καὶ μὴ θαρρῇς πῶς καλλωπίζομαι μὲ τῶν Ἑλλήνων τὰ ρήματα· μὴ γένοιτο, νὰ λιπάνῃ ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ τὴν κεφαλήν μου· ἀλλὰ φροντίζων διὰ τὴν ψυχήν σου, κινῶ πάντα λίθον, μήπως καὶ πεισθῇς· ἀλλὰ νομίζω ὅτι καθὼς ἐτύφλωσε τὸν Πρωτόπλαστον Ἀδὰμ ὁ διάβολος μὲ τὴν βρῶσιν τοῦ φυτοῦ, οὕτω ἀπεγύμνωσε καὶ σὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως φθονῶν τὴν σωτηρίαν σου. Διότι τὸν ἥλιον, τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας ὀνομάζεις θεοὺς αἰσχύνομαι τὴν ἀμάθειάν σου, διὰ νὰ μὴ εἴπω τὴν κακοβουλίαν. Ποῖα ὅμως ἡ ἀνάγκη νὰ μακρηγορῶ; δὲν ἀρνοῦμαι τὸν Χριστόν, μὴ γένοιτο! δὲν ἀσπάζομαι τὴν μιαρὰν τῶν Ἑλλήνων ἀσέβειαν· ἀλλὰ εἰς ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐδιδάχθην, ἐπιμένω ἕως τέλους φυλάττων τὰς παραδόσεις τῶν Πατέρων». Πρὸς ταῦτα ὁ Παραβάτης ἔμεινεν ἄφωνος ἀπορῶν καὶ θαυμάζων τὸ πολυμαθὲς τοῦ Μάρτυρος, καὶ πρὸς ἀπόκρισιν ἑτοιμότατον. Πρὸς τὸν ὁποῖον πάλιν εἶπεν ὁ Ἅγιος· «Ἄφες, ὦ βασιλεῦ, τὴν παράλογον καὶ ψευδῆ τῶν Ἑλλήνων θρησκείαν, καὶ πρόσελθε εἰς τὸν Χριστόν, ὅστις εἶναι μακρόθυμος καὶ δέχεταί σε μετανοοῦντα». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἐπειδὴ ἠπείθησας εἰς τοὺς λόγους μου, κακὴ κεφαλή, καὶ ἐτόλμησας νὰ προτρέψῃς καὶ ἐμὲ ὅπως γίνω Χριστιανὸς θὰ σὲ ἀνταμείψω καὶ ἐγὼ πρεπόντως».
Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰουλιανὸς προσέταξε νὰ γυμνώσωσι τὸν Ἅγιον καὶ νὰ πυρώσωσι σούβλας σιδηρᾶς, μὲ τὰς ὁποίας νὰ τρυπήσωσι τὰς πλευράς του, νὰ κατακεντήσωσι τὴν ράχιν του μὲ τριβόλους ὀξεῖς, καὶ νὰ τὸν σύρωσιν ὑπτίως διὰ νὰ καταξεσχίσωσι τὰς σάρκας του. Βασανιζόμενος λοιπὸν ὁ Μάρτυς ἐπὶ ὥρας πολλάς, εἶχε τὴν αὐτὴν καρτερίαν, ὡς καὶ πρότερον, καὶ οὔτε φωνή, οὔτε στεναγμὸς ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ στόμα του· ὅθεν ἠγέρθη ἀπὸ τὸν θρόνον ὁ τύραννος περίλυπος, ὡς νενικημένος, προστάσσων νὰ φυλακίσωσι τὸν Ἅγιον καὶ νὰ μὴ δώσωσιν εἰς αὐτὸν ἄρτον ἢ ὓδωρ, οὔτε ἄλλο τι βρώσιμον. Εὐχόμενος δὲ εἰς τὴν φυλακὴν ὁ Ἅγιος, ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, βλέπει τὸν Δεσπότην Χριστὸν λέγοντα εἰς αὐτόν· «Καθὼς σὺ μὲ ὡμολόγησας ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, θέλω σὲ ὁμολογήσει καὶ ἐγὼ εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου· ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἐδῶ θὰ εἶμαι ἀντιλήπτωρ καὶ βοηθός σου». Ταῦτα ἀκούσας ἀπὸ τὸν Χριστὸν ὁ Μάρτυς ἔλαβε θάρρος καὶ δύναμιν, καὶ εὐθὺς εὑρέθη ὅλως ὑγιὴς καὶ τεθεραπευμένος, μὴ ἔχων ποσῶς εἰς τὴν ἁγίαν αὐτοῦ σάρκα σημεῖον πληγῆς οὔτε ἴχνος μώλωπος· ὅθεν ὅλην τὴν νύκτα ἀνέπεμπε δοξολογίας εἰς τὸν Θεὸν καὶ χάριτας. Διέμεινε δὲ ἡμέρας δεκαπέντε εἰς τὴν φυλακὴν ἄσιτος, μὴ τρώγων ἐξ ἀνθρώπων τίποτε, ἀλλὰ μόνον μὲ ἄρτον Ἀγγέλων τρεφόμενος, ἤτοι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος.