Φθάσασα ἡ Θεοδώρα εἰς τὸ χεῖλος τῆς λίμνης, τὴν ἠμπόδιζον πολλοὶ μὲ φωνὰς νὰ μὴ πλησιάσῃ καὶ φαγωθῇ ἀπο τὸ θηρίον. Ἀλλ᾽ ἐκείνη μετὰ πίστεως καὶ ἐλπίδος τῆς εὐλογημένης ὑπακοῆς ἐπλησίασεν εἰς τὰ ὕδατα. Καὶ ἐκεῖ εἶδον οἱ παριστάμενοι θαῦμα φρικτόν, ὅτι καθὼς εἰσῆλθεν ἡ Ἁγία εἰς τὴν λίμνην νὰ γεμίσῃ τὸ σταμνίον, εὐθὺς ἦλθεν ὁ κροκόδειλος καὶ τὴν ἐπῆρεν εἰς τὴν ράχιν του, ἀφοῦ δὲ ἐγέμισε τὸ σταμνίον ἀπὸ τὰ βάθη, τὴν ἔφερε πάλιν σηκωτὴν ἔξω εἰς τὴν γῆν. Καὶ ἐξελθοῦσα ἡ Ὁσία ἐπετίμησεν ἐκεῖνο τὸ παμφάγον θηρίον, τὸ ὁποῖον εὐθὺς ἐθανατώθη, καὶ ἐλυτρώθη ὁ κόσμος ἀπὸ τὸν φόβον καὶ τὸν κίνδυνον, πάντες δὲ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν καὶ ηὐχαρίστουν τὴν Ἁγίαν.
Ὁ φθόνος ὅμως, ὅστις εἰσῆλθε κατ’ ἀρχὰς ἀκόμη καὶ εἰς τὸν Παράδεισον, κατέλαβε τότε καί τινας κακομονάχους, οἱ ὁποῖοι ἀκούοντες ἐπαινούμενον ὑπὸ πάντων τὸν Ὅσιον Θεόδωρον, καὶ βλέποντες τὴν ἀγγελικὴν καὶ ἀμίμητον πολιτείαν του, ἐφθόνησαν τὴν Ὁσίαν φθόνον θανάσιμον. Ὅθεν ἐκάλεσαν τὸν νομιζόμενον Θεόδωρον κρυφίως ἀπὸ τὸν Προεστῶτα, καὶ τοῦ ἔδωκαν μίαν ἐπιστολὴν νὰ τὴν ὑπάγῃ μακρὰν εἰς ἕνα ἐρημίτην, ἐπειδὴ ἦτο δῆθεν ἀναγκαία ὑπόθεσις· ἡ γνώμη των ὅμως ἦτο νὰ τὴν φάγουν τὴν νύκτα καθ’ ὁδὸν τὰ θηρία, ἐπειδὴ ἡ ἔρημος ἐκείνη εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀνθρωποφάγα τετράποδα καὶ ἑρπετὰ φαρμακερά. Ὅμως ματαίως ἔπασχον· καὶ μάλιστα ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἤθελον καὶ μετεχειρίσθησαν διὰ κακὸν τῆς Ὁσίας, ὁ Θεὸς τὸ ᾠκονόμησεν εἰς βοήθειάν της. Διότι καθὼς ἐκείνη πρόθυμος εἰς τὴν ὑπακοὴν ἐξῆλθε καὶ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸ Μοναστήριον βαδίζουσα εἰς τὴν ἔρημον, ἔχασε τὴν ὁδὸν καὶ δὲν ἐγνώριζε ποῖον μέρος νὰ ἀκολουθήσῃ. Ἐκεῖ δὲ ἐφάνη θηρίον τι ἄγριον, τὸ ὁποῖον ἐγένετο ὁδηγὸς τῆς Ἁγίας, καὶ τὴν ἐπῆγεν μέχρι τοῦ κελλίου ἐκείνου, ὅπου ἔμελλε νὰ δώσῃ τὴν ἐπιστολήν. Καὶ ὄχι μόνον κατὰ τὴν μετάβασιν ἐφάνη τὸ θηρίον ὁδηγὸς τῆς Ὁσίας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν ἠκολούθησεν αὐτὴν μέχρι τοῦ Μοναστηρίου καὶ εἰσῆλθον ὁμοῦ ἐντὸς αὐτοῦ.
Μεταβᾶσα δὲ ἡ Ὁσία εἰς τὸν Προεστῶτα διὰ νὰ δώσῃ τὴν ἀπόκρισιν, ὥρμησε τὸ θηρίον ἐπάνω εἰς τὸν θυρωρόν, καὶ βάλλον τοὺς ὄνυχας εἰς τὸ σῶμα του διὰ νὰ τὸν κατασπαράξῃ, ἐφώναζεν αὐτὸς μεγαλοφώνως, καὶ ἔτρεξαν οἱ ἀδελφοί, ἀλλὰ δὲν ἐτόλμησε νὰ πλησιάσῃ κανείς, παρὰ μόνη ἡ Ἁγία, ἥτις ἥρπασε τὸ θηρίον καὶ τὸ ἔσυρεν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἤδη πληγώσει μὲ τοὺς ὄνυχας, τὸν ἐλύτρωσεν ὅμως ἀπὸ τὸν θάνατον τῶν ὀδόντων·