Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος ἐμειδίασε, καὶ λέγει εἰς τὸν τύραννον· «Οἱ θεοί σου νὰ μὲ κολάσωσι; καὶ πῶς θὰ φύγωσιν ἐκεῖνοι ἀπὸ τὴν κόλασιν διὰ νὰ κολάσωσιν ἄλλους; δι’ ἐκείνους εἶναι ἡτοιμασμένον τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τοῦ ᾅδου ὁ τάρταρος καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, μετ᾽ αὐτῶν δὲ μέλλεις νὰ παραδοθῇς καὶ σὺ εἰς πῦρ ἄσβεστον, καὶ θὰ κολάζησαι ἀτελευτήτως, διότι τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ κατεπάτησας, νομίζων κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον τὸ τίμιον αὐτοῦ καὶ σωτήριον αἷμα, τὸ ὁποῖον ἔχυσε δι’ ἡμᾶς, καὶ ὕβρισας τὸ Πνεῦμα τῆς Χάριτος, δι’ οὗ ἡγιάσθης· ἀλλ’ εἰς ἐμέ, διὰ τὸν μικρὸν τοῦτον κόπον καὶ τὴν ὀλίγην τιμωρίαν, θέλουσι δοθῆ πολλαὶ δωρεαί, καὶ στέφανοι νικητήριοι. Διατὶ ὅμως νὰ συνομιλῶ μετὰ σοῦ, ὅστις παρεδόθης εἰς τοὺς δαίμονας; ἀναχώρησον ἀπὸ ἡμᾶς. Ἀπόστηθι, ἐργάτα τῆς ἀνομίας, διότι δὲν ἔχει τὸ φῶς κοινωνίαν τινὰ πρὸς τὸ σκότος. Ποίησον εἴ τινα ἀπόφασιν θέλεις ἐναντίον μου, ἐπειδὴ ἐπληροφορήθης μὲ λόγους καὶ ἔργα, ὅτι εἰς τὸ θέλημά σου δὲν ὑποτάσσομαι».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Παραβάτης, καὶ μὴ γινώσκων πλέον τὶ νὰ πράξῃ εἰς αὐτόν, ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ τὴν ἀπόφασιν, λέγων· «Ἀφοῦ ὁ Ἀρτέμιος ἐξηρνήθη τὴν θρησκείαν τῶν θεῶν, καταφρονήσας τοὺς ἡμετέρους λόγους καὶ τῶν Ρωμαίων, καὶ προετίμησεν ἀντὶ Ρωμαίου καὶ Ἕλληνος νὰ ὀνομάζηται Χριστιανός, καὶ ἀντὶ δουκὸς καὶ αὐγουσταλίου νὰ καλῆται Γαλιλαῖος, προστάσσω νὰ κόψωσι διὰ ξίφους τὴν μιαρὰν κεφαλήν του». Ταύτην λοιπὸν τὴν ἀπόφασιν δεξάμενος ὁ Ἅγιος, ἐξῆλθε χαίρων τοῦ βήματος καὶ ἠκολούθει προθύμως τοὺς φονευτάς. Ἀφοῦ δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, τοὺς παρεκάλεσε νὰ τοῦ δώσωσιν ὀλίγην διορίαν, διὰ νὰ κάμῃ πρὸς Κύριον δέησιν. Οὕτως ἀτενίζων πρὸς τὸν οὐρανὸν εἶπε τὴν εὐχὴν ταύτην:
«Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ μου, ὅστις μὲ ἐνεδυνάμωσας τὸν ἀνάξιον δοῦλόν σου νὰ καταπατήσω τὰ κέντρα τοῦ διαβόλου, καὶ νὰ συντρίψω τὰς παγίδας, ἃς ἡτοίμασεν εἰς τοὺς πόδας μου, και νὰ καταισχύνω τὸ πρόσωπον ἐκείνου, ὅστις ἀφῆκε Σέ, τὸ φῶς τοῦ κόσμου, καὶ ἠκολούθησε τὸ σκότος. Εὐχαριστῶ σοι, Μονογενὲς Υἱὲ τοῦ Πατρός, διότι ἠξίωσάς με τοῦ βραβείου τῆς ἄνω κλήσεως καὶ τοῦ χοροῦ τῶν Ἁγίων σου, καὶ ἐτελείωσάς με εἰς τὴν ὁμολογίαν σου. Τώρα δὲ ἐπικαλοῦμαί σε, Δέσποτα, ἐπίβλεψον ἐπ’ ἐμέ, ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου, καὶ δὸς ἀναψυχὴν εἰς τὸν πιστόν σου λαόν, διότι ἠσθένησεν. Ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἠγέρθησαν καὶ ἐβουλεύθησαν κατὰ τῶν Ἁγίων σου λέγοντες· ἔλθετε νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσωμεν διὰ νὰ μὴ μείνῃ πλέον τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνάμνησις [5].