Ἐπανακάμψας δὲ ὁ Ἅγιος εἰς τὴν ἐπαρχίαν του ἀπὸ Βλαχίας καὶ τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Δουσίκου οἰκοδομήσας, ἀπῆλθεν εἰς τὰς αἰωνίους Μονὰς πεντηκοντούτης· ὅπερ καὶ ἠκούσθη εἰς τὴν Βλαχίαν, καὶ μάλιστα ὅτι ἡγίασε καὶ ἐθαυματούργησε. Διὰ τοῦτο καὶ ὅταν παρουσιάσθη θανατικὸν εἰς τὴν Βλαχίαν, ἔπεμψαν καὶ ἐπῆραν τὴν ἁγίαν καὶ θαυματόβρυτον κάραν τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, καὶ μόνον καθὼς ἐπλησίασεν εἰς τὸν τόπον τῆς Βλαχίας ἔπαυσεν ἡ πανώλης, καὶ ἔδειξαν μεγάλον σέβας καὶ τιμὴν οἱ Βλάχοι εἰς τὴν θαυματόβρυτον κάραν τοῦ Ἁγίου.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν καιρὸν τοῦ εὐσεβεστάτου καὶ γαληνοτάτου Αὐθέντου καὶ ἡγεμόνος κυρίου Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου, κατὰ τὴν πρώτην του ἡγεμονίαν, ἐμολύνθη ἀπὸ θανατικὸν τὸ περίφημον Βουκουρέστιον, καὶ ἐπῆγαν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ ἄρχοντες εἰς τὸν αὐθέντην καὶ ἡγεμόνα, λέγοντες· «Ἔχομεν ἰατρὸν τῆς ὀλεθρίου ταύτης νόσου, τὴν θαυματόβρυτον κάραν τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης, καὶ παρακαλοῦμεν νὰ σταλῶσιν αὐθεντικὰ γράμματα καὶ ἄνθρωποι νὰ φέρουν τὴν ἁγίαν κάραν. Εὐθὺς τότε ὁ εὐσεβέστατος ἡγεμὼν ἔπεμψε καὶ ἔφεραν τὴν ἁγίαν κάραν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον τοῦ Δουσίκου· καὶ εὐθὺς ὡς ἐπλησίασεν ἡ ἁγία κάρα, ἐξῆλθεν ὁ ἴδιος ὁ ἡγεμὼν μετὰ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου καὶ τοῦ ἱερατικοῦ τάγματος, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ καὶ ὑπεδέχθησαν αὐτὴν εὐλαβῶς καὶ μὲ δεήσεις γονυπετεῖς καὶ καταφιλήσαντες αὐτὴν μὲ θερμὴν κατάνυξιν, καὶ μὲ θερμὰ δάκρυα, συνώδευσαν αὐτὴν ἐντίμως καὶ μεγαλοπρεπῶς εἰς τὸ Βουκουρέστιον· εὐθὺς δὲ τὸ θανατικὸν ἔπαυσε καὶ ἔψαλεν ἁγιασμοὺς ἡ Βλαχία ἅπασα, ἐπληροφορήθη δὲ καὶ ὁ ἡγεμὼν τὰς θαυματουργίας τοῦ Ἁγίου διὰ τῶν ἰδίων του ὀφθαλμῶν.
Ἔτυχε δὲ νὰ εἶναι καὶ ἀκρίδα τότε εἰς ὅλον τὸν τόπον τῆς Βλαχίας ἀδιακόπως τρεῖς χρόνους· καὶ ἀκρίδα ὄχι κατὰ τὴν συνειθισμένην ποσότητα, ὅπου εἴδομεν ἡμεῖς καὶ οἱ πρόγονοι ἡμῶν, ἀλλὰ ἀκρίδα εἰς ὑπερφυσικὴν ποσότητα τόσον, ὥστε οἱ ἱππεῖς διαβαίνοντες μεταξὺ τοῦ πλήθους τῶν ἀκρίδων ἐκρημνίζοντο καὶ ἐκινδύνευον, τὰ δένδρα τὰ πεφορτωμένα ἀπὸ τὰς ἀκρίδας συνετρίβοντο· καὶ ἦσαν καθὼς σχεδὸν τὰ σύννεφα εἰς τὸ περιέχον, οὕτω καὶ εἰς τὴν γῆν τῆς Οὑγγροβλαχίας ἦσαν τὰ σύννεφα τῶν ἀκρίδων καὶ ἦτο νὰ θαυμάζῃ τις καὶ νὰ ἐκπλήττεται, βλέπων τοσαύτην ἀκρίδα, ἧς οὐκ ἦν ἀριθμὸς κατὰ τὸν Δαβίδ.