Ὅθεν ἐν διαστήματι τεσσαράκοντα ἡμερῶν πολυειδῶς βασανισθεὶς καὶ μείνας ἀκλόνητος ἐξέπληξεν ἅπαντας, καὶ αὐτὸν τὸ ἐξωμότην πατέρα του συνεργοῦντα εἰς τὰς κατ’ αὐτοῦ τιμωρίας. Τέλος δέ, ἀποκεφαλισθέντος, φῶς οὐράνιον κατερχόμενον ἐφαίνετο ἄνωθεν τοῦ Ἁγίου Λειψάνου αὑτοῦ [Ὀκτωβρίου 6η, τόμος Ιʹ].
Ἀλλὰ καὶ Νικόδημος ὁ Ὁσιομάρτυς ταύτης τῆς Σκήτης βλαστὸς ἀειθαλὴς ὑπάρχει. Οὗτος δι’ ἔρωτα παιδίσκης τινός, καίτοι προηγουμένως εἶχε λάβει ἀλληλοδιαδόχως τέσσαρας γυναῖκας, ἠρνήθη, φεῦ! τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἀλλὰ μεταμεληθείς, ἦλθεν εἰς Ἅγιον Ὅρος καὶ ὑπετάγη ἐν τῇ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας Ἄννης εἰς Γέροντα μονάζοντα ἐν τῇ Καλύβῃ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ, ἔνθα διὰ πολλῶν δακρύων καὶ νηστειῶν ἱλεούμενος τὸν Θεόν, ἠξιώθη θείας ὀπτασίας τῆς Θεοτόκου. Ἐνισχυθεὶς δὲ ἐκ τούτου, καὶ τὰς εὐχὰς τοῦ Ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου λαβών, ἀπῆλθεν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ Βελεγράδας (κοινῶς Ἐλβασάν), καὶ ὡμολόγησεν ἑαυτὸν Χριστιανόν, ἀνακηρύξας τὸ μέγα τοῦ Κυρίου ὄνομα, καὶ οὕτως ἀπεκεφαλίσθη, ἀφοῦ προηγουμένως ἐβασανίσθη ἐπὶ τρία νυχθήμερα [Ἰουλίου 11η, τόμος Ζʹ].
Κόσμημα ἀληθῶς οὐράνιον τῆς μεγαλωνύμου ταύτης Σκήτης εἶναι καὶ ὁ Ὁσιομάρτυς Κοσμᾶς, ὅστις ἐνταῦθα πρῶτον ἡσυχάσας καὶ εἶτα ὡς ἀναφλεχθεὶς πρὸς τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτύριον, ἀπελθὼν εἰς Κωνσταντινούπολιν ὡμολόγησε τὴν καλὴν ὁμολογίαν καὶ ἔλαβε τὸν ἀμαράντινον τῆς ἀθλήσεως στέφανον [4].
Ἐν ταύτῃ τῇ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας Ἄννης εὑρίσκομεν καὶ τὸν Ὁσιομάρτυρα Λουκᾶν τὸν ἐξ Ἀδριανουπόλεως. Οὗτος ὀρφανὸς ὤν, ἐδουλώθη εἴς τινα ἔμπορον. Συνέβη δὲ ἵνα λογομαχήσῃ πρὸς ἕνα Ὀθωμανόπαιδα, τὸν ὁποῖον καὶ ἔτυψεν ἱκανῶς. Θυμωθέντες ἐκ τούτου οἱ ἐκεῖσε Ἀγαρηνοὶ ἔδραμον κατ’ αὐτοῦ ὡς κύνες. Ὁ δὲ Λουκᾶς, παιδίον ἔτι ὤν, ὡμολόγησε, φεῦ! ὅτι τουρκεύει, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Μετὰ δὲ ταῦτα γνοὺς τὸ κακόν, τὸ ὁποῖον ἔπαθε, φεύγει κρυφίως εἰς Ἅγιον Ὄρος, ἔνθα πολλοὺς πειρασμοὺς δοκιμάσας, ἦλθε τελευταῖον εἰς τὴν Ἁγίαν Ἄνναν, καὶ γενόμενος Μοναχὸς ἀπῆλθε μετὰ τοῦ Γέροντός του Ἱερέως Βησσαρίωνος (τοῦ μετέπειτα Βασιλείου κληθέντος) εἰς τὴν Μυτιλήνην, ὅπου τὸ πρῶτον ἐξώμοσε, καὶ παρρησιασθεὶς καὶ ποικίλως βασανισθείς, δέχεται τὸν δι’ ἀγχόνης θάνατον [Μαρτίου 23η, τόμος Γʹ].