Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ὁσίων καὶ θαυματουργῶν Πατέρων ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ καὶ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, καὶ τῆς Ὁσίας ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ, τῶν τὴν ἁγίαν καὶ θεομητορικὴν Εἰκόνα εὑρόντων, καὶ τὴν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Μονὴν συστησαμένων.

Πολλοὺς δὲ καθ’ ὁδὸν καὶ ἄλλους ἱεροὺς Ἀσκητὰς καὶ διδασκάλους τῆς ἀρετῆς ἐπεσκέφθησαν κατὰ τόπους πολλῶν ἱερῶν σκηνωμάτων καὶ τῆς χάριτος τῶν εἰς αὐτὰς τεθησαυρισμένων ἁγίων κειμηλίων ἀπήλαυσαν· πολλὰ ἐκοπίασαν καὶ πολλάκις ἐκακοπάθησαν καὶ πολλαχῶς ὠφελήθησαν καὶ ὠφέλησαν ἕως ὅτου, Θεοῦ συνεργοῦντος, ἔφθασαν εἰς τὴν ἁγίαν Γῆν. Χαίροντες δὲ καὶ πάντα ποιοῦντες εἰς δόξαν Θεοῦ, προσεκύνησαν τὴν ἁγίαν Βηθλεέμ, εἰς τὴν ὁποίαν ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἐσεβάσθησαν τὸν Ἰορδάνην, εἰς τὸν ὁποῖον ἐβαπτίσθη, ἐθαύμασαν τὴν ἔρημον, ὅπου μετὰ τὸ βάπτισμα ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα νῆστις διετέλεσεν, ἐτίμησαν τὸ Θαβώριον ὄρος, ὅπου πανενδόξως μετεμορφώθη, κατεφίλησαν τὴν ἁγίαν Σιών, ὅπου τὸν μυστικὸν ἐτέλεσε δεῖπνον καὶ ὅπου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον κατῆλθεν ἐπὶ τοὺς Ἀποστόλους κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, προσεκύνησαν καὶ τὸν Γολγοθᾶν, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος ἐσταυρώθη, καὶ τὸν ζωοδόχον Τάφον, ὅπου σωματικῶς ἐνταφιασθεὶς τριήμερος ἀνέστη, καὶ τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ὅθεν εἰς οὐρανοὺς πρὸς τὸν ἀρχίφωτον ἀνελήφθη Πατέρα, κατησπάσθησαν δὲ καὶ τὸν ἐν Γεθνημανῇ τῆς ζωηφόρου Θεομήτορος τάφον, ὅθεν ζῶσα πρὸς τὸν Υἱὸν αὐτῆς ἐνδόξως μετέστη, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν ἁπαξάπαντας τοὺς Ἁγίους Τόπους τῆς νέας Σιὼν ἐθεώρησαν, εἰς τοὺς ὁποίους ἐτελεσιουργήθησαν τὰ μυστήρια τῆς παγκοσμίου σωτηρίας.

Μετὰ τοὺς Ἁγίους Τόπους ἀπελθόντες προσεκύνησαν καὶ τοὺς ἱεροὺς τόπους τοῦ θεοβαδίστου ὄρους Σινᾶ, ὅπου «ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσαι πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον» (Ἐξ. λγ’ 11)· κατεφίλησαν τὴν ἁγίαν ἐκείνην κορυφήν, ὅπου, νηστεύσας ὁ θεόπτης Μωϋσῆς νυχθήμερα τεσσαράκοντα, ἔλαβε τὸν θεόγραφον Νόμον, κατησπάσθησαν τὴν ἁγίαν Γῆν τῆς μυστηριώδους ἐκείνης βάτου, ἥτις ἐφλέγετο καὶ οὐ κατεκαίετο τὸ μέγα τῆς θείας οἰκονομίας μυστήριον προτυποῦσα, κατεῖδον δὲ καὶ τὸ Χωρήβ, ὅπου καὶ Μωσῆς πάλιν, καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας ὕστερον, θείας ἐπιφανείας κατηξιώθησαν καὶ ὅσα ἄλλα πανσέβαστα μνημεῖα καὶ δείγματα τῶν εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον γενομένων θεοφανειῶν. Πληρώσαντες δὲ καὶ ταύτην τὴν φιλόθεον αὐτῶν ἔφεσιν ἀπῆλθον καὶ εἰς τὰς πέριξ ἐρήμους αὐτοῦ τε τοῦ Σινᾶ καὶ τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ τῆς Νιτρίας καὶ Θηβαΐδος, ἔνθα συνωμίλουν μετὰ τῶν ἐκεῖσε τότε ἐνασκουμένων ἰσαγγέλων ἐρημιτῶν.


