Σὲ μακαρίζομεν ἡμεῖς ὅλοι, οἵτινες συνήχθημεν ἐδῶ σήμερον, διότι, τέλος πάντων, σὺ εἶσαι τοῦ Ἱεροῦ Σου Μοναστηρίου τὸ μόνον ἐξαίρετον καύχημα· Σὺ εἶσαι τοῦ πανώλους λοιμοῦ ἡ φθορὰ καὶ ὁ ἀφανισμός, καὶ πάσης ἄλλης ἀσθενείας ὁ διώκτης καὶ ἰατρός. Καὶ Σοῦ δεόμεθα καὶ Σὲ παρακαλοῦμεν (μᾶλλον δὲ διὰ Σοῦ, καὶ μετὰ Σοῦ δεόμεθα καὶ παρακαλοῦμεν ἐν ταυτῷ καὶ τὴν ἐν οὐρανοῖς μακαρίαν καὶ θεοειδεστάτην ψυχήν Σου), εἰσάκουσον τῆς ταπεινῆς δεήσεως ἡμῶν, καὶ τὸ μὲν Ἱερόν Σου Μοναστήριον [8] φύλαττε ἀνώτερον πάσης ἀνάγκης καὶ περιστάσεως τὴν δὲ ἐπαρχίαν Σου, καὶ ὅλους ὅσοι προσκαλοῦσι τὴν ἁγίαν καὶ χαριτόβουτον Σὴν κάραν εἰς πᾶσαν ἀνάγκην των, ρύου καὶ διαφύλαττε παντοίας δεινῆς κακώσεως· καὶ ἡμᾶς ἅπαντας τοὺς ἑορτάζοντας ἐδῶ πνευματικῶς τὴν ἁγίαν μνήμην σου, καὶ ὅλους τοὺς συνωνύμους σου, τοὺς καὶ εἰς ἅπαντα τὰ μέρη τοῦ κόσμου. Σὲ ἑορτάζοντας, εἰς μὲν τὴν παροῦσαν ζωὴν σκέπε καὶ διαφύλαττε ἀπὸ πάσης βλάβης τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν· καὶ ἐνδυνάμωνε ἡμᾶς, διὰ νὰ μιμώμεθα καὶ ἡμεῖς ὅσον τὸ δυνατὸν τὴν ἐνάρετον ζωὴν καὶ τὰ ἔργα Σου· εἰς δὲ τὴν μέλλουσαν, ἀξίωσον ἡμᾶς τῆς οὐρανίου βασιλείας διὰ τῶν πρεσβειῶν Σου· ἵνα ἅπαντες ὁμοφρόνως δοξάζωμεν τὴν σὲ δοξάσασαν Ἁγίαν Τριάδα, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱόν, καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· ᾗ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.