτι ἵσταντο ὁμοῦ μὲ τοὺς Ἀγγέλους τε καὶ Ἀρχαγγέλους πέριξ τῆς Θεοτόκου, δοξολογοῦντες καὶ προσκυνοῦντες αὐτήν ἥτις ἔχουσα παλάτια χρυσᾶ καὶ ὑψηλά, κατὰ τὸ μέρος τῆς Βίγλας, ἐκάθητο ἐπὶ θρόνου ὡς Βασίλισσα, καθὼς ἀναφέρει ὁ Βίος τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Καὶ διὰ νὰ εἴπω μὲ συντομίαν, οὗτοι οἱ σήμερον ἑορταζόμενοι Ἅγιοι ἔδειξαν ἀληθῆ τὴν προφητείαν τῆς Θεοτόκου, τὴν ὁποίαν εἶπεν ὅτι θέλει ὀνομασθῆ ἅγιον τοῦτο τὸ Ὄρος, διότι οὗτοι τὸ ἡγίασαν, τὸ ἐθαυμάστωσαν, τὸ ἐδόξασαν, καὶ τὸ ἔκαμαν ὀνομαστὸ εἰς ὅλον τὸν κόσμον.
ΛΟΓΟΣ - ΑΝΑΓΝΩΣΙΣ Γ’ (ΗΘΙΚΟΝ)
ΤΟΙΟΥΤΟΤΡΟΠΩΣ μὲν οἱ θεοφόροι οὗτοι Παιέρες καὶ Ἅγιοι ἠγάπησαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν ἐπὶ τῆς γῆς μὲ τὴν ἰσάγγελον αὐτῶν πολιτείαν ναὶ τὰ θεάρεστα αὐτῶν κατορθώματα. Ἀμοιβαίως δὲ ἠγαπήθησαν καὶ ἐδοξάσθησαν καὶ παρὰ Θεοῦ, καὶ ἐν τῇ γῇ καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ζῶντες καὶ μετὰ θάνατον, μὲ τὰς ἀναβλύσεις τῶν μύρων, μὲ τὰς εὐωδίας τῶν λειψάνων, μὲ τὰ ὑπερᾳυσικὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐνήργησε δι’ αὐτῶν καὶ ἐνεργεῖ πάντοτε ὁ τῶν Ἁγίων Θεός, καὶ μὲ τὴν ἀπόλαυσιν ὅλων ἐκείνων τῶν οὐρανίων καὶ αἰωνίων ἀγαθῶν, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε, καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε, καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν» (Α’ Κορ. β’). Ὅθεν νῦν συγχορεύουσιν ἐν Οὐρανοῖς μὲ τὰς τάξεις τῶν Ἀγγέλων, μὲ τοὺς χοροὺς τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Ἀποστόλων. Οἱ Ἱεράρχαι μὲ τοὺς Ἱεράρχας· οἱ Ὅσιοι μὲ τοὺς Ὁσίους· οἱ Ὁμολογηταὶ μὲ τοὺς Ὁμολογητάς· οἱ Ὁσιομάρτυρες, καὶ Ἱερομάρτυρες μὲ τοὺς Ὁσιομάρτυρας καὶ Ἱερομάρτυρας, Θεὸν οὗτοι ὁρῶντες πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ὁρώμενοι καὶ φωτιζόμενοι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὃν ἐκ ψυχῆς ἠγάπησαν, μὲ τὴν τρανοτέραν γνῶσιν καὶ τελειοτέραν ἔλλαμψιν τῆς Θεότητος αὐτοῦ, τὸν ὁποίαν Βασιλείαν οὐρανῶν ὀνομάζει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος [11].
Ἡμεῖς δὲ οἱ τοιούτων Ἁγίων Πατέρων εὐτελεῖς υἱοὶ καὶ διάδοχοι, μὲ ποῖον τρόπον δυνάμεθα νὰ εὐαρεστήσωμεν τῷ Θεῷ, καὶ νὰ ἐπιτύχωμεν τῆς ποθουμένης σωτηρίας, διὰ τὴν ὁποίαν ἀφήσαμεν τὸν κόσμον καὶ ἤλθομεν ἐδῶ εἰς τὸ Ὄρος τοῦτο; Ἐγὼ νὰ σᾶς εἴπω· ἂν πιστῶς ἀκολουθῶμεν τὸ παράδειγμα τῆς ἐναρέτου ζωῆς καὶ πολιτείας τῶν Ὁσίων τούτων καὶ ἂν ἐπιμελώμεθα νὰ φυλάττωμεν ἀπαρασαλεύτους τοὺς νόμους καὶ κανόνας καὶ τύπους τῆς Μοναχικῆς πολιτείας, ὅσους παρέδωκαν ἐγγράφως εἰς ἡμᾶς οἱ τρισμακάριοι οὗτοι Ὅσιοι.
Καὶ λοιπόν, ὅσοι μὲν εἶναι Ἡγούμενοι καὶ Προεστῶτες τῶν ἱερῶν Μοναστηρίων, ἂς μιμῶνται τοὺς Ἁγίους εἰς τὴν πραότητα καὶ τὴν ταπείνωσιν. Ἂς μὴ ἐπαίρωντοι δὲ εἰς τὸ ἀξίωμα τῆς ἡγουμενίας, ἵνα μὴ μετὰ τῶν ὑπερηφάνων κατακριθῶσι, καὶ στερηθῶσι τοῦ μακαρισμοῦ τῶν ταπεινοφρόνων, καθὼς παραγγέλλει ὁ Μέγας Βασίλειος λέγων· «τὸν Προεστῶτα μὴ ἐπαιρέτω τὸ ἀξίωμα, ἵνα μὴ ἐκπέσῃ τοῦ μακαρισμοῦ τῆς ταπεινοφροσύνης». Ὅσοι δὲ εἶναι ὑποτακτικοὶ καὶ ὑποκείμενοι, ἂς μιμῶνται τοὺς Ἁγίους εἰς τὴν ἀληθινὴν ὑποταγὴν καὶ ὑπακοὴν φυλάσσοντες τὰ καθήκοντα τῆς ὑπακοῆς, τὰ ὁποῖα εἶναι ἕξ, κατὰ τοὺς θεοφόρους Πατέρας·