Λόγος εἰς τοὺς ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ. Ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι εὐεργέται ίδικοί μας ἐξαίρετοι καὶ ὅτι ἀδύνατον νὰ εὐρεθῶςιν ἄλλοι μεγαλύτεροι. Ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς Σάλπιγγος Μακαρίου τοῦ ἐν Πάτμῳ, ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ἐκεῖ ὅπου ὁ ἀναλλοίωτος Θεὸς ἐδόξασε, τοὺς φίλους του μὲ μίαν ἀναλλοίωτον χαράν, ὁ ἀθάνατος μὲ τὰ ἀθάνατα πλούτη, ὁ τέλειος μὲ τὴν τελείαν μακαριότητα, ὁ ὄντως πλούσιος καὶ ἀνενδεὴς Θεός, μὲ κάθε εἶδος ἀνέσεως καὶ τρυφῆς ἐπλούτισε τοὺς Ἁγίους του; Καὶ λοιπὸν δὲν ἤθελε φανῆ ματαιοπονία τὸ ἔργον σου; Καὶ μάλιστα ὅταν ἀκούσῃς, καὶ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους, οἱ ὁποῖοι ὄντες εὐχαριστημένοι εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τοὺς ἠξίωσεν ὁ οὐράνιος Πατήρ, λέγουσιν· «Εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν Ἁγίων ἐν τῷ φωτί, ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ» (Κολ. α’ 12 -13). Ποίους ἄλλους λόγους ζητεῖς, ἄνθρωπε, διὰ νὰ γνωρίσῃς τὴν δόξαν, τὴν τιμήν, τὸν πλοῦτον, τὴν χάριν, ὅπου ἠξιώθησαν ἁπλῶς πάντες οἱ Ἅγιοι ἐκ Θεοῦ, τοὺς ὁποίους ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Οὐδένα λόγον χρειαζόμεθα, λέγω ἐγώ, ἀλλὰ βέβαιοι εἴμεθα, ὅτι οἱ Ἅγιοι δὲν ἐχουν οὐδεμίαν ἀνάγκην ἀπὸ ἡμᾶς, ἀλλὰ ἡμεῖς ἀπὸ ἐκείνους, ἐπειδὴ τοὺς ἔχομεν πρέσβεις καὶ μεσίτας τῆς ἡμετέρας σωτηρίας. Δὲν εἶναι λοιπὸν ματαιοπονία, οὔτε παράδοξον νὰ δοξάσῃ τις μὲ ὅ,τι δύναται καὶ νὰ εὐχαριστῇ, μὲ οἱουσδήποτε λόγους δύναται, τὸν ἰδικόν του εὑεργέτην καὶ τοῦτο διὰ νὰ γίνη φανερόν, ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι εὐεργέται ἡμῶν ἐξαίρετοι, τόσον ὥστε δὲν εἶναι τρόπος νὰ εὑρεθῶσιν ἄλλοι μεγαλύτεροι, δὲν θέλω χρειασθῆ πολλοὺς λόγους διὰ νὰ δώσω εἰς σὲ ἀφορμὴν νὰ τὸ καταλάβῃς, μόνον ἂν μοὶ χαρίσῃς μίαν ἀτάραχον προσοχήν.

Πολλὰ καὶ διάφορα εἶναι τὰ εἴδη τῶν εὐεργεσιῶν, τὰ ὁποῖα ἄλλα μὲν συμβάλλουσιν εἰς τὴν σωματικὴν κυβέρνησιν, ἄλλα δὲ εἰς τὴν τῆς ψυχῆς, ἄλλα εἶναι πρόσκαιρα καὶ ἄλλα εἶναι ἀθάνατα, ἄλλα ἐλευθερώνουσι τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ κίνδυνον κολάσεως προσωρινῆς καὶ ἄλλα παντοτεινῆς. Καὶ λοιπὸν εἶναι φανερὸν ἀπὸ τὴν διαφορὰν τῆς εὐεργεσίας νὰ ἔχωσι καὶ τὸ διάφορον οἱ φίλοι καὶ τὴν ὑπεροχὴν οἱ εὐεργέται ἐκεῖνοι, οἵτινες μᾶς εὐεργετοῦσιν εἰς τὸ κάλλιστον μέρος τοῦ ἀνθρώπου, ὅπερ εἶναι ἡ ψυχή νὰ εἶναι πρῶτοι καὶ ἐξαίρετοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι καὶ οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ αὐτοὶ μᾶς εὐηργέτησαν καὶ μᾶς εὐεργετοῦσι καθ’ ἑκάστην, ὄχι μόνον εἰς ἐκεῖνα ἅτινα συμβάλλουσιν εἰς τὴν κυβέρνησιν τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἀθάνατα, καὶ βλέπε εἰς τὸ σημερινὸν Εὐαγγέλιον.