Ἐπίστευσε δὲ εἰς τὸν Χριστόν, διότι ἐκεῖνος οὐρανόθεν τὸν προσεκάλεσεν, ὅταν εἶχε τὴν μάχην μὲ τὸν Μαξέντιον, καὶ ἐφάνη εἰς αὐτὸν τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν ὥρᾳ μεσημβρίας, ἐξαστράπτον ὑπὲρ τὸν ἥλιον, διὰ γραμμάτων ἐξ ἀστέρων, ἅτινα ἐσήμαινον τὴν ἐν πολέμῳ νίκην, τὸ ὁποῖον σημεῖον εἴδομεν καὶ ἡμεῖς, καὶ τὰ γράμματα ἀνεγνώσαμεν, οὐχὶ μόνον ἐγώ, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν στρατιωτῶν σου· ἀλλὰ τί θέλω νὰ διηγῶμαι τοιαῦτα, τὰ ὁποῖα σὺ γινώσκεις κάλλιον ἀπὸ ἐμέ;».
«Περὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι πρὸ τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ προκατήγγειλαν αὐτὸν οἱ Προφῆται ἔχομεν πολλὰς μαρτυρίας ὄχι μόνον ἀπὸ τὰς ἰδικάς μας βίβλους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς χρησμωδίας καὶ προφητείας τῶν θεῶν, τοὺς ὁποίους σέβεσθε σεῖς καὶ ἀπὸ τὰ γράμματα τῶν Σιβυλλῶν, ὡς καὶ ἀπὸ τὰ Βουκολικὰ τοῦ Ρωμαίου Βιργιλίου, τὰ ὁποῖα ἱκανῶς καὶ φανερὰ λέγουσι διὰ τὸν Χριστόν. Ἐὰν δὲ θέλῃς νὰ μὴ προσποιεῖσαι τὸν κωφόν, καὶ αὐτὸς ὁ μαντικὸς Ἀπόλλων, τὸν ὁποῖον σέβεσθε, θαυμαζόμενος εἶπε περὶ Χριστοῦ τὰ λόγια ταῦτα, ἐρωτηθεὶς ἀπό τινα θεράποντα τοῦ ναοῦ· «Μὴ ὤφελες πῆμα τόν τε καὶ ὕστατον ἐξερέσθαι, δῆμορ ἐμῶν προπόλων, περὶ θεσπεσίοιο θεοῖο, καὶ πνοῆς τῆς πᾶν πέριξ βοτρυδὸν ἐχούσης, τείρεα, φῶς, ποταμούς, καὶ τάρταρον, ἠέρα, καὶ ὕδωρ καὶ πῦρ. Ἥ με καὶ οὐκ ἐθέλοντα δόμων τῶν ὧδε διώκει. Ἡ ἐμὴ τριπόδων ἔτι λείπετο ἠριγένεια. Αἵ αἵμε τρίποδες στοναχήσατε, οἴχετ’ Ἀπόλλων, οἴχετ’ ἐπεὶ βροτός με βιάζεται οὐράνιος. Καὶ ὁ παθὼν Θεός ἐστι, καὶ οὐ θεότης πάθεν αὐτή». Ἤτοι, «ὦ τῶν ὑπηρετῶν μου ταλαίπωρε, εἶθε νὰ μὴ ἤθελες μὲ ἐρωτήσει τὸ ὁλοΰστερον καὶ τελευταῖον, διὰ τὸν θαυμάσιον Θεόν, καὶ διὰ τὴν ἀναπνοήν, ἡ ὁποία ἔχει συνηγμένα ὁλόγυρά της ὅλα τὰ ἄστρα, τὸ φῶς, τοὺς ποταμούς, τὸν ᾅδην, τὸν ἀέρα, τὸ ὕδωρ, καὶ τὸ πῦρ, ἡ ὁποία καὶ μετὰ βίας μὲ διώκει ἀπ’ ἐδῶ ἀπὸ τὸν οἶκόν μου· ἀκόμη ἔλειψεν ἀπὸ τοὺς τρίποδας καὶ ὁ αὐγερινός, ἀλλοίμονον! ὦ τρίποδες θρηνήσατε καὶ σεῖς, ἐπῆγεν ὁ Ἀπόλλων εἰς τὴν ἀπώλειαν· ἐπειδὴ ἄνθρωπος μὲ ἀναγκάζει, ἄνθρωπος οὐράνιος· καὶ ἐκεῖνος ὅπου ἔπαθεν ἦτο Θεός, ἡ θεότης δὲ αὐτὴ δὲν ἔπαθεν».
Ἀκούσας ταῦτα ὁ Παραβάτης εἶπε· «Νομίζω, Ἀρτέμιε, ὅτι δὲν ἦσο στρατηγὸς εἰς την Αἴγυπιον, ἀλλὰ χρησμολόγος, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν κωμολόγος ἢ μῶμος νὰ διηγῆσαι μύθους παλαιοὺς καὶ λογίδρια, τὰ ὁποῖα λέγουν αἱ γραῖαι, ὅταν μεθύσωσι». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Δὲν ἐννόησας καλά, ὦ βασιλεῦ, ἀξίως τῆς ἀρετῆς καὶ σοφίας σου, ὅτι ἀπὸ τοὺς θεούς σας καὶ τὰ ποθητά σας μαθήματα σοὶ δίδω τὰς ἀποδείξεις διὰ νὰ μάθῃς ἐξ ἐκείνων τὰ ὁποῖα γνωρίζεις τὸ τῆς ἀληθείας μυστήριον,