Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ὁσίων καὶ θαυματουργῶν Πατέρων ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ καὶ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, καὶ τῆς Ὁσίας ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ, τῶν τὴν ἁγίαν καὶ θεομητορικὴν Εἰκόνα εὑρόντων, καὶ τὴν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Μονὴν συστησαμένων.

Καὶ πρῶτον ἦλθον εἰς τὸ Αἴγιον, μίαν τῶν καὶ τότε διασήμων πόλεων τῆς Ἀχαΐας. Ἐπειδὴ ὅμως προεῖπεν εἰς αὐτοὺς ἐν Ἱεροσολύμοις ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἵνα πορευθέντες ἀπέλθωσιν εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς Ἀχαΐας, ἀνεχώρησαν ἀπὸ τοῦ Αἰγίου· καὶ ὁδοιπορήσαντες κατὰ μεσημβρίαν ἕως τεσσάρων σχεδὸν ὡρῶν διάστημα, ἔφθασαν πρὸς ἑσπέραν εἰς τόπον παραποτάμιον καὶ ἔμειναν ἐκεῖ παρὰ τὰς ὄχθας καὶ τὰς πηγὰς τοῦ Σελινοῦντος ἢ Σελίνου ποταμοῦ.

Διανυκτερεύσαντες λοιπὸν ἐκεῖ εἶχον καθ’ ἑαυτοὺς πολλοὺς λογισμούς· ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι ἠγνόουν πρὸς ποῖον τῆς Ἀχαΐας μέρος ἔπρεπε, κατά τὴν γενομένην εἰς αὐτοὺς ἀποκάλυψιν, νὰ βαδίσουν διὰ νὰ εὕρωσιν ἐναποκείμενον τὸν ὑπεσχημένον ἱερὸν θησαυρόν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ πῶς ἆρά γε καὶ διὰ ποίων σημείων θὰ γνωρίσωσιν ὅτι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θὰ εὕρωσι θὰ εἶναι ἡ προαγγελθεῖσα εἰς αὐτοὺς θεομητορικὴ Εἰκών. Οὕτω λοιπὸν οἱ Ἅγιοι μεριμνῶντες προσηύχοντο πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον δακρυρροοῦντες ἱκέτευον, καὶ τοὺς ἐμφανισθέντας εἰς αὐτοὺς εἰς Ἱεροσόλυμα τρεῖς Ἁγίους Ἀποστόλους παρεκάλουν, ἵνα καὶ δι’ αὐτῶν εὐπρόσδεκτος γένηται ἡ πρὸς τὸν Θεὸν αὐτῶν δέησις· οὕτω δὲ διακείμενοι, ἐκοιμήθησαν ὀλίγον. Καὶ ἰδοὺ περὶ τὰ μέσα τῆς νυκτὸς κατ’ ὄναρ πάλιν ἐνεφανίσθησαν εἰς αὐτοὺς καὶ οἱ τρεῖς ρηθέντες Ἅγιοι, ὁ μέγας δηλαδὴ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν θεῖος Παῦλος, ὁ Πρωτόκλητος Ἀνδρέας καὶ ὁ ἱερώτατος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, οἵτινες ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ παραμυθοῦντες αὐτοὺς ἔλεγον· «Τί λυπεῖσθε; Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε· κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει» (Ματθ. ζ’ 7-8), ὡς ὁ Κύριος ἡμῶν ἀψευδῶς ὑπεσχέθη. Τί λοιπὸν ἀδημονεῖτε; τί δὲ καὶ διστάζετε; ἀπέλθετε πρὸς ἀνατολὰς περιπατοῦντες ἕως ὥρας δύο πρὸς τὰς ὄχθας τοῦ Βουραϊκοῦ ποταμοῦ καὶ ἐκεῖ θὰ συναντήσετε κόρην παρθένον, ὀνόματι Εὐφροσύνην, δούλην καὶ αὐτὴν τοῦ Διδασκάλου καὶ Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἥτις, ὡς ἄλλοτε αἱ θυγατέρες τοῦ Ραγουήλ [5], ποιμαίνει τὰς αἶγας τοῦ πατρὸς αὐτῆς, κατοικοῦντος εἰς τὴν κώμην την καλουμένην τῶν Γαλατῶν· αὕτη θὰ καθοδηγήσῃ ὑμᾶς πρὸς εὕρεσιν τῆς θεομητορικῆς Εἰκόνος, περὶ τῆς ὁποίας ἐνδημοῦντες εἰς Ἱεροσόλυμα ἐδιδάχθητε. Ὑπάγετε λοιπὸν καὶ χαίρετε ἐν Κυρίῳ». Καὶ οἱ μὲν Ἀπόστολοι ταῦτα εἰπόντες ἐγένοντο ἄφαντοι ὁ δὲ τόπος τῆς τούτων ἐπιφανείας ἀπέβη ὕστερον ἐπισημότατος, ὡς λέγομεν ἐφεξῆς.


Ὑποσημειώσεις

[1] «Δι’ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω» (Φιλιπ. γʹ 8).

[2] Ἔμειναν δηλονότι ἐν ἀγαμίᾳ καὶ παρθενία, γενόμενοι Μοναχοί.

[3] Ὁ θεῖος Ἐπιφάνιος εἰς τὸ Κατὰ Αἱρέσεων, κεφ. νηʹ (58), σ. 491, ἑρμηνεύων τὸ χωρίον τοῦτο λέγει τὰ ἑξῆς· «Εἰσί γάρ, εὐνοῦχοι, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν». Τίνες ὅμως οὗτοι ἀλλ’ ἢ οἱ γενναῖοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ μονάζοντες καὶ οἱ καθεξῆς παρθένοι; Ἰωάννης μὲν καὶ Ἰάκωβος υἱοὶ Ζεβεδαίου μείναντες ἐν παρθενίᾳ, καὶ θαυμασίως τὸ κλέος τοῦ στεφάνου τούτου τοῦ ἀγῶνος ἀπενεγκάμενοι· μετ’ αὐτοὺς δὲ ὅσαι μυριάδες ἐν τῷ κόσμῳ μονάζοντες καὶ ἀπὸ Μοναστηρίων (ἴσως Μοναστριῶν) καὶ παρθένων τουτὶ τοῦ ἀγῶνος τὸ κλέος ἀπηνέγκαντο· οἵτινες σώματα γυναικῶν οὐκ ἐμίλησαν, ἀλλ’ ἤθλησαν ἐν ἀγῶνι τελειοτάτῳ, ὡς καὶ Ἠλίας ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκη εὑρίσκεται, καὶ Παῦλος λέγων· «λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις καλὸν αὐτοῖς ἔστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ» (Αʹ Κορ. ζʹ 8).

[4] Μάξιμος ὁ Γʹ ὁ Ἱεροσολύμων ἐπατριάρχευσε τῷ 333 μέχρι τοῦ 348· τοῦτον διεδέξατο ὁ ἁγιώτατος Κύριλλος Αʹ 350-386.

[5] Ραγουὴλ ἢ Ἰοθόρ, πενθερὸς τοῦ Μωϋσέως. Αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἐποίμαινον τὰς αἶγας τοῦ πατρός των, ὅταν ὁ Μωϋσῆς φεύγων τὴν ὀργὴν τοῦ Φαραὼ εἰσῆλθεν εἰς τὴν γῆν Μαδιάμ, συναντηθεὶς δὲ μετ’ αὐτῶν καὶ γνωρισθεὶς μετὰ τοῦ πατρός των, ἔπειτα ἀπὸ ἐκδούλευσιν τὴν ὁποίαν παρέσχε πρὸς αὐτάς, ἔλαβεν ὡς σύζυγον μίαν ἐξ αὐτῶν, τὴν Σεπφώραν (ἴδε Ἐξόδου βʹ 15-22).

[6] Βλέπε εἰς τὸ Συναξάριον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ἐν σελ. 356-372 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου καὶ τὴν ἐν σελ. 356 ὑποσημείωσιν.

[7] «Ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. ϛʹ 17).

[8] «Λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» (Βʹ Τιμ. δʹ 8).