Ἐδῶ εὑρίσκομεν καὶ τὸν ἐκ Κρήτης Ὁσιομάρτυρα Ἱλαρίωνα, τὸν πρότερον μὲν διά τινα στενοχωρίαν ἐξομόσαντα, εἶτα δὲ ἐλθόντα εἰς τὴν Σκήτην τῆς Ἁγίας Ἄννης καὶ ὑπὸ τοῦ προλεχθέντος Παπᾶ-Βησσαρίωνος καλῶς προετοιμασθέντα, καὶ τοῦ μαρτυρίου τὸν δρόμον ἐν Κωνσταντινουπόλει διὰ ξίφους τελέσαντα [Σεπτεμβρίου 20ή, τόμος Θʹ].
Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἱερομόναχος καὶ Ἱερομάρτυς Νικήτας ταύτης τῆς Σκήτης τυγχάνει πνευματικὸν ἀνάστημα, ἐν δὲ τῇ Μονῇ τοῦ Ρωσικοῦ ἐχειροτονήθη Ἱερεύς. Ἔχων δὲ οὗτος ὑποψίαν τινά, ὅτι δῆθεν προέρχεται ἐκ προγόνων Χριστιανῶν μὲν κρυπτῶς, ἀλλὰ φανερῶς ὑποκρινομένων τοὺς Ὀθωμανούς, ἀπεφάσισε νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ Χριστοῦ. Διὸ καὶ ἀπελθὼν εἰς Σέρρας καὶ κηρύξας παρρησίᾳ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὑπέστη πολλὰς τιμωρίας καὶ τελευταῖον ἀπηγχονίσθη καὶ οὕτως ἔτυχε τοῦ ποθουμένου [Φεβρουαρίου 19η, τόμος Βʹ].
Ἐκ τῆς Ἁγίας Ἄννης ἀνέτειλεν ὡς ἀστὴρ ἑωθινὸς καὶ ὁ Ὁσιομάρτυς Δαβίδ, ὁ ἐκ Κυδωνιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καταγόμενος. Οὗτος ἐπιθυμῶν θερμῶς νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ Χριστοῦ, ἐπορεύθη πρὸς τοῦτο εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, καὶ προσπαθῶν ἐκεῖσε νὰ ἐπαναφέρη Μοναχόν τινα πλανηθέντα καὶ θέλοντα νὰ τουρκεύσῃ, συνελήφθη ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν, καὶ ὑπέστη τὸν δι’ ἀγχόνης θάνατον, λαβὼν τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον [Ἰουνίου 26η, τόμος Ϛʹ].
Ἐνταῦθα εὑρίσκομεν καὶ τὸν Ὁσιομάρτυρα Παῦλον τὸν ἐκ Σοποτοῦ τῆς Πελοποννήσου, τὸν διὰ ψιλὸν λόγον ἐξομόσεως, ἐν ὥρᾳ θυμοῦ ἐκφωνηθέντα, πικρῶς δὲ μεταμεληθέντα, πλείστας Μονὰς τοῦ Ὄρους διελθόντα, καὶ τελευταῖον ἐν τῇ Ἁγίᾳ Ἄννῃ τὸ μέγα καὶ ἀγγελικὸν σχῆμα λαβόντα, καὶ ἐντεῦθεν εἰς τὴν Τρίπολιν μεταβάντα, καὶ καλῶς τὴν εὐσέβειαν παρρησιασάμενον, καὶ τέλος ξίφει τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντα [Μαΐου 22α, τόμος Εʹ].
Τελευταῖον ἐν τῇ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας Ἄννης εὑρίσκομεν τὸν Ὁσιομάρτυρα Νεκτάριον. Οὗτος ὀρφανὸς ὢν πατρός, δεκαοκταετὴς τὴν ἡλικίαν προσεκολλήθη εἴς τινα Ἀγαρηνὸν ὑπομίσθιος, μετὰ τοῦ ὁποίου συναναστρεφόμενος ἀπερισκέπτως ἐξώμοσεν. Ἀλλ’ ἀποστρεφόμενος ὑπὸ τῆς εὐσεβοῦς μητρός του, ἦλθεν εἰς αἴσθησιν, καὶ ἐζήτει τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν, κλαίων καὶ ὀδυρόμενος. Ἐλθὼν δὲ εἰς Ἅγιον Ὄρος καὶ μονάσας ἐν τῇ Σκήτῃ τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἐπανῆλθεν εἱς τὴν πατρίδα αὐτοῦ (ἦτο δὲ αὕτη τὰ Βουρλὰ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας), εἰς τὴν ὁποίαν καὶ παρρησιάσας τὴν εὐσέβειαν καὶ γνωρισθείς, ὑπέστη πολλὰς βασάνους, καὶ τελευταῖον ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν [Ἰουλίου 11η, τόμος Ζʹ].