ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ Β’ ὁ ἀοίδιμος πατὴρ ἡμῶν, ὁ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων υἱός· ὁ κατὰ τοὺς Προφήτας τῇ ἀληθείᾳ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ κατὰ τὸν Μωϋσῆν, πιστὸς θεράπων ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ· ὁ κατὰ τὸν Δανιήλ, ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ Πνεύματος· καὶ ὁ κατὰ Ἀπόστολον, οἰκονόμος καὶ ὑπηρέτης τῶν τοῦ Χριστοῦ μυστηρίων, πατρίδα εἶχε τὴν ἐν Θετταλίᾳ εὑρισκομένην καὶ παρὰ πάντων κοινῶς ὀνομαζομένην Μεγάλην Πόρταν· διότι τὰ ἐκεῖσε δύο βουνὰ πλησιάζοντα τὸ ἓν εἰς τὸ ἄλλο καὶ στενεύοντα τὸν τόπον, σχηματίζουσιν ἀπὸ μακρόθεν ὡς μίαν μεγάλην θύραν. Αὕτη οὔτε πολλὰ μεγάλη καὶ περιφανὴς ἦτο οὔτε πάλιν μικρὰ καὶ εὐτελής, ἀλλὰ μετρία εἰς τὸ ὄνομα καὶ εἰς τὸν πλουτισμόν, ὑπερβαίνουσα ὅμως τὰς ἄλλας πόλεις τῆς Θεσσαλίας τόσον διὰ τὸ πλῆθος τῶν ὑδάτων, τὰ ὁποῖα αὐτὴν πλημμυροῦσιν, ὅσον καὶ διὰ τὸν ἐν αὐτῇ περίφημον καὶ θαυμαστὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ὅστις εἶναι οἰκοδομὴ παλαιὰ καὶ βασιλική.
Οἱ γονεῖς τοῦ Ἁγίου ἦσαν ἄνθρωποι οὔτε πολὺ πλούσιοι οὔτε πολὺ πτωχοί, ἀλλ’ ἐν αὐταρκείᾳ ἔχοντες τὰ τοῦ βίου πράγματα, καθὼς τοῦτο ζητεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὁ Παροιμιαστὴς λέγων· «Πλοῦτον δὲ καὶ πενίαν μή μοι δῷς· σύνταξον δέ μοι τὰ δέοντα καὶ τὰ αὐτάρκη» (Παροιμ. λ’ 8), ἐν ἁπλότητι καὶ δικαιοσύνῃ πορευόμενοι, καὶ μὲ τοὺς ἰδίους των κόπους ἐξοικονομοῦντες τὰ πρὸς τὴν ζωὴν ἀναγκαῖα καὶ πρὸ πάντων ἦσαν πεπλουτισμένοι τὸν πλοῦτον τῆς πρὸς Θεὸν Ὀρθοδοξίας καὶ πίστεως, ὅστις εἶναι καὶ μόνος καὶ κύριος καὶ ἀληθινὸς πλοῦτος, τὸν ὁποῖον, ὅταν ἔχῃ ὁ ἄνθρωπος, ἔχει ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ κόσμου, ἔστω καὶ ἂν εἶναι πάμπτωχος, καὶ ὅταν δὲν τὸν ἔχῃ, δὲν ἔχει οὔτε ἕνα ὀβολόν, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ὑπέρπλουτος, καθὼς τὸ ὁρίζει καὶ ὁ σοφὸς Σολομῶν· «Τοῦ πιστοῦ ὅλος ὁ κόσμος τῶν χρημάτων τοῦ δὲ ἀπίστου οὔτε ὀβολὸς» (Παροιμ. ιζ’ 6).
Ἀπὸ τοιούτους λοιπὸν γονεῖς γεννηθεὶς ὁ Ἅγιος, ἀνετράφη παρ’ αὐτῶν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, καθὼς παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ ἀνατρέφωσι τὰ τέκνα των οἱ γονεῖς (Ἐφεσ. ϛ’ 4)· καὶ ἐδόθη ἀπὸ αὐτοὺς εἰς διδασκάλους, διὰ νὰ μανθάνῃ τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ λεγόμενα τότε κοινά, τὰ ὁποῖα καὶ ἔμαθεν, ἕως νὰ φθάσῃ εἰς τὸν δέκατον χρόνον τῆς ἡλικίας του, καθὸ εὐφυὴς εἰς τὸν νοῦν· ὅθεν ἐκ τῆς μαθήσεως τῶν ἱερῶν γραμμάτων ἐθερμάνθη ὁ Ἅγιος εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ·