Στοχασθῆτε λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, πόση ἀτιμία καὶ πόση ἐντροπὴ εἶναι, τὰ μὲν ἀναίσθητα καὶ ἄλογα ποιήματα τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν δοξάζωσι μὲ τὰ ἔργα των, ἡμεῖς δὲ οἱ λογικαί, καὶ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ κτισθέντες ἄνθρωποι, νὰ τὸν ἀτιμάζωμεν μὲ τὰ ἔργα μας, καὶ νὰ γινώμεθα κατὰ τοῦτο χειρότεροι τῶν ἀλόγων ζῴων καὶ ἀναισθήτων κτισμάτων.
Διὰ τοῦτο ὁμοῦ μὲ τὴν διὰ λόγου δοξολογίαν ὅπου κάμνομεν τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, ἂς προσθέσωμεν καὶ τὴν διὰ τῶν ἔργων δοξολογίαν, τὴν πλέον εὐπρόσδεκτον εἰς αὐτόν, καὶ ἂς τὸν μιμηθῶμεν ὅλοι, ὅσοι συνήχθημεν εἰς τὴν ἑορτήν του, καὶ ἠκούσαμεν τὰ ἔνθεα κατορθώματά του, ἀναλόγως ἕκαστος, καὶ κατὰ τὴν τάξιν καὶ τὸ ἐπάγγελμα ὅπου ἔχει. Οἱ μὲν Ἀρχιερεῖς ἂς μιμηθοῦν τὴν μεγάλην ταπείνωσιν τοῦ Ἁγίου, ἥτις εἶναι ἀρετὴ ὑψοποιός, τὴν ὁποίαν ἀρετὴν ἔδειξεν ἐμπράκτως ὁ μέγας Ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς, ὅταν ἔνιψε τοὺς πόδας τῶν Μαθητῶν του. Οἱ μονάζοντες καὶ Ἱερεῖς ἂς μιμηθοῦν τὴν ἐλεημοσύνην καὶ συμπάθειαν, τὴν ὁποίαν ἔδειξεν ὁ Ἅγιος εἰς τοὺς πτωχούς, εἰς τοὺς φυλακισμένους, εἰς τὰς χήρας καὶ τὰ ὀρφανά.
Ἄλλος ἂς μιμηθῇ τὴν ἀδελφὴν τῆς ταπεινώσεως, ἥτις εἶναι ἡ πρᾳότης, τὴν ὁποίαν ἐξαιρέτως εἶχεν οὗτος ὁ Ἅγιος, καθὼς ἡ Βιογραφία αὐτοῦ παρέστησεν. Ἄλλος ἂς μιμηθῇ τὴν ἁγιότητα αὐτοῦ, ὅστις ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἠγωνίζετο, πῶς νὰ ἀρέσῃ εἰς τὸν Θεόν, καὶ ἐφύλαττεν ἀπαρασαλεύτως τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ· ἄλλος ἂς μιμηθῇ τὴν ἐγκράτειαν καὶ χαλιναγωγίαν τῶν παθῶν ὅπου ἐφύλαττε, καὶ δὲν ἐμίανε τὸ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, ἀλλὰ τὸ ἐτήρησεν ἀλώβητον, καὶ ὑπέταξε τὸ χεῖρον εἰς τὸ κρεῖττον, τοὐτέστιν ὑπέταξε τὸ σῶμα εἰς τὴν ψυχήν, καὶ σχεδὸν ἕκαστος, ὃν τρόπον εἰσερχόμενος εἰς κανένα πολυανθῆ λειμῶνα τρυγᾷ ὅποιον ἀπὸ τὰ ἄνθη τοῦ ἀρέσῃ, τοιουτοτρόπως καὶ ἀπὸ τὸν πολυανθῆ λειμῶνα τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἁγίου τούτου ἂς μιμηθῇ ἕκαστος ὅποιαν ἀρετὴν δυνηθῇ, νὰ κατορθώσῃ μόνον κενὸς νὰ μὴ φανῇ, μόνον νὰ μὴ ἀμελήσῃ πᾶς τις πανηγυρίζων τὸν Ἅγιον. Καὶ ἐὰν οὕτω ποιήσωμεν, πρῶτον γινόμεθα εὐάρεστοι εἰς τὸν Θεὸν καὶ δεύτερον χαροποιοῦμεν καὶ τὸν Ἅγιον, ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς ἔχῃ ὡς τέκνα του πνευματικά, εὐλογῶν ἀοράτως ἡμᾶς, καὶ θὰ εἶναι βοηθός μας θερμότατος, τόσον εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, ὅσον καὶ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς μελλούσης κρίσεως καὶ ἀνταποδόσεως, πρεσβεύων δηλαδὴ πρὸς τὸν ἀδέκαστον Κριτήν, διὰ νὰ μὴ συνερισθῇ τὰς ἀπείρους ἡμῶν ἁμαρτίας, καὶ διὰ νὰ μὴ μᾶς καταδικάσῃ εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.