Τοῦτον τὸν λόγον ἐπεδίωκεν ὁ ἀνόητος νὰ ἀποδείξῃ ψευδῆ· διὸ ἐσπούδασε νὰ ἀνακαινίσῃ τὸν ναόν, ἀλλὰ εἰς μάτην ἐκοπία, διότι εὐθὺς ὡς ἔδραμον οἱ θεοκτόνοι Ἰουδαῖοι μὲ πολλὴν προθυμίαν καὶ ἔσκαψαν νὰ βάλωσι τὰ θεμέλια, ἠγέρθη μεγάλη καταιγὶς καὶ ταραχὴ ἀνέμων, ἥτις ἥρπαζε τὰ χώματα καὶ ἐπλήρου τὸν ἐκσκαφέντα τόπον. Ἔγιναν ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ καὶ μέγας σεισμὸς τοσοῦτον, ὥστε πολλοὶ ἀπέθανον. Οὐχὶ δὲ μόνον ταῦτα, ἀλλὰ καὶ πῦρ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ ἐσκαμμένα θεμέλια καὶ κατέφλεξεν ὅλους ὅσοι εὑρέθησαν ἐκεῖ.
Ἐνῷ δὲ ταῦτα ἐγίνοντο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καθεσθεὶς ὁ Ἰουλιανὸς εἰς τὸν θρόνον μετὰ θυμοῦ προστάσσει νὰ φέρωσι τὸν Μάρτυρα, καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Ἤκουσες, ἀσεβέστατε, τὶ ἐτόλμησαν νὰ πράξωσιν οἱ κακοδαίμονες καὶ ὁμόφρονές σου Χριστιανοί; Ἔκαυσαν τὸν ναὸν τοῦ σωτῆρος Ἀπόλλωνος, ἀλλὰ δὲν θέλουσι χαρῆ εἰς αὐτό, διότι ἐγὼ θὰ ἐκδικηθῶ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά, κατὰ τὴν Γραφήν σας, διὰ νὰ μὴ μᾶς χλευάζητε». Καὶ ὁ Μάρτυς λέγει· «Ἤκουσα ὅτι ὀργὴ θεήλατος καὶ πῦρ ἦλθεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέφαγε τὸν θεόν σου καὶ τὸν ναόν του ὅλον κατηνάλωσε. Λοιπὸν ἐὰν ἦτο θεός, πῶς δὲν ἐφυλάχθη;». Ἀποκριθεὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Παραβάτης λέγει· «Μήπως καὶ σύ, ἀνοσιώτατε, ὡς φαίνεται, μᾶς ἐμπαίζεις εἰς ταῦτα καὶ καταγελᾷς, διότι σὲ ἐξεδίκησεν ὁ Θεός σου;». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ἐγὼ πάντοτε γελῶ καὶ καυχῶμαι εἰς τὴν ἐξολόθρευσιν τῶν θεῶν σου, ἀφρονέστατε, καὶ σεμνύνομαι καὶ χαίρω εἰς τὰ παράδοξα, τὰ ὁποῖα καθ’ ἑκάστην θαυματουργεῖ ὁ Δεσπότης μου· τὴν δὲ ἐκδίκησιν τῶν βασάνων, τὴν ὁποίαν μοῦ δίδεις, ἐκεῖ θέλεις τὴν δεχθῆ, εἰς τὴν ἄλλην ζωήν, ὁπόταν σὲ καταλάβῃ τὸ πῦρ ἐκεῖνο καὶ ἡ αἰώνιος κόλασις, ἀλλὰ καὶ ἐδῶ πάλιν εἰς ὀλίγον διάστημα μὲ ἦχον θέλει ἀπολεσθῆ τὸ μνημόσυνόν σου» [4].
Τότε ἐθυμώθη σφόδρα ὁ τύραννος καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Ἐπειδὴ ἀγάλλεσαι εἰς αὐτά, θὰ σοῦ δώσω ἐγὼ καὶ ἄλλην ἡδονὴν δι’ ἀγάπην σου, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν καλωσύνην μου σὲ λυποῦμαι καὶ θέλω νὰ σὲ ἀποσπάσω ἀπὸ τὴν ἀγνωσίαν σου καὶ νὰ ἔλθῃς μὲ σώφρονα λογισμὸν νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς ἀθανάτους θεούς, οἵτινες σὲ ἐστόλισαν διὰ πολλῶν ἀρετῶν καὶ μεγάλης τιμῆς ἠξιώθης, καὶ πλοῦτον πολὺν ἀπέκτησας, ἀλλὰ σὺ ἐφάνης πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀχάριστος». Λέγει ὁ Μάρτυς· «Τί μαίνεσαι, παρανομώτατε, καὶ ἐπιχειρεῖς ἀγνώστως ἀνωφελῆ πράγματα; τὰς ἐπαναστάσεις τῶν βαρβάρων ἀφῆκας, καὶ τὸν πόλεμον τῆς Περσίας, διὰ τὸν ὁποῖον ἐσάλευσας ὅλην τὴν οἰκουμένην, καὶ ἔβαλες τὴν σπουδήν σου ὅλην κατ’ ἐμοῦ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ; Ἀποφάσισε νὰ μὲ θανατώσῃς μὲ ὅποιον θάνατον θέλεις, διότι ἐγὼ οὔτε τοὺς θεούς σου λατρεύω, οὔτε εἰς τὰ προστάγματά σου πείθομαι».