Ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶδεν ἡ ἄσεμνος ἐκείνη νεᾶνις, ὅτι μάτην ἐκοπίαζεν, ἀπελπισθεῖσα καὶ μὴ ὑποφέρουσα τὴν πύρωσιν τῆς σαρκός, παρεδόθη εἰς ἕνα ξένον, ὅστις εἶχεν ἔλθει νὰ μείνῃ ἐκείνην τὴν νύκτα εἰς τὸ Μονύδριον. Τὸ δὲ πρωΐ, ὁ μὲν πράξας τὴν ἀνομίαν ἀνεχώρησεν εἰς τὰ ἴδια, ἡ δὲ Ὁσία ἐπῆγε μὲ τὰς καμήλους εἰς τὸ Μοναστήριόν της.
Ἀφοῦ παρῆλθεν ὀλίγος καιρός, ἐφάνη ἡ κόρη ἐγκαστρωμένη· καὶ ἐπειδὴ τὴν ἐξήταζον οἱ συγγενεῖς της καὶ ἐζήτουν νὰ εἴπῃ ἐκεῖνον, ὅστις τὴν ἔφθειρεν, ἐκείνη, βαλμένη ἀπὸ τὸν σατανᾶν, εἶπε πρὸς τοὺς ἐξετάζοντας, ὅτι ὁ Μοναχὸς Θεόδωρος ἀπὸ τὸ Μοναστήριον τοῦ Ὀκτὼ καὶ δεκάτου [3] ἔμεινεν ἐδῶ καὶ μὲ ἐβίασε τὴν νύκτα. Πιστεύσαντες ὅθεν οἱ ἀκούσαντες εἰς τοὺς λόγους της, εὐθὺς ἔδραμον εἰς τὸ Μοναστήριον, εἰς τὸ ὁποῖον ἠγωνίζετο ἡ Ὁσία, καὶ μὲ φωνὰς καὶ θορύβους ἐβόων· «Ὁ Μοναχὸς Θεόδωρος δὲν ἐφοβήθη Θεόν, δὲν ἐντράπη ἀνθρώπους ὁ πάντολμος, ἀλλὰ ἔκαμεν εἰς τὸ Μοναστήριον ὅπου τὸν ἐδέχθημεν τοιοῦτον ἔργον αἰσχρότατον καὶ παράνομον». Ταῦτα ἀκούσας παρ’ ἐλπίδα ὁ Ἡγούμενος, παρέστησε τὴν Ἁγίαν καὶ τὴν ἠρώτησεν ἀνίσως καὶ ἔχει εἴδησιν περὶ τούτου τοῦ ἁμαρτήματος. Ἡ δὲ μακαρία ἀποκριθεῖσα, ὅτι δὲν ἔχει εἴδησιν τοῦ πράγματος αὐτοῦ, ἐκεῖνοι οἱ κατήγοροι ἀνεχώρησαν εἰς τὸ Μοναστήριον αὐτῶν.
Ὅταν ἐγεννήθη τὸ παιδίον, τὸ ἐπῆραν οἱ συγγενεῖς τῆς γυναικὸς ἐκείνης, καὶ φέροντες αὐτὸ εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ἁγίας, τὸ ἔρριψαν εἰς τὸ μέσον καὶ ἀνεχώρησαν. Καὶ τοῦτο ἦτο τέχνη τοῦ σατανᾶ διὰ νὰ λυπήσῃ ἐκείνην, ἥτις τὸν ἐπλήγωνε, καὶ νὰ ἐμποδίσῃ τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τῶν κατορθωμάτων της· ἀλλ’ εἰς μάτην ἐμηχανᾶτο ὁ τρισκατάρατος, μάλιστα τὰ βέλη τὰ ὁποῖα ἠκόνιζε κατὰ τῆς Ἁγίας ἐκαρφώνοντο εἰς τὴν καρδίαν του· καὶ ὅσα αὐτὸς μετεχειρίζετο εἰς ἀτιμίαν τῆς Ὁσίας, ἐστρέφοντο εἰς τιμὴν καὶ δόξαν αὐτῆς. Τί γίνεται λοιπόν; Ἐπίστευσαν οἱ ἀδελφοὶ ὅτι αὐτὸς ὁ Θεόδωρος εἶναι ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου· ὅθεν ὁμοῦ μὲ τὸ βρέφος ἐξωρίσθη ἀπὸ τὸ Μοναστήριον.
Ἀναλαβοῦσα ὅθεν ἡ μακαρία Θεοδώρα τὴν φροντίδα τοῦ παιδίου ὡς ἰδία μήτηρ ἔτρεφεν αὐτὸ μὲ γάλα προβάτων, τὸ ὁποῖον ἐζήτει παρὰ τῶν ποιμένων, ἀπὸ δὲ τὸ μαλλὶ αὐτῶν τοῦ ἔκαμνε καὶ ἐνδύματα. Ὢ τῆς ὑπὲρ ἄνθρωπον ὑπομονῆς τῆς μακαρίας ψυχῆς! Καὶ ποῖος ἤθελεν ὑποφέρει τοιαύτην παράλογον συκοφαντίαν, δυνάμενος μάλιστα εἰς μίαν στιγμὴν νὰ φανῇ ἀθῷος;