Ὑποσημειώσεις

[1] «Δι’ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω» (Φιλιπ. γʹ 8).

[2] Ἔμειναν δηλονότι ἐν ἀγαμίᾳ καὶ παρθενία, γενόμενοι Μοναχοί.

[3] Ὁ θεῖος Ἐπιφάνιος εἰς τὸ Κατὰ Αἱρέσεων, κεφ. νηʹ (58), σ. 491, ἑρμηνεύων τὸ χωρίον τοῦτο λέγει τὰ ἑξῆς· «Εἰσί γάρ, εὐνοῦχοι, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν». Τίνες ὅμως οὗτοι ἀλλ’ ἢ οἱ γενναῖοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ μονάζοντες καὶ οἱ καθεξῆς παρθένοι; Ἰωάννης μὲν καὶ Ἰάκωβος υἱοὶ Ζεβεδαίου μείναντες ἐν παρθενίᾳ, καὶ θαυμασίως τὸ κλέος τοῦ στεφάνου τούτου τοῦ ἀγῶνος ἀπενεγκάμενοι· μετ’ αὐτοὺς δὲ ὅσαι μυριάδες ἐν τῷ κόσμῳ μονάζοντες καὶ ἀπὸ Μοναστηρίων (ἴσως Μοναστριῶν) καὶ παρθένων τουτὶ τοῦ ἀγῶνος τὸ κλέος ἀπηνέγκαντο· οἵτινες σώματα γυναικῶν οὐκ ἐμίλησαν, ἀλλ’ ἤθλησαν ἐν ἀγῶνι τελειοτάτῳ, ὡς καὶ Ἠλίας ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκη εὑρίσκεται, καὶ Παῦλος λέγων· «λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις καλὸν αὐτοῖς ἔστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ» (Αʹ Κορ. ζʹ 8).

[4] Μάξιμος ὁ Γʹ ὁ Ἱεροσολύμων ἐπατριάρχευσε τῷ 333 μέχρι τοῦ 348· τοῦτον διεδέξατο ὁ ἁγιώτατος Κύριλλος Αʹ 350-386.

[5] Ραγουὴλ ἢ Ἰοθόρ, πενθερὸς τοῦ Μωϋσέως. Αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἐποίμαινον τὰς αἶγας τοῦ πατρός των, ὅταν ὁ Μωϋσῆς φεύγων τὴν ὀργὴν τοῦ Φαραὼ εἰσῆλθεν εἰς τὴν γῆν Μαδιάμ, συναντηθεὶς δὲ μετ’ αὐτῶν καὶ γνωρισθεὶς μετὰ τοῦ πατρός των, ἔπειτα ἀπὸ ἐκδούλευσιν τὴν ὁποίαν παρέσχε πρὸς αὐτάς, ἔλαβεν ὡς σύζυγον μίαν ἐξ αὐτῶν, τὴν Σεπφώραν (ἴδε Ἐξόδου βʹ 15-22).

[6] Βλέπε εἰς τὸ Συναξάριον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ἐν σελ. 356-372 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου καὶ τὴν ἐν σελ. 356 ὑποσημείωσιν.

[7] «Ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. ϛʹ 17).

[8] «Λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» (Βʹ Τιμ. δʹ 8).