Ἄλλην φορὰν πάλιν κατὰ φαντασίαν ἐσύναξεν ὁ μιαρὸς πλῆθος θηρίων τῆς γῆς καὶ θαλάσσης, καὶ ἀνάμεσα εἰς ταῦτα ἐφάνη εἰς μεγαλόσωμος ἄνθρωπος, καὶ ἔδραμε κατὰ τῆς Ἁγίας, προστάσσων καὶ τὰ θηρία νὰ τὴν καταφάγουν. Ἐκείνη δὲ πάλιν ἀφόβως ἵστατο μελετῶσα τὸ προφητικὸν λόγιον· «Κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με οἱ ἐχθροί μου, καὶ μὲ τὸ ὄνομά σου τοὺς ἀπεδίωξα, Κύριε» καὶ εὐθὺς ὅλα τὰ φαινόμενα διελύθησαν εἰς τὸν ἀέρα ὡσεὶ κονιορτός. Ἄλλοτε τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐφάνη μὲ πλῆθος στρατιᾶς ὡς ἄρχων καὶ στρατηγός, καὶ ἔλεγον πρὸς τὴν Ἁγίαν οἱ ὑπηρέται τοῦ σατανᾶ· «Προσκύνησον τὸν ἄρχοντα». Ἡ δὲ Ἁγία καθὼς εἶπεν, ὅτι μόνον τὸν Θεὸν πρέπει νὰ προσκυνῶμεν, ἐπρόσταξεν ἐκεῖνος ὁ φαινόμενος ἄρχων καὶ ἔδειραν τοσοῦτον τὴν Ἁγίαν καὶ τὴν ἐπλήγωσαν τόσον, ὥστε ἔμεινεν ἀκίνητος ὡσεὶ νεκρά. Καὶ βλέποντες αὐτὴν τινὲς βοσκοὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν, ἐπῆγαν καὶ εἶπον πρὸς τὸν Ἡγούμενον τοῦ Μοναστηρίου, ὅτι ἀπέθανεν ὁ Μοναχὸς Θεόδωρος.
Ἡ δὲ μακαρία Θεοδώρα περὶ τὸ μεσονύκτιον συνῆλθεν ὀλίγον, καὶ ἤρχισε νὰ λέγῃ· «Δίκαια ἔπαθον, ἐγὼ εἶμαι ὅλη ἡ αἰτία τῆς παιδεύσεως, διότι ἔκαμα ἐκείνην τὴν ἀνομίαν εἰς τὴν ἀρχήν». Προσηύχετο ὅθεν πρὸν τὸν Θεὸν νὰ τὴν συγχωρήσῃ, καὶ νὰ παύσουν πλέον οἱ πειρασμοί, νὰ λάβῃ καὶ αὐτὴ ὀλίγην ἄνεσιν. Ἐκεῖνοι δὲ ὅπου ἦλθον νὰ τὴν ἐνταφιάσουν ὡς νεκράν, ἀκούσαντες ὅτι προσεύχεται, ἐδόξασαν τὸν Θεόν, καὶ ἔδραμον εἰς τὸ Μοναστήριον, λέγοντες, ὅτι ἀνέστη ὁ Θεόδωρος. Ἔκρινε δὲ ὁ Ἡγούμενος, ὅτι φθάνει πλέον ὁ κανὼν τὸν ὁποῖον ἔκαμε, διὰ τὴν κακοπάθειαν, καὶ νὰ ἔχῃ εἰς τὸ ἑξῆς καὶ τὸ παιδίον κοντά της, ἐπειδή, ἀφοῦ ἀπεγαλακτίσθη, τὸ εἶχον ἐξόριστον μακρὰν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον. Ἀλλὰ πάλιν ὁ σατανᾶς ἔστησεν ἄλλην παγίδα, καὶ ὅλα τὰ ἄφηνεν ἡ Θεία Πρόνοια νὰ γίνωνται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ, διὰ νὰ τῆς πλέξῃ λαμπρότερον καὶ ἐνδοξότερον τὸν στέφανον.
Μίαν φορὰν ἔξωθι τοῦ Μοναστηρίου ἐφάνη εἰς αὐτὴν χρυσίον πολυάριθμον χυμένον εἰς τὴν γῆν, καὶ πλῆθος ἀνθρώπων οἵτινες τὸ συνέλεγον. Ἄλλοτε πάλιν καθημένη εἰς τὴν κέλλαν της ἦλθε πλῆθος ὑπηρετῶν, καὶ ἔφερον εἰς αὐτὴν διάφορα ἐκλεκτὰ φαγητὰ μὲ ἀρτύματα καὶ ἀρώματα κατεσκευασμένα καὶ ἔλεγον· «Ὁ ἄρχων ἐκεῖνος, ὅστις ἔβαλε τότε καὶ σὲ ἔδειραν, τὸ μετενόησε, καὶ σοῦ στέλλει ταῦτα φιλοφρονούμενος νὰ τὸν συμπαθήσῃς». Ὅμως ἡ Ἁγία ἔμαθε πλέον τὰς τέχνας τοῦ σατανᾶ, καὶ μὲ τὸ σημεῖον τοῦ σωτηρίου ὅπλου τοῦ Σταυροῦ ἠφάνιζεν εὐθὺς τὰς φαντασίας του.