Ὁ δὲ Ἰωάννης, λαβὼν τοὺς χάρτας καὶ σχίσας αὐτούς, κατ’ αὐτὴν τὴν ὥραν ἐβάπτισε τὸν Διοσκορίδην, τὸν υἱὸν αὐτοῦ Δόμνον καὶ τὴν Ρωμάναν. Μετὰ δὲ ταῦτα καὶ κατὰ παράκλησιν τοῦ Διοσκορίδου, ἐξελθόντες ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ ἤλθομεν πάντες ὁμοῦ εἰς τὸ λουτρόν, εἰς τὸ ὁποῖον προηγουμένως ὑπηρετοῦμεν, καὶ εἰσελθὼν ὁ Ἰωάννης εἰς τὸ μέρος ὅπου ἦτο τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἔπνιγε τοὺς ἀνθρώπους, ἐδίωξεν αὐτὸ ἐκεῖθεν· καὶ λαβὼν πάλιν ἡμᾶς ὁ Διοσκορίδης ἐπανήλθομεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ἔνθα ἑτοιμάσας οὗτος τράπεζαν, ηὐχαριστήσαμεν τῷ Θεῷ καὶ ἐφάγομεν τροφήν, μείναντες ἐκεῖ πλέον.
ε’. Κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου πρὸς τοὺς Ἐφεσίους. Συντριβὴ τῆς Ἀρτέμιδος.
ΜΙΑΝ λοιπὸν τῶν ἡμερῶν μετὰ ταῦτα οἱ κάτοικοι τῆς Ἐφέσου ἐπανηγύριζον μεγάλην ἑορτὴν τῆς ψευδοθεᾶς Ἀρτέμιδος, καὶ πάντες ἐλευκοφόρουν· ὁ δὲ Ἰωάννης, φορέσας σκοπίμως τὰ ἱμάτια τῆς ὑπηρεσίας τῆς καμίνου τοῦ λουτροῦ, ὅπως ἦσαν κεκαπνισμένα, ἀνέβη καὶ ἐστάθη εἰς ὑψηλὸν τόπον, ἐκεῖ ὅπου ἦτο τὸ ἄγαλμα τῆς θεᾶς Ἀρτέμιδος· ἕνεκα δὲ τούτου θυμωθέντες οἱ Ἐφέσιοι ἰδόντες αὐτὸν ἐκεῖ, ἐλάμβανον λίθους καὶ ἔρριπτον κατὰ τοῦ Ἰωάννου. Ἡ Χάρις ὅμως τοῦ Θεοῦ, σκεπάζουσα τοῦτον, δὲν ἐπέτρεπεν εἰς κανένα ἐκ τοῦ λαοῦ ἵνα ἐγγίσῃ ἐπάνω αὐτοῦ τὰς χεῖρας· οἱ δὲ ριπτόμενοι κατὰ τοῦ Ἰωάννου λίθοι ἐκτύπων τὸ εἴδωλον, τὸ ὁποῖον ἐκ τῶν πολλῶν κτυπημάτων τῶν λίθων ἐθραύσθη τελείως, γενόμενον συντρίμματα.
Τότε λοιπὸν ὁ Ἰωάννης, ὑψώσας τὴν φωνὴν αὐτοῦ, λέγει πρὸς τὸν λαὸν ταῦτα: «Ἄνδρες Ἐφέσιοι, διατί εἶσθε τόσον μεθυσμένοι εἰς τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων; διατί ἐγκατελείψατε τὸν Δεσπότην Θεὸν τὸν πάσης τῆς κτίσεως Δημιουργόν, ὁ ὁποῖος σᾶς ἔκτισε καὶ σᾶς ἐτίμησε μὲ λογικὴν ψυχήν, καὶ ὑπετάγητε εἰς τὰ θελήματα τῶν δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι χαίρουσι διὰ τὴν ἀπώλειάν σας; Ἐξυπνήσατε λοιπὸν καὶ ἔλθετε εἰς τὸν ἑαυτόν σας ἐκ τῆς αἰσχρᾶς μέθης τῶν λογισμῶν, καὶ τὸν σκοτασμὸν τῆς ἀγνωσίας ἀπορρίψατε, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τῆς ματαίας δεισιδαιμονίας καὶ τῆς πατροπαραδότου πλάνης σας, καὶ γνωρίσατε τὸν ἀληθινὸν Θεόν, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ λάβητε ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον. Διὰ νὰ πληροφορηθῆτε δὲ ὅτι εἶναι ἀνωφελῆ καὶ ἀδύνατα τὰ σεβάσματά σας, ἰδοὺ εἴδετε ὅτι ἡ θεά σας Ἄρτεμις συνετρίβη ὑπὸ τῶν λίθων τῶν κατ’ ἐμοῦ ριπτομένων· ὅθεν ἢ βοηθήσατε αὐτὴν διὰ νὰ γίνῃ ὅπως ἦτο πρότερον, ἢ ποιήσατε προσευχὴν ἵνα ποιήσῃ εἰς ἐμὲ κανὲν θαῦμα ἢ νὰ μὲ τιμωρήσῃ, διὰ νὰ ἴδω καὶ ἐγὼ τὴν δύναμίν της καὶ πιστεύσω εἰς αὐτήν».