Εἷς δὲ τῶν Αρχιερέων, ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, βλέπων, ὅτι μὲ λόγους δὲν ἐπιστρέφει ὁ φιλόσοφος, ἀπεκρίθη καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Ὦ φιλόσοφε, πιστεύεις ὅτι ἡ Ἁγία Τριὰς εἶναι εἷς Θεὸς καὶ τρία πρόσωπα;». Ὁ φιλόσοφος ἀπεκρίθη· «Δὲν πιστεύω, διότι πῶς εἶναι δυνατὸν τὰ τρία πρόσωπα νὰ εἶναι εἷς Θεός;». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ νὰ σοὶ τὸ ἀποδείξω, ὅτι εἷς Θεὸς εἶναι καὶ τρία πρόσωπα· φέρετε μίαν κεραμίδα». Ἔφεραν λοιπὸν τὴν κεραμίδα καὶ ὁ Ἅγιος τὴν ἔλαβεν εἰς τὰς χεῖρας καὶ εἶπε πρὸς τὸν φιλόσοφον· «Ἴδε τὴν ἀλήθειαν, ὦ φιλόσοφε». Καὶ παρευθὺς ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔσφιγξε τὴν κεραμίδα ἐκείνην μὲ τὰς δύο του χεῖρας καὶ προσηυχήθη λέγων· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἑνὸς Θεοῦ». Καὶ τότε, ὢ τοῦ θαύματος! τὸ μὲν πῦρ μὲ τὸ ὁποῖον ἦτο ἑψημένη ἡ κεραμὶς ἐπῆγεν ἄνω, τὸ ὕδωρ ἐχύθη κάτω, τὸ δὲ χῶμα ἔμεινεν εἰς τὰς χεῖράς του. Τότε λέγει πρὸς τὸν φιλόσοφον· «Αὐτὴ ἡ κεραμὶς δὲν συνέκειτο ἀπὸ τρία; Ἀπὸ πῦρ, ἀπὸ ὕδωρ καὶ ἀπὸ χῶμα καὶ ἐγένοντο ἕν; Οὕτως εἶναι καὶ ἡ Ἁγία Τριάς. Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα τρία πρόσωπα, εἷς Θεὸς ἀληθινός». Λοιπὸν ὁ φιλόσοφος, ὡς εἶδεν αὐτὸ τὸ θαῦμα, ἐπίστευσε μέν, ὅτι εἶναι τρισυπόστατος ὁ Θεός, πλὴν δὲν ἠθέλησε νὰ γίνῃ Χριστιανός, ἀλλὰ πάλιν διελέγετο καὶ συνεζήτει δι’ ἄλλας ὑποθέσεις. Καὶ οὕτω ἐν πολλαῖς ἡμέραις ἐγένετο ἡ διάλεξίς των.

Ἡμέραν δέ τινα εἰς τὴν διάλεξιν ἐκείνην τῶν Πατέρων καὶ τοῦ φιλοσόφου, ἀπεκρίθη εἷς Ἀρχιερεὺς καὶ λέγει· «Ὦ φιλόσοφε, ἐὰν μὲν ἀλήθειαν ἐκφράζεσαι, νὰ πλατυνθῇ τὸ στόμα σου καὶ νὰ λέγῃς περισσότερα· εἰ δὲ ψεύδεσαι, νὰ ἐμφραχθῇ τοῦτο καὶ νὰ ἀπομείνῃς βωβός». Παρευθὺς τότε μὲ τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου ἐβουβάθη ὁ φιλόσοφος καὶ πλέον δὲν ἠδύνατο οὐδόλως νὰ ἀποκριθῇ, μόνον ἐζήτησε χάρτην καὶ ἔγραψεν οὕτως· «Ἅγιοι Πατέρες, δεηθῆτε εἰς τὸν Θεὸν νὰ ἀνοιχθῇ τὸ στόμα μου νὰ ὁμιλήσω καὶ ὑπόσχομαι νὰ ἐπιστρέψω καὶ ἐγὼ εἰς τὴν εὐσέβειαν». Δεηθέντων τότε τῶν Ἀρχιερέων εἰς τὸν Θεὸν ὡμίλησεν ὁ φιλόσοφος καὶ παρευθὺς ἐβαπτίσθη καὶ ἔγινε Χριστιανὸς αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ ἀκόλουθοί του. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἄρειος ὅτι ἐνικήθη ὁ φιλόσοφος καὶ μάλιστα αὐτὸς ἦτο ἐναντίον του ὁ δυνατώτερος, μὴ θέλων νὰ ταπεινωθῇ ὁ τρισάθλιος, δὲν ὑπέκυψε νὰ εἴπῃ ὅτι σφάλλει, ἀλλ’ ἐξηκολούθη βλασφημῶν.