Ἐδῶ εὑρίσκομεν πέντε ἔτι Ὁσιομάρτυρας· πρῶτον τὸν Ὁσιομάρτυρα Προκόπιον, ὅστις καταγόμενος ἐκ τῶν μερῶν τῆς Βάρνας ἐγένετο Μοναχὸς ἐν ταύτη τῇ Σκήτῃ, ἐναρέτως πολιτευόμενος ὑπὸ Γέροντα Διονύσιον ὀνόματι. Φθόνῳ δὲ τοῦ ἐχθροῦ πορευθεὶς εἰς Σμύρνην, διὰ συνεργείας τοῦ πονηροῦ ἐνσπείραντος εἰς αὐτὸν διαφόρους λογισμούς, ἠρνήθη τὴν εὐσέβειαν. Ἀλλ’ ὅμως μετανοήσας εὐθὺς καὶ ὀμολογήσας, ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν [Ἰουνίου 25η, τόμος Ϛʹ]. Δεύτερον τὸν Ὁσιομάρτυρα Εὐθύμιον, τὸν ἐκ Δημητσάνης τῆς Πελοποννήσου, ὅστις ἀρνηθεὶς πρότερον, καὶ μονάσας ὕστερον, ἐν πολλῇ μετανοίᾳ ἠγωνίσθη ἀσκητικῶς. Εἶτα ἐπορεύθη εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἔνθα ὁμολογήσας εὐθαρσῶς καὶ ἀνδρείως τὴν εὐσέβειαν, ἐτελειώθη διὰ ξίφους τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων [Μαρτίου 22α, τόμος Γʹ καὶ Μαΐου 1η, τόμος Εʹ]. Τρίτον τὸν Ὁσιομάρτυρα Ἰγνάτιον, τὸν ἀπὸ Παλαιᾶς Ζαγορᾶς, γνωστὸν καὶ φίλον ὄντα τοῦ ἀνωτέρω Εὐθυμίου, ὅστις ὑποσχεθεὶς ἄρνησιν μὲ μόνον ψιλὸν λόγον, ἐποίησε καὶ αὐτὸς ὡς ὁ Εὐθύμιος, καὶ ἐτελειώθη δι’ ἀγχόνης εἰς τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν [Ὀκτωβρίου 8η, τόμος Ιʹ καὶ Μαΐου 1η, τόμος Εʹ]. Τέταρτον τὸν Ὁσιομάρτυρα Ἀκάκιον, τὸν ἐκ Νεοχωρίου τῆς Θεσσαλονίκης καταγόμενον, ὅστις ἀρνηθεὶς πρότερον διὰ τῆς βίας, ἀνῆλιξ ἔτι ὢν, εἶτα μετανοήσας εἰλικρινῶς ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ δύο Εὐθύμιος καὶ Ἰγνάτιος, ἐτελειώθη διὰ ξίφους ἐν τῇ πόλει τῆς Θεσσαλονίκης [Μαΐου 1η, τόμος Εʹ]. Καὶ πέμπτον τὸν Ὁσιομάρτυρα Ὀνούφριον τὸν Ἱεροδιάκονον, ὅστις διὰ μόνον τὸν ἐκ συναρπαγῆς λόγον, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ μητέρα, φυγὼν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἠγωνίσθη ἀσκητικῶς πρῶτον ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Χιλιανδαρίου καὶ εἶτα ἐν ταύτῃ τῇ Σκήτῃ, ἐν ᾗ καὶ μεγαλόσχημος ἐγένετο. Μετὰ ταῦτα ἀπελθὼν εἰς Χίον καὶ παρρησίᾳ ὁμολογήσας τὴν εὐσέβειαν, ἐδέχθη τὸν διὰ ξίφους θάνατον [Ἰανουαρίου 4η, τόμος Αʹ].
Εἰς τὴν τοποθεσίαν τῶν Ἰβήρων, ἤτοι εἰς τὴν Σκήτην τοῦ Μαγουλᾶ, ἤσκησε καὶ ὁ ἁγιώτατος Κάλλιστος, μαθητὴς μὲν πρότερον χρηματίσας Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, ὕστερον δὲ Πατριάρχης γενόμενος Κωνσταντινουπόλεως [Ἰουνίου 20ή, τόμος Ϛʹ].
(δ’.) Ἂς ὑπάγωμεν εἰς τὴν ἱερὰν καὶ βασιλικὴν Μονὴν τῶν Σέρβων, ἤτοι τοῦ Χιλανταρίου· καὶ ἐκεῖ εὑρίσκομεν Ἁγίους τοὺς κτίτορας τῆς αὐτῆς Μονῆς τόν τε Ἅγιον Σάββαν, καὶ τὸν κατὰ σάρκα πατέρα αὐτοῦ Ἅγιον Συμεών, τὸν βασιλέα Σερβίας. Ὁ θεῖος λοιπὸν Σάββας, νέος ἔτι ὢν, ποθήσας τὴν παρθενίαν καὶ τὴν ζωὴν τῶν Μοναχῶν, ἀνεχώρησε κρυφίως καὶ ἦλθεν εἰς τὸ Ρωσικὸν Μοναστήριον, ὅπου καὶ ἔγινε Μοναχός.