Πῶς δὲ νὰ σιωπήσω τὸν Ὅσιον Ἀκάκιον, τὸν ἐν τῇ Σκήτῃ τοῦ Καυσοκαλυβίου ἀσκήσαντα; Τὸν νεώτερον μὲν εἰς τοὺς χρόνους, εἰς δὲ τοὺς ἀγῶνας φθάσαντα τοὺς παλαιοὺς Ὁσίους; Τὸν ἀγρίαις βοτάναις τρεφόμενον; Τὸν ἀξιωθέντα πολλῶν ὀπτασιῶν καὶ θείων δωρεῶν, μάλιστα δὲ τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος; Τὸν πολλοὺς πειρασμοὺς ὑπὸ τῶν δαιμόνων ὑπομείναντα; Τὸν διὰ τῶν ἁγίων του εὐχῶν καὶ πατρικῶν παραινέσεων τρεῖς ἀναδείξαντα Ὁσιομάρτυρας, ὧν τὰ ὀνόματα εἶναι ταῦτα: Παχώμιος ὁ Ὁσιομάρτυς, ὁ εἰς τὸ Οὐσάκιον τῆς Φιλαδελφείας μαρτυρήσας ἐν ἐτει 1780, τοῦ ὁποίου τὸ Λείψανον εὑρίσκεται εἰς τὴν Πάτμον ἐν τῷ Μοναστηρίῳ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου [Μαΐου 7η, τόμος Εʹ]· Ρωμανὸς Ὁσιομάρτυς, ὁ καταγόμενος ἐκ τοῦ Καρπενησίου, καὶ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1694 [Ἰανουαρίου 5η, τόμος Αʹ καὶ Φεβρουαρίου 16η, τόμος Βʹ]. Καὶ Νικόδημος ὁ ἐξ Ἀλβανίας, ὅστις λαβὼν ράβδον παρὰ τοῦ Ὁσίου Ἀκακίου καὶ δι’ αὐτῆς ἐνισχυθείς, ἐτελείωσεν ἐνδόξως καὶ ἀνδρικῶς τὸ μαρτύριον εἰς τὴν ἰδίαν πατρίδα, ἤτοι εἰς τὸ Ἐλβασὰν τῆς Ἀλβανίας, ἐν ἔτει 1722 [Ἰουλίου 11η, τόμος Ζʹ]. Ἐτελεύτησε δὲ ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ἐν ἔτει 1730 [Ἀπριλίου 12η, τόμος Δʹ].
Βλάστημα τῆς Λαύρας εἶναι καὶ ὁ Ὁσιομάρτυς Δαμασκηνός, ὅστις πρότερον ἀρνηθείς, ὕστερον δὲ δώδεκα ἔτη ποιήσας ὑποταγὴν μεγάλην εἰς τὴν Λαύραν, ἀπῆλθε μετὰ τοῦ ἐν τῇ Λαύρᾳ ὄντος Διονυσίου Πατριάρχου εἰς Κωνσταντινούπολιν. Ἐκεῖ δὲ παρρησίᾳ ὁμολογήσας τὸν Δεσπότην Χριστόν, καὶ πολλὰ βάσανα παθών, ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν, ἐν ἔτει 1681 [Νοεμβρίου 13η, τόμος ΙΑʹ].
Ἐδῶ εἰς τὴν Λαύραν ἐξήνθησεν ὡς ἱερὸν φυτὸν καὶ ὁ Ἱερομάρτυς Ἱερεὺς Κωνστάντιος, ὅστις Μοσχοβίτης ὢν καὶ ἐφημέριος τοῦ πρέσβεως τῆς Ρωσίας εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἦλθεν εἰς τὸ Ὄρος καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Λαύραν, διὰ τὸν συμβάντα τότε πόλεμον μεταξὺ Ρώσων καὶ Ἀγαρηνῶν. Ἀφ’ οὗ δὲ ἔγινεν εἰρήνη, ἀπῆλθε πάλιν εἰς τὴν βασιλεύουσαν· ἐπειδὴ δὲ διά τινα διχόνοιαν, συμβᾶσαν μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ πρέσβεως, ἠρνήθη, φεῦ! τὸν Χριστόν, ὕστερον μετανοήσας διὰ τὴν ἄρνησιν, παρουσιάσθη. Καὶ τὴν μὲν πίστιν τῶν Χριστιανῶν ὁμολογήσας, τὴν δὲ τῶν Ἀγαρηνῶν θρησκείαν ἀπελέγξας, ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν ἔμπροσθεν τοῦ βασιλικοῦ παλατίοι, καὶ οὕτως ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον, ἐν ἔτει 1743 [Δεκεμβρίου 26η, τόμος ΙΒʹ].