Συνέτριβε δὲ τὰς μύλας ἀδίκων ἐκ μέσου τῶν ὀδόντων αὐτῶν κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Ἰώβ· «Διέσωσα γὰρ πτωχὸν ἐκ χειρὸς δυνάστου καὶ ὀρφανῷ ᾧ οὐκ ἦν βοηθός, ἐβοήθησα … ὀφθαλμὸς ἤμην τυφλῶν, ποὺς δὲ χωλῶν. Ἐγὼ ἤμην πατὴρ, ἀδυνάτων, δίκην δὲ ἣν οὐκ ἤδειν ἐξιχνίασα· συνέτριψα δὲ μύλας ἀδίκων, ἐκ μέσου τῶν ὀδόντων αὐτῶν ἅρπαγμα ἐξήρπασα» (Ἰὼβ κθ’ 12-17). Ὅταν ἔβλεπε κανένα ἀδύνατον ἔκλαιε· καὶ ὅταν ἔβλεπε κανένα ὅστις νὰ εὑρίσκεται εἰς ἀνάγκην, ἐστέναζεν· ἡ θύρα του ἦτο ἀνοικτὴ εἰς ἕκαστον πτωχὸν ἐρχόμενον εἰς αὐτόν· τὴν κρίσιν τὴν ὁποίαν δὲν ἤξευρε, τὴν ἐξιχνίαζε καλῶς, φοβούμενος μήπως κάμῃ ἀπόφασιν ἄδικον.
Ἐμιμεῖτο ὡσαύτως τὸν πάγκαλον Ἰωσὴφ εἰς τὴν σιτοδοσίαν καὶ τὴν διατροφὴν τοῦ λαοῦ· ὅθεν καὶ ὅταν ποτὲ συνέβη πεῖνα καὶ ἀκρίβεια εἰς τὴν ἐπαρχίαν του, δὲν ἐδίστασεν ὁ ἀοίδιμος, ἀλλὰ ἤνοιξε παρευθὺς τὰς ἀποθήκας τῆς Μητροπόλεως καὶ τὰς ἐκένωσεν ὅλας, μοιράζων τὸν σῖτον εἰς τοὺς πεινῶντας καὶ ἐνδεεῖς· διότι ἤκουσε τὸν Σολομῶντα, ὅστις λέγει, ὅτι ἐκεῖνοι οἱ σκληροκάρδιοι καὶ ἀνελεήμονες πλούσιοι, οἵτινες κρύπτουσι τὸν σῖτον διὰ νὰ τὸν πωλήσουν μὲ περισσοτέραν τιμὴν ἐν καιρῷ πείνης καὶ ἀκριβείας, οὗτοι εἶναι κατηραμένοι ἀπὸ τὸν λαόν, καὶ δὲν θὰ χαροῦν εἰς τὸ τέλος τὸν τοιοῦτον σῖτον, ἀλλὰ θὰ τοὺς τὸν ἁρπάσουν τὰ ἀλλότρια καὶ ξένα ἔθνη· ἐκεῖνοι δὲ οἵτινες μεταδίδουν εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐνδεεῖς, θὰ λάβουν εὐλογίαν καὶ εὐχήν. «Ὁ τιμιουλκῶν σῖτον, δημοκατάρατος»· καὶ πάλιν· «ὁ συνέχων σῖτον, ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν· εὐλογίαν δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος» (Παροιμ. ια’ 26). Ἐμιμεῖτο ἐπίσης τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Ἐλεήμονα εἰς τὴν ἄφθονον καὶ πλουσιοπάροχον ἐλεημοσύνην· ὅθεν καὶ ἐποίει ἀόκνως τὰ ἑπτὰ σωματικὰ ἔργα τῆς ἐλεημοσύνης· ἤτοι ἔτρεφε τοὺς πεινῶντας· ἐπότιζε τοὺς διψῶντας· συνῆγε τοὺς ξένους· ἐνέδυε τοὺς γυμνούς· ἐπεσκέπτετο τοὺς ἀσθενεῖς· ποτὲ μὲν μόνος του ποτὲ δὲ ἔστελλεν ἄλλους καὶ περιεποιεῖτο τοὺς ἐν τῇ φυλακῇ ἢ τοὺς ἀνάγκην ἔχοντας καὶ μετέβαινε προθυμότατα εἰς τὰς κηδείας τῶν πτωχῶν, ὡς ὁ ἀοίδιμος Τωβίτ.
Ἐποίει δὲ ταῦτα ὁ Ἅγιος, διότι ἤκουσε τὸν Κύριον, ὅστις ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἔχει νὰ εἴπῃ: «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’ 40). Ἐπειδὴ δὲ ἡ ἐλεημοσύνη δὲν εἶναι μόνον σωματική, ἀλλ’ εἶναι καὶ πνευματική, διὰ τοῦτο καὶ ὁ Ἅγιος Βησσαρίων δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τοῦ νὰ ἐνεργῇ καθ’ ἑκάστην καὶ τὰ ἑπτὰ ἔργα τῆς πνευματικῆς ἐλεημοσύνης, τὰ ὁποῖα εἶναι ταῦτα·