Ἀλλὰ καὶ ὅλον τοῦτο τὸ ἱερὸν καὶ περιώνυμον καὶ θαυμαστὸν Μοναστήριον ἐξ αὐτῶν τῶν βάθρων ἀνήγειρεν ὁ ἀοίδιμος· καὶ προικίσας αὐτὸ μὲ διάφορα κτήματα καὶ πράγματα κινητὰ καὶ ἀκίνητα πρὸς ἀνάπαυσιν τῶν ἐνασκουμένων, καὶ νόμους καὶ κανόνας παραδώσας, πῶς πρέπει νὰ πολιτεύωνται οἱ ἐν αὐτῷ εὑρισκόμενοι Μοναχοί, καθὼς φαίνονται γεγραμμένοι εἰς τὴν ἱερὰν αὑτοῦ Διαθήκην (τὴν ὁποίαν συνέθεσε καὶ συνέγραψε τὸ πνευματικὸν αὐτοῦ τέκνον, ὁ λογιώτατος Διάκονος Γρηγόριος, ὁ ὑπεραγαπώμενος αὑτοῦ ὑποτακτικός, ὅστις δι’ ἐπιμελείας καὶ ἐξόδων τοῦ Ἁγίου ἔμαθε τὰ ἑλληνικὰ γράμματα), μὲ τοιούτους, λέγω, κόπους ὁ Ἅγιος συνέστησε καὶ συνεκρότησε τὸ Μοναστήριον αὐτό, οὕτω καθὼς τώρα εὑρίσκεται (ἂν καὶ ὕστερον παρὰ τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Νεοφύτου Ἀρχιερέως, τοῦ καὶ διαδόχου τοῦ θρόνου γενομένου, καὶ ἄλλων Ἐπισκόπων, καὶ δὴ παρὰ ἄλλων πολλῶν ἀδελφῶν τοῦ αὐτοῦ Μοναστηρίου εἰς τὸ κρεῖττον καὶ μεῖζον μετεσκευάσθη ὡς νῦν ὁρᾶται). Ἀληθῶς ἀδελφοί, τοῦτο τὸ μέγα κατόρθωμα τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος ὑπερβαίνει ὅλα τὰ ἄλλα κατορθώματα, ὅσα ἔκαμεν εἰς ὅλην του τὴν ζωήν· μὲ τοῦτο τὸ θαυμαστὸν ἔργον ἔβαλε σφραγῖδα καὶ ἐστεφάνωσεν ὅλα τὰ ἄλλα ἔργα του, εἰς τὸ ὁποῖον ἁρμόζουν ὅλοι οἱ ὑψηλοὶ καὶ μεγάλοι τίτλοι· καὶ δικαιότατα πρέπει τοῦτο νὰ ἐπιγράφεται καὶ νὰ ὀνομάζεται ἔργον θεάρεστον, ἔργον ἀθάνατον καὶ ἔργον μεγαλοπρεπές.

Μὲ τοιαῦτα κατορθώματα ἐπέρασε τὴν ζωήν του ὁ θεῖος Βησσαρίων, ἀδελφοί, μὲ τοιαύτας θεοειδεῖς καὶ χριστομιμήτους ἀρετὰς ἐστόλισε τὴν ἱεράν του ψυχήν μὲ τοιοῦτα θεάρεστα ἔργα ἐδόξασεν αὐτὸς ἐπὶ τῆς γῆς τὸν Θεόν, καὶ παρεκίνησε καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους διὰ νὰ τὸν δοξάσωσι καὶ νὰ λέγωσιν οὕτω καθ’ ἑαυτούς· «Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι, ὅτι καὶ τώρα εἰς τοὺς ἐσχάτους καιροὺς εἴδομεν μὲ τοὺς ἰδίους μας ὀφθαλμοὺς ἀληθινὸν καὶ Ἅγιον Ἀρχιερέα τοῦ Χριστοῦ, ὅμοιον μὲ ἐκείνους τοὺς παλαιοὺς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, ὅπου ἀκούομεν». Ἀληθῶς, ἀδελφοί, ἐπληρώθη εἰς τοῦτον τὸν θεῖον Ἱεράρχην ἐκεῖνο ὅπου γράφει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης· «Ἅπτει λύχνον ὁ Θεὸς Ἱερέα, καὶ τίθησιν αὐτὸν ἐπὶ τῆς λυχνίας τῆς ἑαυτοῦ φωτοφόρου καθέδρας, ἵνα ἐξαστράπτῃ φωτισμὸν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ δογμάτων καὶ πράξεων σκότους ἀπηλλαγμένον, ὅπως ὁρῶντες οἱ λαοὶ τὰς ἀκτῖνας τῆς ζωτικῆς λαμπηδόνος, πρὸς ἐκείνας εὐθύνωνται, καὶ τὸν πατέρα τῶν φώτων δοξάζωσι»· μᾶλλον δὲ τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου· «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα, καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε’ 16).