Μέρος Β’. Ἡ ἐν Ἐφέσῳ δρᾶσις τοῦ Ἰωάννου.

καὶ ἔδειξεν εἰς αὐτὸν πᾶσαν τὴν περιουσίαν του λέγων· «Ταῦτα πάντα λάβε καὶ ποίησον ἡμᾶς δούλους τοῦ Θεοῦ σου». Εἶπε δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Ἰωάννης· «Οὔτε ἐγὼ ἔγω ἀνάγκην τούτων τῶν πραγμάτων σου, οὔτε ὁ Θεός μου· διότι ἡμεῖς, ἀφήσαντες πάντα ταῦτα, ἠκολουθήσαμεν αὐτόν». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Διοσκορίδης· «Καὶ ποῦ ἠκολουθήσατε αὐτόν;».

Ἀποκριθεὶς τότε ὁ Ἰωάννης ἤρχισε νὰ λέγῃ· «Ἄκουσον λοιπόν, Διοσκορίδη, θεῖα μυστήρια. Ὁ πολυέλεος καὶ πανάγαθος Θεός, βλέπων ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων κατακρατούμενον ἀπὸ μεγάλην πλάνην εἰς τὴν λατρείαν τῶν δαιμόνων καὶ βεβυθισμένον εἰς τὴν ἀγνωσίαν, λυπηθεὶς τὸ ἴδιόν του πλάσμα, ἐξαπέστειλε τὸν Υἱόν του εἰς τὸν κόσμον γεννηθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου, καὶ ηὐδόκησεν ἵνα λάβῃ σάρκα καὶ νὰ πληρώσῃ τὴν διὰ σαρκὸς οἰκονομίαν, διὰ νὰ διδάξῃ τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἀπομακρυνθῶσιν ἀπὸ τῆς πλάνης τῶν δαιμόνων, καὶ νὰ θεραπεύσῃ πᾶσαν μεγάλην νόσον καὶ πᾶσαν μικρὰν ἀσθένειαν τῶν ἀνθρώπων. Τοῦτον οἱ πρῶτοι τῶν Ἰουδαίων κατεδίκασαν ἵνα σταυρωθῇ· διότι τοιουτοτρόπως ἦτο δι’ αὐτὸν προωρισμένον. Παθὼν λοιπὸν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ κατὰ σάρκα, καὶ ἀποθανὼν θεληματικῶς ὑπὲρ ἡμῶν, κατῆλθεν εἰς τὸν ᾅδην, τὸν ὁποῖον ᾐχμαλώτισε καὶ ἠλευθέρωσε τὰς ἐκεῖ ἀπ’ αἰώνων κρατουμένας ψυχάς· ἀναστὰς δὲ θεοπρεπῶς τὴν τρίτην ἡμέραν, ἐνεφανίσθη εἰς ἡμᾶς τοὺς δώδεκα μαθητάς, μετὰ τῶν ὁποίων συνέφαγε καὶ συνέπιε· καὶ εἶτα διέταξεν ἡμᾶς ἵνα πορευθῶμεν εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ διδάξωμεν καὶ βαπτίσωμεν πάντας εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅστις λοιπὸν πιστεύσῃ καὶ βαπτίζεται θὰ σωθῇ· ὁ δὲ ἀπιστῶν θὰ κατακριθῇ».

 

δ’. Βάπτισις τῶν Διοσκορίδου, Δόμνου καὶ Ρωμάνας.

ΤΑΥΤΑ εἰπόντος τοῦ Ἰωάννου, ἀποκριθεὶς ὁ Διοσκορίδης εἶπεν· «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, βάπτισον ἡμᾶς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ σου»· λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰωάννης· «Διάταξον πάντας τους εὑρισκομένους ἐντὸς τοῦ οἴκου σου ἵνα ἐξέλθωσιν ἔξω». Καὶ ἀφοῦ ἐξῆλθον πάντες ἐκ τῆς οἰκίας, ἰδοὺ καὶ ἔρχεται ἡ Ρωμάνα βαστάζουσα εἰς τὰς χεῖρας της τὰ χαρτία τῆς ἀγορᾶς ἡμῶν, καὶ πεσοῦσα εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἰωάννου, κλαίουσα ἔλεγε· «Δέξαι ταῦτα καὶ σχίσον τὰ χειρόγραφα τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ δώρησαι εἰς ἐμὲ τὴν ἐν Χριστῷ σφραγῖδα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος».