Καὶ ταῦτα σκεφθεῖσα, λέγει πρὸς τὸν Ἰωάννην· «Πόθεν εἶσαι, ἄνθρωπε;». Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὴν ὁ Ἰωάννης· «Ἀπὸ ξένην γῆν ὑπάρχω»· καὶ ἡ Ρωμάνα· «Ποίαν;». Λέγει ὁ Ἰωάννης· «Τὴν Ἰουδαίαν». Ἠρώτησε πάλιν ἡ γυνή· «Ποίας θρησκείας ὑπάρχεις;». Ἀπήντησεν ὁ Ἰωάννης· «Ἰουδαῖος μὲν τὴν ρίζαν, Χριστιανὸς δὲ τὴν χάριν, καὶ ναυαγὸς τὴν συμφοράν». Λέγει πάλιν ἡ γυνή· «Θέλεις νὰ μείνῃς εἰς τὴν ὑπηρεσίαν μου καὶ νὰ καίῃς τὴν κάμινον τοῦ λουτροῦ, ἐγὼ δὲ νὰ δίδω εἰς σὲ τὴν τροφὴν καὶ τὰ λοιπὰ χρειώδη τοῦ σώματος;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἰωάννης· «Ἐγὼ ποιῶ τοῦτο». Στραφεῖσα καὶ πρὸς ἐμὲ ἡ γυνή, εἶπε· «Σὺ δὲ πόθεν εἶσαι;». Ἀπήντησεν ὁ Ἰωάννης· «Ἰδικός μου ἀδελφὸς ὑπάρχει». Καὶ πάλιν εἶπεν ἡ Ρωμάνα· «Ἔχω ἀνάγκην καὶ αὐτοῦ διὰ τὸ ἔργον τῆς περιχυτικῆς εἰς τὸ λουτρόν». Εἰσήγαγε λοιπὸν ἡμᾶς ἡ Ρωμάνα εἰς τὸ λουτρόν, καὶ τὸν μὲν ᾽Ιωάννην διέταξε νὰ καίῃ τὴν κάμινον, ἐμὲ δὲ διέταξεν ἵνα χύνω ὕδωρ εἰς τοὺς λουομένους· ἔδιδε δὲ εἰς ἡμᾶς καθημερινῶς διὰ τροφὴν τρεῖς λίτρας[i] ἄρτου, καὶ τὰ ἀναγκαιοῦντα ἀργύρια διὰ τὰ λοιπὰ ἔξοδα.
Μετὰ παρέλευσιν τεσσάρων ἡμερῶν ἀπὸ τῆς εἰσόδου, ἡμῶν εἰς τὸ λουτρόν, ἐργαζόμενος ὁ Ἰωάννης εἰς τὴν κάμινον καὶ ὡς ἄπειρος ἀποτυχὼν εἰς τὸ ἔργον, ἐστέκετο σκεπτικὸς πλησίον τῆς καμίνου. Εἰσελθοῦσα ἡ Ρωμάνα λοιπὸν καὶ ἰδοῦσα οὕτως ἱστάμενον τὸν Ἰωάννην, λαβομένη ἔρριψεν αὐτὸν κάτω, καὶ ἔτυπτε σφοδρῶς τοῦτον κατὰ γῆς κείμενον, λέγουσα συγχρόνως πρὸς αὐτόν· «Φυγοπολῖτα, ἐξόριστε, καταχραστά, ἄχρηστε· ἀφοῦ δὲν δύνασαι νὰ χρησιμεύσῃς, διατί προσῆλθες εἰς τὸ ἔργον μου; τὰς πανουργίας σου ἐγὼ θὰ καταστρέψω· πρὸς τὴν Ρωμάναν ἦλθες νὰ ὑπηρετήσῃς, ἡ ὁποία ἔχει ἀκουσθῆ μέχρι τῆς Ρώμης; Δοῦλος μου εἶσαι, κακότροπε, καὶ δὲν δύνασαι νὰ φύγῃς πλέον ἀπ’ ἐδῶ· διότι, καὶ ἐὰν φύγῃς, ἐγὼ θὰ σὲ ἀναζητήσω παντοῦ, καὶ ἀφοῦ σὲ εὕρω, θὰ σὲ θανατώσω κακῶς. Ὅταν τρώγῃς καὶ πίνῃς, εὐφραίνεσαι, καὶ ὅταν πρόκειται νὰ ἐργασθῇς, καταλαμβάνεσαι ἀπὸ ἀμέλειαν; Ἄλλαξον τὴν γνώμην σου, κακότροπε, διότι εἰς τὴν Ρωμάναν ὑπηρετεῖς».
Ἀφοῦ ἐξῆλθεν ἡ Ρωμάνα ἐκ τοῦ λουτροῦ καὶ μετέβη εἰς τὸν οἶκον της, ἀκούσας ἐγὼ πάντα ὅσα εἶπεν αὕτη πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ ὅτι πολλὰς πληγὰς ἔδωκεν εἰς αὐτόν, ἂν καὶ δὲν εἴχομεν ἀκόμη πολλὰς ἡμέρας εἰς τὴν ὑπηρεσίαν της, εἰς μεγάλην λύπην καὶ στενοχωρίαν ἦλθεν ὁ λογισμός μου, χωρὶς ὅμως νὰ εἴπω τίποτε πρὸς τὸν Ἰωάννην.