(β’.) Ἂς ὑπάγωμεν εἰς τὴν ὄντως βασιλικὴν καὶ μεγαλοπρεπῆ Μονὴν τοῦ Βατοπαιδίου καὶ ἐκεῖ θέλομεν ἴδει τὸν Ὅσιον ἐκεῖνον Γεννάδιον τὸν Δοχειάρην, ὅστις ἠξιώθη νὰ θεωρήσῃ τὸ παράδοξον θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἡ Θεοτόκος ἐνήργησεν εἰς τὸν καιρόν του, κάμνουσα νὰ εὐρεθῇ γεμᾶτον ἀπὸ ἔλαιον τὸ πρῴην κενὸν πιθάριον τόσον, ὥστε καὶ νὰ χύνεται εἰς τὴν γῆν καὶ νὰ τρέχῃ ἔξω ἀπὸ τὴν θύραν τοῦ δοχείου [Νοεμβρίου 17η, τόμος ΙΑʹ].
Ἐκεῖ εὑρίσκομεν τὸν Ὁσιώτατον ἐκεῖνον Νεόφυτον τὸν προσμονάριον, ὅστις ἤκουσεν, ὢ τοῦ θαύματος! μίαν φωνὴν ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ὅτι ἔχει νὰ ζήσῃ ἀκόμη ἓν ἔτος καὶ νὰ ἑτοιμασθῇ· καὶ ἄλλην φωνὴν ὅτι ἔφθασεν ὁ καιρὸς διὰ νὰ ἀπέλθῃ πρὸς Κύριον [Ἰανουαρίου 21η, τόμος Αʹ].
Ὁμοίως καὶ τὸν ἁγιώτατον ἐκεῖνον Ἡγούμενον, ὅστις ἤκουσε φωνὴν ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, νὰ μὴ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, ἀλλὰ νὰ ὑπάγωσιν ἐπάνω εἰς τὰ τείχη, νὰ διώξωσι τοὺς ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσι νὰ ἔμβωσιν εἰς τὸ Μοναστιήριον.
Ἐκεῖ εὑρίσκομεν καὶ τὸν θαυμαστὸν ἐκεῖνον Ἱεροδιάκονον τὸν Βηματάρην, ὅστις κρύψας τὴν εἰκόνα τῆς Βηματαρίσσης καὶ τὸν Τίμιον Σταυρὸν εἰς τὸ πηγάδιον, ἠχμαλωτίσθη ἀπὸ τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Κρήτην. Ἐλευθερωθεὶς δὲ καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν δουλείαν, καὶ ἐπιστρέψας, ἐφανέρωσεν αὐτὰ εἰς τοὺς ἄλλους Πατέρας, εὑρεθείσης θαυμασίως τῆς ἁγίας Εἰκόνος ὀρθίας ἐπάνω εἰς τὸ νερὸν καὶ τῆς λαμπάδος ἀναμμένης. Ζήσας δὲ μετὰ ταῦτα ζωὴν ὑπερθαύμαστον, ἐν εἰρήνῃ πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.
Τί δὲ νὰ εἴπω διὰ τὸν Ὁσιομάρτυρα Εὐθύμιον τὸν Ἡγούμενον τοῦ Βατοπαιδίου, καὶ τοὺς μετ’ αὐτοῦ δώδεκα Ὁσιομάρτυρας Μοναχούς; Οὗτοι, ἐπειδὴ ἤλεγξαν κατὰ πρόσωπον ὡς αἱρετικοὺς τόσον τὸν λατινόφρονα βασιλέα Μιχαὴλ τὸν Παλαιολόγον, ὅσον καὶ τὸν λατινόφρονα Βέκκον τὸν Πατριάρχην, ὁ μὲν Εὐθύμιος, δεθεὶς μὲ ἅλυσιν, κατεποντίσθη ὑπ’ αὐτῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ τοῦ Καλαμιτζίου, οἱ δὲ δώδεκα Μοναχοὶ ἐκρεμάσθησαν παρ’ αὐτῶν ἐν τῷ καλουμένῳ Φουρκοβουνίῳ [Ἰανουαρίου 4η, τόμος Αʹ].
Ἐκεῖ εὑρίσκομεν τὸν Ὅσιον ἐκεῖνον Νικόδημον, τὸν Γέροντα καὶ διδάσκαλον ἐν τῇ κατὰ Χριστὸν φιλοσοφίᾳ τοῦ θείου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ [Ἰουλίου 11η, τόμος Ζʹ].
Κτίτορας τοῦ Βατοπαιδίου εὑρίσκομεν καὶ τοὺς Ἁγίους Σάββαν [Ἰανουαρίου 14η, τόμος Αʹ] καὶ Συμεών [Φεβρουαρίου 13η, τόμος Βʹ], τοὺς ἰδιαιτέρους κτίτορας τῆς Μονῆς τοῦ Χιλιανταρίου, περὶ τῶν ὁποίων θέλομεν εἴπει πλατύτερον, ὅταν φθάσωμεν ἐκεῖ.