Ἰδοὺ ὅπου ὑπῆρξαν ἀπὸ ἡμᾶς μεγαλόψυχοι καὶ γενναῖοι ἄνδρες, νὰ μαρτυρήτωσι Θεόν, ἐκεῖνον ὅστις κατεδέχθη καὶ ἠθέλησε νὰ κάμῃ καὶ νὰ ὁμολογήσῃ ἡμᾶς ἀδελφούς. Ὦ εὐεργετικώτατοι φίλοι! Καὶ πῶς λοιπὸν νὰ μὴ προσκυνῶμεν; Πῶς νὰ μὴ τιμῶμεν; Πῶς νὰ μὴ δοξάζωμεν τὰ ὀνόματα καὶ τὴν μνήμην καὶ τὰς Εἰκόνας καὶ τοὺς Ναοὺς τοιούτων φίλων, ὑπερασπιστῶν, οἵτινες μᾶς ἠλευθέρωσαν ἀπὸ ὅσα ἀπηρίθμησα ἀνωτέρω καὶ ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἄλλα περισσότερα καὶ μεγαλύτερα καὶ νὰ χαρίσουν εἰς ἡμᾶς τόσα αγαθά;
Ἀκούομεν ἀπὸ τὰς Ἱερὰς Γραφὰς ὅτι περισσότερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους τοῦ παλαιοῦ καιροῦ προετίμησεν ὁ Θεὸς τὸ γένος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἠγάπησε καὶ ἐτίμησε καὶ ἐδόξασεν αὐτὸ μὲ νίκας πολλὰς κατὰ τῶν ἐχθρῶν των, μὲ πλούτη σωματικὰ καὶ ψυχικὰ καὶ εἰς τὰς ἐρήμους καὶ εἰς τὰς πόλεις καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ. Στῦλος πυρὸς διὰ νὰ τοὺς φωτίζῃ τὴν νύκτα, νεφέλη διὰ νὰ τοὺς σκεπάζῃ τὴν ἡμέραν. Ἀκοπίαστος τροφὴ εἰς αὐτοὺς τὸ οὐράνιον μάννα, προφητικὰ χαρίσματα εἰς αὐτούς, νόμοι θεόγραφοι καὶ ἄλλα σημεῖα τῆς διαφορετικῆς ἀγάπης, πολλὰ καὶ διάφορα εἰς αὐτοὺς τοὺς Ἑβραίους. Ἆρα λοιπὸν ὅλοι αὐτοὶ τόσον ἦσαν ἐξαίρετοι; Τόσον ἦσαν Ἅγιοι; Τόσον ἦσαν καθαροὶ απὸ εἰδωλολατρίας; Τόσα δὲ πολλὰ ἁμαρτήματα εἶχον τὰ ἔθνη, διὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἀπεστράφη ἐκείνους ὁ Θεὸς καὶ προετίμησεν αὑτούς; Ὄχι, δὲν ἦσαν ὅλοι, ἀλλὰ πολὺ ὀλίγοι, οἱ Πατριάρχαι Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ· καὶ είς τὸν καιρὸν τῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον Μωϋσῆς καὶ Ἀαρὼν καὶ ἄλλοι πολὺ ὀλίγοι.
Καὶ ὅμως δι’ ἀγάπην αὐτῶν τῶν ὀλίγων ηὐλόγησεν ὁ Θεός, ἐδόξασεν, ἐτίμησε τοὺς πολλούς, διὰ νὰ μάθῃς σὺ ὅτι ἐκ τοῦ μέρους δοξάζει ὁ Θεὸς τὸ ὅλον καὶ οὕτω νὰ γνωρίζῃς, ὅτι ἔχεις χρέος ἀπαραίτητον νὰ τιμᾷς καὶ νὰ δοξάζῃς ὅλον τὸν χορὸν τῶν Ἁγίων καὶ ὡς φίλους τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς εὐεργέτας ἰδικούς σου, ὡς θεμέλια τῆς ἰδικῆς σου ζωῆς καὶ μὲ τὰς μεσιτείας καὶ πρεσβείας, τὰς ὁποίας καθ’ ἑκάστην προσφέρουσιν εἰς τὸν Θεόν, διὰ σέ, ἄνθρωπε, καθὼς ὁ τῆς θεολογίας ἐπώνυμος εἰς τὸν ιθ’ λόγον μαρτυρεῖ, ὅτι ὄχι μόνον οἱ Ἅγιοι λόγῳ καὶ ἔργῳ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν γῆν ὠφελοῦσιν ἡμᾶς εἰς τὰ κάλλιστα, ἀλλὰ καὶ περισσότερον, ὅταν ἀναβῶσιν εἰς τοὺς οὐρανούς. Οὕτω φανερὰ τὸ λέγει τις τῶν Πατέρων δι’ ἕνα ἀποστολικὸν ἄνδρα· «Οὐδὲ νῦν ἡμᾶς ἀπολέλοιπεν ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ἀλλὰ καὶ πάρεστι καὶ ποιμαίνει τὰ ἴδια, σωματικῶς μὲν οὐχ ὁρώμενος, πνευματικῶς δὲ συγγινόμενος· πείθομαι, διότι καὶ τῇ πρεσβείᾳ νῦν μᾶλλον, ἢ πρότερον τῇ διδασκαλίᾳ ὅσῳ καὶ μᾶλλον ἐγγίζει Θεῷ».