Διὰ τὴν τοιαύτην ὅθεν πολιτείαν τοῦ Ἁγίου τοσαύτη ἀγάπη ἀδελφικὴ καὶ ὁμόνοια ἐβασίλευεν εἰς τὸν καιρὸν ἐκεῖνον μεταξὺ τοῦ Ἁγίου καὶ τῶν Ἐπισκόπων του, ὥστε οὔτε οἱ Ἐπίσκοποί του ἔκαμναν κανὲν πρᾶγμα χωρὶς τὴν γνώμην αὐτοῦ, ἀλλὰ τὸν ἐτίμων ὡς κεφαλὴν καὶ Μητροπολίτην των, οὔτε αὐτὸς ἔκαμνέ τι ἔξω ἀπὸ τὴν γνώμην τῶν Ἐπισκόπων του· καὶ ἐπληροῦτο ἀληθῶς εἰς αὐτοὺς ὁ θεῖος ἐκεῖνος καὶ ἱερὸς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων λδ’ Κανών, οὕτω διορίζων· «Τοὺς Ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους εἰδέναι χρὴ τὸν ἐν αὐτοῖς πρῶτον, καὶ ἡγεῖσθαι αὐτὸν ὡς κεφαλήν, καὶ μηδέν τι πράττειν περιττὸν ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης. Ἐκεῖνα δὲ μόνον πράττειν ἕκαστον, ὅσα τῇ αὑτοῦ παροικίᾳ ἐπιβάλλει, καὶ ταῖς ὑπ’ αὐτὴν χώραις. Ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνος ἄνευ τῆς τῶν πάντων γνώμης ποιείτω· οὕτω γὰρ ὁμόνοια ἔσται, καὶ δοξασθήσεται ὁ Θεὸς διὰ Κυρίου ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός, καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα».
Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος ἠγάπησεν ὁλοψύχως τὸν Θεὸν ἐκ νεαρᾶς του ἡλικίας, κανὲν δὲ σημεῖον αἰσθητὸν δὲν ἔμελλε νὰ ἀφήσῃ μετὰ θάνατον τῆς τόσης πρὸς Θεὸν ἀγάπης του, ἠβουλήθη νὰ δείξῃ τοῦτο, ἀλλὰ νὰ τὸ δείξῃ μεγάλον καὶ περιφανὲς ἀναλόγως, καθὼς ἦτο μεγάλη καὶ περιφανὴς ἡ ἀγάπη του· καὶ δὴ ἀπεφάσισε νὰ οἰκοδομήσῃ Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα καὶ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐν τῷ ὄρει Θαβὼρ μεταμορφωθέντος. Ἐπειδὴ δὲ πάλιν καμμίαν εὐεργεσίαν ἕως τότε, δὲν ἔκαμεν ὁ Ἅγιος εἰς τὸ τάγμα τῶν Μοναχῶν, ἐσκέφθη νὰ κατορθώσῃ καὶ ταύτην· ἀλλὰ νὰ τὴν κατορθώσῃ μεγάλην καὶ παντοτεινήν· ὅθεν καὶ ἀπεφάσισεν ὁμοῦ μὲ τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου νὰ οἰκοδομήσῃ καὶ Μοναστήριον εἰς κατοικίαν ἐκείνων, οἵτινες φεύγουν τὰς τοῦ κόσμου μερίμνας, καὶ ἀγαποῦν νὰ ζήσουν μοναδικὴν ζωήν, οὕτως εἰπεῖν εἰς κατοικίαν καὶ ἀνάπαυσιν Μοναχῶν. Διὰ τοῦτο ἠρεύνα καὶ ἐξήταζεν ἐπιμελῶς ποῦ νὰ εὕρῃ τόπον ἁρμόδιον διὰ νὰ οἰκοδομήσῃ τὸ τοιοῦτον Μοναστήριον· καὶ φαίνεταί μοι ὅτι ἔλεγε καθ’ ἑαυτὴν ἡ ἁγία του ψυχὴ ἐκεῖνο τὸ δαβιτικόν· «Εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου, ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ» (Ψαλμ. ρλα’ 4-5).
Καὶ λοιπὸν πλησίον τῆς πατρίδος αὐτοῦ εὑρὼν τόπον ἐπιτήδειον εἰς τὸ νὰ τελειώσῃ τὸν θεοφιλῆ του σκοπόν, ὁμοῦ μὲ τὸν θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Καπούας καὶ Φαναρίου Ἰγνάτιον ᾠκοδόμησεν ἐκ θεμελίων περικαλλέστατον Ναὸν τοῦ ἐν Θαβὼρ Μεταμορφωθέντος Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λαμπρόν τε καὶ χαριέστατον, ὡς ἄλλον δεύτερον οὐρανόν.