Λόγος εἰς τοὺς ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ. Ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι εὐεργέται ίδικοί μας ἐξαίρετοι καὶ ὅτι ἀδύνατον νὰ εὐρεθῶςιν ἄλλοι μεγαλύτεροι. Ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς Σάλπιγγος Μακαρίου τοῦ ἐν Πάτμῳ, ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Μή, παρακαλῶ, διὰ τὴν ἀγάπην, διὰ τὴν εὐλογίαν, διὰ τὴν προστασίαν αὐτῶν πάντων τῶν ἑορταζομένων σημερινῶν Ἁγίων, μὴ πράττῃς οὕτως, ἀλλ’ ἕκαστος ἂς ἀφήσῃ σήμερον τὸ κακὸν θέλημα τῆς σαρκός, τὴν ἁμαρτίαν, τὴν πρόσκαιρον ἡδονήν. Ἂς στήσῃ ἕκαστος ἔχθραν ἀγεφύρωτον ἐναντίον, ἐκείνου ὅστις μᾶς παρακινεῖ νὰ εἴμεθα ἐχθροὶ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὅπερ φωνάζει μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἀποστόλου Του· «Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἀλλὰ συμπολῖται τῶν Ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. β’ 19). Δὲν εἴμεθα ξένοι· ναί. Λοιπὸν ἄς κάμωμεν καρδίαν σήμερον οἱ συμπατριῶται τῶν Ἁγίων, ἂς ζήσωμεν ὡς Ἅγιοι ἀπὸ τὴν σήμερον οἱ συγγενεῖς τοῦ Θεοῦ, ἂς καρδιωθῶμεν ὡς θεοὶ κατὰ τοῦ διαβόλου, ὡς οὐράνιοι, οὐράνια ἔργα ἂς φροντίσωμεν. Δὲν εἴμεθα πλέον ἀπ’ αὐτὴν τὴν γῆν· λοιπὸν ἂς καταφρονήσωμεν τὴν γῆν. Ἐγράφημεν εἰς τὴν τάξιν τῶν οὐρανίων, ἂς ἀποχωρισθῶμεν ἀπὸ τὰ καταφρονημένα πάθη τῶν ἐπιγείων καὶ εἰς τὸ τέλος ἂς τιμήσωμεν τοιουτοτρόπως τοὺς σημερινοὺς Ἁγίους καὶ διὰ μέσου αὐτῶν τὸν Θεόν, διὰ νὰ ἀκούσωμεν καὶ ἡμεῖς τό· «Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς, ἐμὲ δέχεται» (Ματθ. ι’ 40). Ἐκεῖνος ὅστις τιμᾷ σᾶς, ἐμὲ τιμᾷ, ὃν καὶ ἐγὼ θέλω τιμήσει εἰς τὴν Βασιλείαν μου, ἧς ἀξιωθείημεν ἅπαντες τῇ Χάριτι καὶ εὐσπλαγχνίᾳ τοῦ οὐρανίου Πατρὸς καὶ τῇ πρεσβείᾳ τῶν ἑορταζομένων κατὰ τὴν σήμερον Ἁγίων. Ἀμήν.

              

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