Ὑπέμεινεν ὅμως ὁ Ἅγιος ἀνεξικάκως πᾶσαν δοκιμασίαν, διότι λέγουσιν οἱ θεοφόροι Πατέρες, καὶ μάλιστα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεσσαλονίκης, ὅτι διὰ νὰ γίνῃ τις τέλειος εἰς τὴν ἁγιότητα, δὲν φθάνει μόνον νὰ ὑπομένῃ τοὺς κόπους καὶ πόνους τῆς ἀρετῆς, ὅπου αὐτὸς μὲ τὸ θέλημά του ἐξέλεξε νὰ ἐργάζηται· διότι τοῦτο δὲν εἶναι τόσον δυσκολοκατόρθωτον, διὰ τὸ τῆς γνώμης ἑκούσιον· ἀλλὰ πρέπει πρὸς τούτοις καὶ νὰ ὑπομένῃ εὐχαρίστως τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὰς θλίψεις καὶ καταδρομάς, ὅπου χωρὶς τὸ θέλημά του συμβαίνουσιν εἰς αὐτὸν ἔξωθεν, εἴτε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἴτε ἀπὸ τοὺς δαίμονας, εἴτε ἀπὸ τὴν φύσιν· διότι τοῦτο εἶναι ἀληθῶς πρᾶγμα δυσκολοκατόρθωτον, διὰ τὸ τῆς γνώμης ἀκούσιον· «δι’ ὑπομονῆς γὰρ ἑκουσίων τε καὶ ἀκουσίων πόνων πᾶς σπουδαίως τελειοῦται, τῶν μὲν ἐπιτιθεμένων ἔξωθεν, τῶν δὲ ἐπιφερομένων οἴκοθεν». Καὶ ἄλλος θεοφόρος λέγει· «Πρᾶξις καὶ πάθος εἰς ἓν συνελθόντα τελειοῦσι τὸν κατὰ Χριστὸν ἄνθρωπον»· καὶ πάλιν λέγει ὁ αὐτὸς θεῖος Γρηγόριος, ὅτι χωρὶς νὰ ὑπομένῃ τις εὐχαρίστως ἐκεῖνα τὰ κακὰ ποὺ τοῦ συμβαίνουσι χωρὶς τὸ θέλημά του, οὐδὲ τὰ καλὰ τὰ ὁποῖα κάμνει μὲ τὸ θέλημά του λαμβάνουν παρὰ τοῦ Θεοῦ εὐλογίαν καὶ χάριν· «Χωρὶς τῆς ὑπομονῆς τῶν ἀκουσίως ἡμῖν ἐπερχομένων, οὐδὲ τὰ ἑκουσίως πεπραγμένα τεύξεται τῆς θείας εὐλογίας» (ἐν τῇ πρὸς Ξένην Ἐπιστολῇ).

Ταῦτα ὅθεν γνωρίζων καὶ ὁ Ἅγιος Βησσαρίων ὑπέμενε, μετὰ χαρᾶς τὰς παρὰ τοῦ Δομετίου καταδρομάς, εὐχαριστῶν μεν τὸν Κύριον, ὅστις τὸν ἐδυνάμωσε νὰ διώκηται ἕνεκα τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀρετῆς, καὶ ἐπεθύμει νὰ ἀξιωθῇ καὶ αὐτὸς τοῦ μακαρισμοῦ ἐκείνου τοῦ λέγοντος· «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε’ 10), συγχωρῶν δὲ ἀπὸ καρδίας καὶ ψυχῆς τὸν Δομέτιον, χωρὶς νὰ φυλάττῃ καμμίαν μνησικακίαν πρὸς αὐτόν, τί λέγω μόνον ὅτι τὸν ἐσυγχώρει! Καὶ δι’ αὐτὸν ἀκόμη προσηύχετο ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὡς μεγάλον εὐεργέτην καὶ φίλον ἐνόμιζε, μιμούμενος τὸν δεσπότην Χριστόν, ὅστις ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ κρεμάμενος παρεκάλει τὸν οὐράνιον Πατέρα του διὰ νὰ συγχωρήσῃ τοὺς σταυρωτάς του, λέγων· «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. κγ’ 34).