Τούτων τῶν ἰσαγγέλων Ὁσίων τὸ παράδειγμα ἐξέκαιεν εἰς τὰς καρδίας τῶν δύο αὐταδέλφων τὸν ἐμπνευσθέντα τῆς θείας ἀγάπης οὐράνιον ἔρωτα. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ θεῖα Εὐαγγέλια ἀνεγίνωσκον ἐπισταμένως ἄλλοτε μὲν τὸ «πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ιθ’ 21), ἄλλοτε δὲ τὸ «καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτούς [2], διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ιθ’ 12) [3], καὶ τὴν κοινὴν τῶν Ἀποστόλων ἀνεπόλουν φωνήν, οἵτινες διὰ τοῦ κορυφαίου Πέτρου πρὸς τὸν Διδάσκαλον ἔκραζον· «ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα, καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι» (Λουκ. ιη’ 28). Ταύτας δὲ καὶ τὰς τοιαύτας ἐμμελετῶντες θείας φωνὰς ὥρμησαν οἱ μακάριοι πρὸς τὴν ἀκριβεστάτην ἐκπλήρωσιν τῶν ἐντολῶν τῆς Εὐαγγελικῆς τελειότητος καὶ ἔλαβον εἰς ἑαυτοὺς κλῆρον τὴν ἄχραντον καὶ ἀμίαντον παρθενίαν, τὴν σύνοικον τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν μακαρίων ψυχῶν. Λαβόντες ὅθεν εἰς τοὺς ὤμους αὐτῶν καρτερικῶς καὶ ἀνδρειοφρόνως τὸν εὐαγγελικὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ, ἀφῆκαν τὴν δόξαν, τὸν πλοῦτον, τοὺς συγγενεῖς, τοὺς φίλους, τοὺς ὑπηρέτας, τὰ μεγάλα κτήματα, τὰς ἀπολαύσεις καὶ πάντα τὰ ὄνειρα τῆς ματαιότητος, ὅσα τόσον εἶναι περισπούδαστα εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε καὶ οἱ μικράν τινα μερίδα ἐξ αὐτῶν ἔχοντες φυσῶσι καὶ ἐπαίρονται κατὰ τῶν ὑποδεεστέρων καὶ πρὸς τὴν μόνην ἀληθινὴν καὶ αἰώνιον ζωὴν ἀποβλέψαντες, οἱ μακάριοι οὗτοι αὐτάδελφοι Συμεὼν καὶ Θεόδωρος ἐφόρεσαν τὸ σχῆμα τῆς μοναδικῆς πολιτείας καὶ ἀνεχώρησαν εἰς ἀβάτους ἐρήμους, ἀποφυγόντες θορύβους πολιτικούς, ὄχλον ἀγοραῖον, ἔπαρσιν ἀρχοντικὴν καὶ κόρον τρυφῆς, καὶ διέτριβον μόνοι, καθαρεύοντες τοὺς ὀφθαλμούς, καθαρεύοντες τὰ ὦτα, καθαρεύοντες τὴν γλῶσσαν καὶ πρὸ πάντων τὴν καρδίαν κεκαθαρμένοι.
Ἀνέβησαν δὲ πρῶτον ἐνασκούμενοι εἰς τὰ ὄρη, ὡς εὔθετα μάλιστα πρὸς τὰς ὑψηλὰς θεωρίας καὶ ἀνέκαθεν ἀναδειχθέντα θεοφιλῆ χωρία· διότι καὶ ὁ Θεὸς ἐδόξασεν αὐτὰ πάλαι διὰ τῆς φοβερᾶς αὐτοῦ ἐπιφανείας (ὡς τὸ Σίναιον καὶ τὸ Χωρήβ). Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν καὶ Δεσπότης κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς αὐτοῦ πολιτείαν ηὐλόγει τὰ ὄρη συχνάκις, ἀνερχόμενος εἰς αὐτὰ καὶ προσευχόμενος κατ᾽ ἰδίαν· καὶ αὐτὴν δὲ τὴν δόξαν τῆς θείας αὐτοῦ Μορφῆς ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβώρ ἐφανέρωσεν.