ἤτοι πρῶτον τὸ νὰ παρακινῇ πάντοτε τοὺς ἁμαρτωλοὺς διὰ μέσου τοῦ λόγου καὶ τῆς διδασκαλίας του εἰς τὸ νὰ ἀφήσουν μὲν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου, νὰ μετανοήσουν δὲ καὶ νὰ ἐπιστραφῶσι πρὸς τὸν Θεόν· β’) τὸ νὰ διδάσκῃ τοὺς ἀνοήτους καὶ ἀμαθεῖς περὶ Θεοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως· γ’) τὸ νὰ συμβουλεύῃ ὀρθῶς ἐκείνους, οἵτινες ἐχρειάζοντο συμβουλὴν περὶ τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν θεαρέστων πράξεων, ὅσαι χρεωστοῦνται ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς· δ’) τὸ νὰ παρακαλῇ τὸν Θεὸν πάντοτε διὰ τὴν σωτηρίαν ὅλου τοῦ κόσμου, ἐξαιρέτως δὲ καὶ μάλιστα διὰ τὸ ἐμπιστευθὲν αὐτῷ ποίμνιον, ποτὲ μὲν εἰς τὸ κελλίον του καὶ κατ’ ἰδίαν, ποτὲ δὲ παρρησίᾳ καὶ κοινῶς, γενόμενος μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, διὰ μέσου τῶν φρικτῶν καὶ ἀναιμάκτων ἱερουργιῶν, ἐνδυόμενος ὅλην τὴν ἱερατικὴν στολήν, καὶ εἰσερχόμενος εἰς τὸ ἄδυτον τοῦ Ναοῦ, ὡς ἄλλος Μωϋσῆς καὶ Ἀαρών, καὶ ἐξιλασκόμενος τὸν Ἅγιον Σαββαὼθ διὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ τὰ ἀγνοήματα τοῦ λαοῦ· ε’) τὸ νὰ παρηγορῇ ὅλους τοὺς τεθλιμμένους καὶ ἀπηλπισμένους μὲ λόγια παρηγορητικά, διὰ νὰ μὴ βυθίζωνται εἰς ὑπέρμετρον λύπην, ἀλλὰ νὰ ἔχουν θάρρος καὶ ἐλπίδα εἰς τὸν Θεόν. ϛ’) τὸ νὰ ὑπομένῃ ἀγογγύστως ὅλας τὰς θλίψεις καὶ δυστυχίας, ὅπου τὸν ἠκολούθουν εἴτε ἐξ ἀνθρώπων, εἴτε ἐκ δαιμόνων, εἴτε ἐκ φύσεως, ὡς προείπομεν· καθὼς τοῦτο μάλιστα βεβαιοῦται ἀπὸ τὴν μεγάλην ὑπομονὴν ὅπου εἶχεν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν παντοτεινὴν ἀσθένειαν ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔπασχε· διότι ἔτυχεν ὁ ἀοίδιμος νὰ ἔχῃ σῶμα πολὺ φιλάσθενον, ἀπὸ τοῦ ὁποίου τοὺς πόνους ἐκακοπάθει πάντοτε καὶ ἐταλαιπωρεῖτο εἰς ὅλην του τὴν ζωήν· ζ’) δὲ καὶ τελευταῖον, τὸ νὰ συγχωρῇ ἀπὸ καρδίας καὶ ψυχῆς τὰ σφάλματα τὰ ὁποῖα τῷ ἔκαμνόν τινες, φυλάττων τὴν δεσποτικὴν ἐκείνην παραγγελίαν τὴν λέγουσαν· «Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. ϛ’ 14).

Τί νὰ περιττολογῶ, ἀδελφοί; Ἐάν, κατὰ τὸν Φιλαδελφέα Γαβριὴλ (ἐν τῷ «Περὶ Μυστηρίων»), διὰ τοῦτο λέγεται Μητροπολίτης, διότι ὡς μήτηρ φιλοστοργοτάτη ἁπλώνει τὰς ἀγκάλας του εἰς ὅλας τὰς ἰδικάς του πόλεις, καὶ τρέφει ταύτας καὶ πνευματικῶς μὲ τὴν διδασκαλίαν τῶν λόγων του, καὶ σωματικῶς μὲ τὰ εἰσοδήματα τῆς Μητροπόλεώς του, βεβαιότατα τὸ ὄνομα τοῦτο ἐμπράκτως καὶ διὰ τῶν ἔργων τὸ ἔδειξεν εἰς τὸν ἑαυτόν του ἀληθινὸν ὁ Ἅγιος Βησσαρίων·