Εἰς τοιοῦτον λοιπὸν ἁγιώτατον ἄνδρα ἐλθὼν ὁ θεῖος Βησσαρίων ὑποτάσσει ὄχι μόνον ὅλα του τὰ θελήματα, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ φρονήματα, τὸ ὁποῖον εἶναι δυσκολώτερον· καὶ δεικνύει πρὸς τὸν Γέροντά του μίαν ἀληθινὴν καὶ τελείαν ὑποταγὴν καὶ μεγάλην ὑπακοήν, διαφυλάττων ἀκριβῶς τὰ ἓξ ἐκεῖνα γνωρίσματα, ὅπου ἔχει ἡ ὑπακοή ἤτοι: α’) Δὲν ἔκρυπτεν εἰς τὴν καρδίαν του κανένα λογισμόν, ἀλλὰ ἐφανέρωνεν εἰς τὸν Γέροντά του διὰ τῆς ἐξομολογήσεως ὅλα τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας του, διὰ τὸ ὁποῖον γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ὁ Ἅγιος Κάλλιστος ὁ Ξανθόπουλος· β’) Εἶχε βεβαίαν ἀγάπην εἰς τὸν Γέροντά του καὶ ὄχι πλαστὴν καὶ ψευδῆ ὑποταγήν, καθὼς λέγει ὁ Ἰωάννης τῆς Κλίμακος· γ’) Εἶχε πίστιν καθαρὰν καὶ ἄδολον εἰς αὐτὸν καὶ ἐνόμιζεν, ὅτι βλέπων τὸν Γέροντά του καὶ ὑποτασσόμενος εἰς αὐτόν, αὐτὸν τὸν ἴδιον Χριστὸν βλέπει καὶ εἰς τὸν Χριστὸν ὑποτάσσεται, ὅπως λέγει ὁ αὐτὸς Ἰωάννης τῆς Κλίμακος καὶ ὁ θεῖος Κάλλιστος· δ’) Ἔλεγε τὴν ἀλήθειαν πάντοτε πρὸς τὸν Γέροντά του εἰς ὅλα τὰ λόγια καὶ εἰς ὅλα τὰ ἔργα ὅπου ἔκαμνε, χωρὶς καμμίαν προσθήκην ἢ ἀφαίρεσιν· ε’) Εἶχεν ἐκκοπὴν τελείαν τοῦ θελήματός του· καὶ ϛ’) Δὲν ἀντέλεγε τελείως εἰς ὅλα ἐκεῖνα ὅπου τὸν ἐπρόσταζεν ὁ Γέροντάς του νὰ κάμῃ, ἀλλὰ μετὰ χαρᾶς ὑπετάσσετο, καθὼς καὶ ταῦτα τὰ τρία γνωρίσματα τῆς ὑπακοῆς ἀναφέρουσιν ὁ προρρηθεὶς θεῖος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος καὶ ὁ Ἅγιος Κάλλιστος.

Εἰς τὴν τοιαύτην λοιπὸν ἀληθινὴν καὶ τελείαν ὑπακοὴν διέτριψεν ὁ Ἅγιος Βησσαρίων χρόνους πολλούς, ὑπηρετῶν ἀόκνως μὲ μεγάλην φρόνησιν καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν, ὄχι μόνον τὸν πνευματικόν του πατέρα καὶ Ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὅλους τοὺς πτωχοὺς καὶ ξένους καὶ ἀρρώστους, οἱ ὁποῖοι συνειθίζουν πάντοτε νὰ προστρέχουν χάριν ἐλέους καὶ βοηθείας εἰς τοιαύτας Μητροπόλεις καὶ νὰ καταφεύγουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ὡς εἰς μέγαν κοινὸν καὶ ἀχείμαστον λιμένα, διὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸ ναυάγιον τῆς πτωχείας καὶ δυστυχίας· ἐπειδὴ τὰ τῶν Μητροπόλεων καὶ Ἐπισκοπῶν πράγματα καὶ εἰσοδήματα διὰ τοῦτο ὀνομάζονται πτωχικά, διὰ νὰ μοιράζωνται εἰς τοὺς πτωχούς, εἰς τὰς χήρας, εἰς τὰ ὀρφανά, καὶ εἰς τοὺς ἐρχομένους ξένους κατὰ τὸν Α’ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὸν ΙΑ’ Κανόνα τοῦ Θεοφίλου· νὰ λαμβάνῃ ὅμως καὶ ὁ Ἐπίσκοπος ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρὸς τὴν χρείαν του, καὶ ὄχι νὰ κλέπτῃ αὐτὸς ὅλα καὶ νὰ τὰ ἀποθησαυρίζῃ, ἢ νὰ τὰ δίδῃ εἰς τοὺς συγγενεῖς του μόνον.