Μετὰ ταῦτα ἠγέρθη παρευθὺς ὁ βασιλεὺς λυπημένος καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ παλάτιόν του, λέγων καθ’ ἑαυτόν· «Μὰ τὴν δύναμιν τῶν μεγάλων θεῶν, ἀπὸ μαγείας ἐφονεύθη σήμερον ὁ φίλος μου Λυαῖος». Εὐθὺς δὲ ὡς ἔμαθεν, ὅτι κατόπιν ὁδηγιῶν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἐφονεύθη, προσέταξε τοὺς στρατιώτας του νὰ ὑπάγωσι καὶ νὰ φονεύσωσι τὸν Ἅγιον ἐντὸς τῶν ὑπογείων ἐκείνων στοῶν τοῦ λουτροῦ. Ἐπῆγαν λοιπὸν οἱ στρατιῶται καὶ ἐλόγχευσαν αὐτὸν μὲ τὰς λόγχας των εἰς ὅλον τὸ σῶμα. Ἡ πρώτη δὲ λόγχευσις, τὴν ὁποίαν ἔδωκαν εἰς αὐτόν, ἦτο εἰς τὴν δεξιάν του πλευράν, εἰς τὸ ἴδιον μέρος ποὺ ἐλόγχευσαν καὶ τὸν Χριστὸν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, διότι ὡς εἶδεν αὐτοὺς ὁ Ἅγιος ὑψωσε μόνος του τὴν δεξιάν του χεῖρα διὰ νὰ τὸν λογχεύσωσι. Τοιοῦτο Μαρτύριον ἔλαβεν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ὁ Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, καὶ οὕτως ἐτελειώθη κατὰ τὴν σήμερον. Τινὲς δὲ εὐλαβεῖς Χριστιανοὶ εἰσελθόντες κρυφίως, διὰ τὸν φόβον τοῦ βασιλέως, εἰς τὸ λουτρὸν ἐκεῖνο, εἰς τὸ ὁποῖον ἔκειτο τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου, τὸ ἐνεταφίασαν εἰς τὸ ἴδιον αὐτὸ μέρος εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἐτελειώθη.
Φίλος δέ τις τοῦ Ἁγίου, Λοῦπος ὀνομαζόμενος, παριστάμενος εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ, ἐξέβαλε τὸ δακτυλίδιον τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸν δεξιὸν δάκτυλον καὶ ἔλαβε καὶ τὸ μανδήλιον καὶ τὸ ἐπανωφόριόν του ἐκ τῶν ὤμων του καὶ τὰ ἔβαψεν εἰς τὸ αἷμά του καὶ δι’ αὐτῶν ἐποίει θαύματα πολλά· ἀρρώστους ἰάτρευε καὶ ἄλλους ἀνθρώπους δαιμονιζομένους καὶ πάσχοντας ἀπὸ πᾶσαν ἀσθένειαν ἐθεράπευεν. Ὁ δὲ βασιλεύς, εὐθὺς ὡς ἔμαθε ταῦτα, ἀπέστειλε στρατιώτας καὶ ἀπεκεφάλισαν αὐτὸν εἰς τόπον τινὰ λεγόμενον Τριβουνάλιον. Ἀκούσατε ὅμως καὶ ὀλίγα τινὰ ἐκ τῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου, εὐλογημένοι Χριστιανοί, διὰ νὰ γνωρίσητε τὴν χάριν μὲ τὴν ὁποίαν ἐτίμησεν αὐτὸν ὁ Θεὸς διὰ τὴν καθαράν του πολιτείαν καὶ τὴν μαρτυρικὴν θυσίαν του.
Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἁγίου, θέλων ὁ Θεὸς νὰ τὸν δοξάσῃ εἰς εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ᾠκονόμησε καὶ ἐξήρχετο μύρον ἀπὸ τὸ σῶμά του τόσον πολύ, ὥστε παρ’ ὅλον ὅτι καὶ οἱ ἐντόπιοι καὶ οἱ ἀπὸ ἄλλα μακρινὰ μέρη ἐρχόμενοι ἐλάμβανον τοῦτο, ὄχι μόνον δὲν ἐξηντλεῖτο, ἀλλὰ μᾶλλον ηὔξανε πρεσβείαις τοῦ Ἁγίου. Εἶχεν ὅμως τὸ μύρον τοῦτο καὶ τὴν δύναμιν νὰ προξενῇ μεγάλας ἰατρείας καὶ διὰ τοῦτο οἱ ἄνθρωποι ἐλάμβανον αὐτὸ μετὰ μεγάλης πίστεως καὶ τὸ ἔπινον.