διότι ἐγνωρίζετο τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰς ὅλην τὴν Λάρισαν καὶ εἰς ὅλα τὰ μέρη τῆς Θεσσαλίας ἀληθῶς ὡς ἄλλη μήτηρ φιλότεκνος ὁμοῦ καὶ φιλόστοργος, ἀγκαλιζομένη ὅλους, τρέφουσα ὅλους, προνοοῦσα δι’ ὅλους, καὶ συμπονοῦσα καὶ εὐσπλαγχνιζομένη εἰς τὰς συμφορὰς καὶ δυστυχίας, ὄχι μόνον ὅλων τῶν ἰδικῶν της πνευματικῶν τέκνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ξένων καὶ ἀλλοτρίων. Ἐπειδὴ ἐγνώριζε κάλλιστα ὁ μακάριος ἐκεῖνο ὅπου παρήγγειλεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν Μωϋσῆν, ὅτι νὰ δέχεται ὅλους εἰς τὰς ἀγκάλας του, καθὼς ἡ τροφὸς λαμβάνει εἰς τὸν κόλπον της τὸ γαλακτοτροφούμενον παιδίον της· «Λάβε αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον σου, ὡσεὶ ἄρα τιθηνὸς τὸν θηλάζοντα» (Ἀριθμ. ια’ 12)· καὶ μάλιστα ἐκεῖνο ὅπου γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς λέγων· «Ὡς ἄν τροφὸς θάλπῃ τὰ ἑαυτῆς τέκνα, οὕτως ἱμειρόμενοι ὑμῶν εὐδοκοῦμεν μεταδοῦναι ὑμῖν οὐ μόνον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὰς ἑαυτῶν ψυχὰς» (Α’ Θεσσαλονικ. β’ 7-8). Διὰ τοῦτο ὅθεν ἐσπούδαζε, πῶς νὰ τοὺς ἀναπαύσῃ ὅλους καὶ πῶς νὰ προφθάσῃ εἰς τὴν δυστυχίαν ἑκάστου, ποθῶν ἵνα δώσῃ διὰ τὴν ἀγάπην αὐτῶν ὄχι μόνον ἀργύρια, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδίαν του ψυχήν. Ἀκούσατε δὲ μίαν ἀπὸ τὰς πολλάς του εὐεργεσίας: Χριστιανοὺς πολλοὺς ᾐχμαλώτισαν εἰς τοὺς καιροὺς ἐκείνους οἱ Ἀγαρηνοὶ ἀπό τινα μέρη, καί τοὺς ἔφεραν εἰς τὸ φρούριον τῆς Λαρίσης. Ὁ δὲ Ἅγιος, βλέπων αὐτοὺς λελυπημένους, τεταλαιπωρημένους, κατεσχισμένους, κεκονιασμένους καὶ πεφοβισμένους ἀπὸ τὴν κακοπάθειαν τῆς αἰχμαλωσίας, συνεπόνεσε τὴν συμφοράν των, ὁ συμπαθέστατος μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς ηὐσπλαγχνίσθη ἡ φιλάδελφος αὐτοῦ ψυχή, νομίζων τὴν δυστυχίαν ἐκείνων δυστυχίαν καὶ συμφορὰν ἰδικήν του· ὅθεν ἐξηγόρασεν ἀπὸ αὐτοὺς τεσσαράκοντα τὸν ἀριθμόν, καὶ παρηγορήσας αὐτοὺς μὲ λόγια παρηγορητικά, καὶ κυβερνήσας αὐτοὺς εἰς ὅλα τὰ χρειαζόμενα, τοὺς ἀπέστειλε μὲ εἰρήνην καὶ χαρὰν ἕκαστον εἰς τὴν πατρίδα του.

Ταῦτα δὲ ἔπραττεν ὁ Ἅγιος, διότι ἐγνώριζεν ὅτι ὁ πρῶτος καὶ κυριώτατος τύπος τῆς ἐλεημοσύνης εἶναι τὸ νὰ δίδῃ τις χρήματα νὰ ἐξαγοράζῃ αἰχμαλώτους, καὶ μάλιστα γυναῖκας καὶ ἀνήλικα παιδία· διότι αὐτοὶ μάλιστα ὑπερβαίνουσιν ὅλους τοὺς ἄλλους πτωχοὺς εἰς τὴν δυστυχίαν καὶ ἀθλιότητα διὰ τὸ ἀνελεύθερον καὶ ὑπεξούσιον· πρὸς τούτοις δὲ καὶ πεινῶσι καὶ διψῶσι καὶ γυμνητεύουσι, καὶ εἰς τὴν φυλακὴν βάλλονται, καὶ ξένοι καὶ ἀγνώριστοι εἶναι ἁπανταχοῦ, καὶ ὅλα τὰ κακὰ εὑρίσκονται εἰς αὐτούς.