Καὶ ἕτερον θαῦμα γέγονεν εἰς τὸ χωρίον Κλινοβόν, ἔνθα ἔθος ἔχουσιν οἱ τοῦ χωρίου τούτου εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ νὰ ψάλλωσι κατ᾽ ἔτος ἁγιασμοὺς εἰς τὸ χωρίον, καὶ κοινῶς καὶ εἰς ἑκάστην οἰκίαν μὲ τὴν ἁγίαν κάραν· καὶ ὅλαι μὲν αἱ οἰκίαι ἔψαλλον, μία δὲ μόνη γυνὴ τρεῖς καὶ τέσσαρας φορὰς προσελθόντων τῶν Πατέρων εἰς τὸν οἶκόν της, ἀπεδίωξεν ὑβριστικῶς τὴν ἁγίαν κάραν· καὶ ὢ τοῦ θαύματος! ἔλαβεν εὐθὺς ἀοράτως ἓν ράπισμα, καὶ ἔπεσεν ἡμιθανὴς κατὰ γῆς, καὶ ἐφώναζεν ἐλεεινῶς ἀπὸ τὸν πόνον τοῦ ραπίσματος· τὴν ἤγειραν δὲ βαστακτικὰ οἱ συγγενεῖς της, καὶ τὴν ἐπῆγαν εἰς τὸ οἴκημα τῆς ἁγίας κάρας, καὶ μὲ μεγάλην φωνὴν ἐζήτει συγχώρησιν ἀπὸ τὸν Ἅγιον Βησσαρίωνα, καὶ ἐξωμολογεῖτο παρρησίᾳ τὴν ἁμαρτίαν της, λέγουσα εἰς τοὺς Πατέρας ποὺ εἶχον τὴν ἁγίαν κάραν· «Ἐγώ, Ἅγιοι Πατέρες, ἕως τώρα ἤμην θυγάτηρ τοῦ σατανᾶ, δηλαδὴ μάγισσα, καὶ σήμερον εἶχον νὰ πράξω μίαν μαντείαν καὶ ἂν ἤρχετο ὁ Ἅγιος εἰς τὴν οἰκίαν μου, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ ἐνεργήσῃ ἡ μαντεία μου· διὰ τοῦτο δὲν ἤθελον νὰ δεχθῶ τὴν ἁγίαν κάραν, ἀλλ’ ἐθύμωσεν ὁ Ἅγιος, καὶ μοῦ ἦλθε τὸ ράπισμα ἀοράτως εἰς τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἰδοὺ ἐτυφλώθην καὶ κινδυνεύω εἰς θάνατον· σᾶς παρακαλῶ λοιπὸν νὰ μεσιτεύσητε εἰς τὸν Ἅγιον δι’ ἐμέ, καὶ ἐγὼ κάμνω ἀποχὴν τῆς μαντείας καὶ τῶν ἄλλων κακῶν μου, μόνον νὰ λάβω τὴν ὑγείαν μου ἡ ταλαίπωρος· διότι σκέπτομαι πόσον θὰ τιμωρηθῶ εἰς ἐκείνην τὴν αἰώνιον κόλασιν». Τότε ἠγέρθη εὐθὺς εἷς τῶν Ἱερομονάχων, ὀνόματι Ἱερόθεος, καὶ ἀνέγνωσεν εὐχὰς ἱερὰς ἐπ’ αὐτήν, καὶ τὴν ἐσταύρωσε μὲ τὴν ἁγίαν κάραν εἰς τὴν κεφαλήν της καὶ εὐθὺς ἐθεραπεύθη ἡ γυνή, κηρύττουσα καὶ δοξάζουσα τὸν Ἅγιον.
Εἰς τὸ διαληφθὲν χωρίον Κλινοβόν, εἷς Ἱερεύς, χάριν εὐλαβείας, ἐπῆρε κρυφίως μέρος βραχύτατον τῆς ἁγίας κάρας, διὰ τὴν ὁποιαν ἱεροσυλίαν πολλὰ ἐπαιδεύθη ὑπὸ τοῦ Ἁγίου ὁ Ἱερεὺς μὲ ἀσθενείας πολλὰς καὶ μὲ θανάτους τῶν ζῴων του, ὥστε καὶ ὁ Ἱερεὺς ἀπέθανεν ὑπὸ ἀσθενείας χαλεπῆς, καὶ εἰς τὸν θάνατόν του παρήγγειλεν εἰς τὰ τέκνα του νὰ δώσουν τὸ μέρος τοῦ ἁγίου λειψάνου εἰς τὸ Μοναστήριον, καὶ τὰ τέκνα ἀφοῦ εἶδον τὴν πληγὴν τῆς ἀνωτέρω γυναικός, ἔδωκαν τὴν μερίδα τοῦ ἁγίου λειψάνου ἀπὸ τὸν φόβον των, διὰ νὰ λάβῃ τὴν συγχώρησιν ὁ πατήρ των.