οὔτε ξύλα, οὔτε ἄλλην ὕλην, ἐν ᾧ ἦσαν πολλὰ καὶ διάφορα πράγματα εὐκολόκαυστα, παρὰ μόνον τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα ἦσαν ἐκεῖ εἰς τὴν Δάφνην, καὶ δὲν ἔμειναν εἰμὴ μόνον τὰ θεμέλια τῶν οἰκοδομῶν διὰ μαρτυρίαν. Ὁ δὲ Ἰουλιανὸς ὠργίσθη πολύ, γινώσκων ὅτι μέλλει νὰ περιγελάσωσιν αὐτὸν οἱ Χριστιανοὶ διὰ τὴν ἐπισυμβᾶσαν συμφορὰν καὶ προστάσσει εὐθὺς νὰ ἐκβάλωσιν αὐτοὺς ἀπὸ τὴν μεγάλην Ἐκκλησίαν, καὶ νὰ τὴν κλείσωσιν, ἵνα μὴ εἰσέλθῃ πλέον τις εἰς αὐτήν, τὰ δὲ κειμήλια, ἤτοι ποτήρια καὶ ἄλλα ἱερὰ καὶ πολύτιμα σκεύη, νὰ εἶναι αὐθεντικά· ἔδωσε δὲ καὶ εἰς τοὺς Ἕλληνας ἄδειαν καὶ ἐλευθερίαν νὰ ποιῶσιν ὅσας ἀτιμίας θέλουσι.

Ταῦτα τοῦ ἀσεβοῦς καὶ ἀλιτηρίου προστάξαντος, ἂς συλλογισθῇ τις πόσας παρανομίας ἐτέλεσαν. Ἐξέβαλον ἀπὸ τὴν Σαμάρειαν, τὴν ὁποίαν λέγομεν τώρα Σεβάστειαν, τὰ ἅγια λείψανα τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου καὶ τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, καὶ μιγνύοντες αὐτὰ μὲ ἄλλα ὀστᾶ ζῴων τὰ κατέκαυσαν καὶ ἐσκόρπισαν τὴν στάκτην εἰς τὸν ἀέρα. Τὸν ἀνδριάντα τοῦ Σωτῆρος, τὸν ὁποῖον κατεσκεύασε μεγαλοπρεπῶς εἰς τὴν πόλιν τῆς Πανεάδος ἡ αἱμορροοῦσα γυνή [3], τὴν ὁποίαν ὁ Χριστὸς ἐθεράπευσε καὶ τὸν ὁποῖον εἶχε τότε στήσει εἰς ἐπίσημον τόπον τῆς πόλεως, μετὰ δὲ καιρὸν γνωρίσαντες αὐτὸν οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν βοτάνην τοῦ θαύματος, ἥτις ἀνεφύη παρ’ αὐτόν, τὸν ἔλαβον καὶ τὸν ἔστησαν εἰς τὸ διακονικόν, τοῦτον λέγω τὸν ἀνδριάντα οἱ Ἕλληνες κατασπάσαντες καὶ δένοντες σχοινία εἰς τοὺς πόδας του, τὸν ἔσυραν εἰς τὴν ἀγοράν, ἕως οὗ κατὰ μικρὸν συντριβόμενος ἠφανίσθη, καὶ ἔμεινε μόνον ἡ κεφαλή, τὴν ὁποίαν ἥρπασέ τις, ὅταν οἱ εἰδωλολάτραι ἐποίουν ταραχὴν καὶ θόρυβον, λαλοῦντες εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν λόγια βλάσφημα, ὅσα οὐδέποτε ἤκουσεν ἄνθρωπος, τὰ ὁποῖα ἀκούων ὁ τύραννος τὰ εἶχε διὰ τριφὴν καὶ ἡδονὴν αὐτοῦ.

Ὡς δὲ νὰ μὴ ἤρκουν ταῦτα ὅσα κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ ὑπὲρ τῶν εἰδωλολατρῶν ἔπραξεν, ἐκέλευσε νὰ ἀνακαινίσωσι καὶ τὸν ναὸν τῶν Ἰουδαίων εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ τοὺς μὲν Χριστιανοὺς ἐξέβαλεν ἔξω τῆς πόλεως, εἰς δὲ τοὺς Ἰουδαίους συνεχώρησε νὰ κατοικήσωσιν ἐντὸς αὐτῆς. Ἔστειλε δὲ καὶ δεισιδαιμονέστατόν τινα ἄνδρα, τὸν ὁποῖον ἀνηγόρευσε κόμητα, προστάξας αὐτὸν νὰ ἀνακτίσῃ μετὰ σπουδῆς τὸν ναόν, τὸν ὁποῖον ὁ Οὐεσπασιανὸς καὶ ὁ Τῖτος κατηδάφισαν καὶ κατέκαυσαν μὲ ὅλην τὴν πόλιν, κατὰ τὴν ἀληθεστάτην πρόρρησιν τοῦ Σωτῆρος, εἰπόντος «Οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ» (Μαρκ. ιγ’ 2).