Βλέπεις μαρτυρίαν τῆς παρουσίας τῶν Ἁγίων; Βλέπεις ἀπόδειξιν τοῦ χρέους καὶ τῆς εὐλαβείας, τὴν ὁποίαν χρεωστεῖ ἕκαστος ἄνθρωπος εἰς τοὺς Ἁγίους; Ἐπεθύμουν, λέγει ὁ Θεός, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀνάψωσι τὸν θυμόν μου μὲ τὰς ἰδικάς των παρανομίας, νὰ εὕρισκα ἕνα Ἅγιον νὰ σταθῇ ἔμπροσθέν μου τότε μὲ τὴν καθαρότητα τῆς ἰδικῆς του ζωῆς καὶ μὲ τὰ δάκρυα τῆς ἰδικῆς του θερμῆς καὶ συνειθισμένης προσευχῆς, νὰ σβήσῃ τὸν θυμόν μου, νὰ ἐμποδίσῃ τὴν καταδίκην, τὸν ἀφανισμόν, τὰ ὁποῖα μὲ παρακινοῦσιν οἱ ἁμαρτωλοὶ νὰ πράξω κατ’ αὐτῶν.
Συλλογίσου τώρα ἀπὸ αὐτὴν τὴν μαρτυρίαν, ἄνθρωπε, πόσον χρέος ἔχεις νὰ τιμᾷς τοὺς Ἁγίους, συλλογίσου εἰς πόσην τιμὴν ἔχουσιν οἱ ἄνθρωποι τοὺς φίλους τῶν βασιλέων, πόσα ἐξοδεύουσιν εἰς ἐκείνους οἵτινες ἤθελον ἐλευθερώσει αὐτοὺς ἔκ τινος καταδίκης βασιλικῆς· καὶ ἐξ ἄλλου ἐνθυμήσου ἀπὸ πόσους θανάτους ψυχικοὺς καὶ σωματικοὺς ἔχουσιν οἱ Ἅγιοι ἐλευθερωμένους τοὺς ἀνθρώπους. Ἂν δύνασαι νὰ μετρήσῃς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσης, δύνασαι νὰ ἀπαριθμήσῃς ὄχι ὅλας τὰς εὐεργεσίας, ὄχι ὅλα τὰ θαύματα, ὅσα καθ’ ἡμέραν, ὅσα εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἐνήργησαν οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ κἂν ἐκεῖνα ἅτινα περιέχονται εἰς τὰς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐδῶ δαιμόνια διώκονται διὰ τῆς ἐπικλήσεως αὐτῶν τῶν Ἁγίων, ἐκεῖ πολυγρόνια πάθη ἰατρεύονται, ἐδῶ θηρία θανατοῦνται, ἐκεῖ ἐπιβουλαὶ τῶν ἀνθρώπων φανερώνονται, ἄλλος τοὺς ὁμολογεῖ εἰς τὴν θάλασσαν διὰ σωτῆρας, ἄλλος εἰς τὴν ξηράν, ἄλλους ἥρπασαν μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς θαλάσσης, ἄλλους μέσα ἀπὸ τὰ δεσμωτήρια καὶ φυλακάς. Τούτων οἱ τάφοι βρύουσι μύρα, ἐκείνων τὰ λείψανα ἰατρεύουσι τυφλούς, ἐμποδίζουσι πυρκαϊὰς καὶ διὰ νὰ εἴπω μὲ ὀλίγα λόγια, ἀπὸ τοὺς αἰῶνας δὲν εἶδεν ὁ ἥλιος οὔτε πόλιν νὰ κτισθῇ, οὔτε χωρίον, οὔτε ἄνθρωπον νὰ γίνῃ Ὀρθόδοξος, ὅστις νὰ μὴ ὁμολογῇ, νὰ μὴ κηρύττῃ, ὅτι εἶδε θαῦμα τι, ἐγνώρισε δύναμίν τινα, ἐδοκίμασεν εὐεργεσίαν τινὰ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους.
Ἂν ἦτο τρόπος καθ’ ὑπόθεσιν τὰς ὅσας εὐεργεσίας ἐνήργησεν αὐτὸς ὁ χορὸς τῶν Ἁγίων ὃν ἑορτάζομεν σήμερον, τόσων Προφητῶν, Πατριαρχῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων καὶ Ὁσίων καὶ ἁπλῶς ὅλον τὸ περικείμενον νέφος, καθὼς λέγει ὁ Ἀπόστολος (Ἑβρ. ιβ’ 1) τῶν Ἁγίων τούτων τὰς εὐεργεσίας, ἂν ἦτο δυνατὸν κατὰ θείαν προσταγήν, νὰ ἐζωγραφίζομεν ἐπάνω εἰς τὸν ἀέρα, ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον περιέχει κάθε τόπον καὶ χώραν, κάθε Ναὸν καὶ κάθε τάφον, τότε ἤθελες ἴδει ἓν πρᾶγμα τόσον ἀξιοθαύμαστον, τόσον εὔμορφον, τὸ ὁποῖον τολμῶ εἰπεῖν, νὰ ἀποκρύπτῃ καὶ νὰ σκεπάζῃ τὴν ὡραιότητα τοῦ οὐρανοῦ.