Καὶ λαβὼν ὁ δαίμων εἰς χεῖρας τὸ σίδηρον τῆς καμίνου, ἔλεγε μετὰ ἀπειλῶν πρὸς τὸν Ἰωάννην· «Θὰ σὲ φονεύσω, κακότροπε, φύγε ἀπ’ ἐδῶ· δὲν θέλω πλέον νὰ μὲ ὑπηρετῇς· φύγε διότι θὰ σὲ θανατώσω κακῶς». Ὁ δὲ Ἰωάννης, γνωρίσας διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι ὁ ταῦτα λέγων καὶ πράττων εἶναι ὁ δαίμων, ὁ ὁποῖος ἔμενεν εἰς τὸν λουτρόν, ἐπικαλεσάμενος τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐδίωξεν αὐτὸν ἀμέσως.
Τὴν ἑπομένην λοιπὸν ἡμέραν ἐλθοῦσα πάλιν εἰς τὸ λουτρὸν ἡ Ρωμάνα, λέγει πρὸς τὸν Ἰωάννην· «Πάλιν πολλὰ λέγουσι διὰ σέ, ὅτι εἰς τὸ ἔργον σου δὲν προσέχεις, ἀλλὰ κατὰ τὸ κακόν σου θέλημα τοῦτο ποιεῖς, ζητῶν ἀφορμὴν ἵνα σὲ διώξω· ἀλλὰ δὲν δύνασαι πλέον νὰ φύγῃς ἀπ’ ἐμοῦ· διότι, ἐὰν θελήσῃς νὰ φύγῃς ἐντεῦθεν, οὐδὲν ἐκ τῶν μελῶν σου θὰ ἀφήσω χρήσιμον, ἀλλὰ διὰ τῶν τιμωριῶν θὰ καταστήσω πάντα ἄχρηστα». Εἰς ὅλα ταῦτα οὐδόλως ὡμίλησεν ὁ Ἰωάννης· βλέπουσα δὲ ἐκείνη τὴν ὑπομονὴν αὐτοῦ καὶ τὸ πρᾷον καὶ ἡσύχιον, ἐνόμιζεν ὅτι εἶναι οὗτος ἀγροῖκος καὶ ἰδιώτης· ὅθεν καὶ ἵνα δοκιμάσῃ αὐτόν, ἔλεγε λόγους σκληροὺς μετὰ ἀπειλῶν, λέγουσα· «Δὲν εἶσαι δοῦλος μου, κακότροπε; λέγε, ἀποκρίθητι εἰς ἐμέ». Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπε· «Ναί, δοῦλοι σου ὑπάρχομεν, ἐγώ τε ὁ ἐγκαύστης Ἰωάννης, καὶ ὁ περιχύτης Πρόχορος». Αὕτη δὲ ἡ κακὴ Ρωμάνα, ἔχουσα φίλον ἕνα δικολάβον, ἐζήτησε τὴν γνώμην αὐτοῦ εἰποῦσα πρὸς αὐτὸν ψευδῶς· «Οἱ γονεῖς μου ἀποθνῄσκοντες ἄφησαν εἰς ἐμὲ δύο δούλους· οὗτοι δὲ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἐδραπέτευσαν ἐκ τῆς οἰκίας μου· τὰ δὲ χαρτία τῆς ἀγορᾶς αὐτῶν ἀπώλεσα· τώρα δὲ ἐλθόντες πάλιν εἰς τὴν οἰκίαν μου, ὁμολογοῦσιν ὅτι δοῦλοι μου ὑπάρχουσι. Δύναμαι λοιπὸν ἵνα γράψω ἕτερα χαρτία ἀγορᾶς αὐτῶν;». Λέγει πρὸς αὐτὴν ὁ δικολάβος· «Ἐὰν ὁμολογῶσι καὶ τώρα ὅτι ἐκ προγόνων δοῦλοι σου ὑπάρχουσι, καὶ τὴν ὁμολογίαν ταύτην ποιήσωσιν ἐνώπιον τριῶν ἀξιοπίστων μαρτύρων, δύνασαι νὰ γράψῃς νέα χαρτία ἀγορᾶς αὐτῶν».
Γνωρίσας ταῦτα πάντα διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Ἰωάννης, εἶπε πρός με· «Τέκνον Πρόχορε· γνώριζε ὅτι τὸ γύναιον τοῦτο ζητεῖ νὰ ὁμολογήσωμεν ἐγγράφως, ὅτι ὡς δοῦλοι αὐτῆς ὑπάρχομεν· διότι πρὸ ὀλίγου συνεβουλεύθη ἕνα δικολάβον· ἐκεῖνος δὲ συμφώνως πρὸς ὅσα εἶπεν εἰς αὐτὸν κατὰ τὸν σκοπόν της, συνεβούλευσεν αὐτήν. Τώρα λοιπὸν ζητεῖ νὰ εὕρῃ τοὺς μάρτυρας, ὅπως ἔμπροσθεν αὐτῶν ὁμολογήσωμεν, ὅτι δοῦλοι αὐτῆς ὑπάρχομεν.