Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ὁσίων καὶ θαυματουργῶν Πατέρων ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ καὶ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, καὶ τῆς Ὁσίας ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ, τῶν τὴν ἁγίαν καὶ θεομητορικὴν Εἰκόνα εὑρόντων, καὶ τὴν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Μονὴν συστησαμένων.

Καὶ συνασκούμενοι μετ’ αὐτῶν καὶ συμμελετῶντες πνευματικῶς ἠγάλλοντο καὶ ἔχαιρον, δοξάζοντες τὸν Θεόν, ὃστις ποιεῖ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ἠξίωσεν αὐτοὺς καὶ ταύτης τῆς χάριτος, ὥστε καὶ τὸ ὑπόλοιπον τῆς μακαρίας αὐτῶν ζωῆς ἤθελον νὰ διαπεράσωσιν ἐκεῖ, θεία ὅμως νεῦσις ὡδήγησε καὶ πάλιν αὐτοὺς εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ, πρὸς Μάξιμον [4] τὸν τῆς Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας θεοπρόβλητον πρόεδρον, ὅστις, ὡς εἶδεν αὐτοὺς ἐπανελθόντας, τοὺς ὑπεδέχθη μετὰ μεγάλης τιμῆς, κατόπιν θείας ἀποκαλύψεως, καταξιώσας δὲ τούτους τοῦ θείου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, τοὺς ἐκράτει φιλοστόργως πλησίον του, ἀναμένων νὰ ἴδῃ τὶ ἄρα θὰ εὐδοκήσῃ ὁ Θεὸς εἰς αὐτοὺς διὰ τὴν τῶν πολλῶν σωτηρίαν.

Ἐνδημοῦντες λοιπὸν εἰς τὴν ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ οἱ μακάριοι εἶδον ἕκαστος κατὰ μέρος μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ὀπτασίαν, κατ’ ὄναρ φανερωθεῖσαν, τὴν ἑξῆς: Ἐφάνησαν εἰς αὐτοὺς τρεῖς ἄνδρες γηραλέοι τὸ εἶδος, ἱεροπρεπεῖς τὴν στολήν, σεβάσμιοι εἰς τὴν κατάστασιν τοῦ σχήματος καὶ θεοειδεῖς διὰ τὴν ἐπανθοῦσαν εἰς τὰ πρόσωπα μάλιστα θαυμασίαν χάριν τε καὶ σεμνότητα. Καταπλαγέντες δὲ πρὸς τὴν ὄψιν οἱ ἀδελφοὶ βλέπουσιν εὐθὺς καὶ ἄλλο θέαμα ἀνώτερον τῆς ἀνθρωπίνης δυνάμεως. Ἐπιφαίνεται πάγκαλος καὶ ἡλιόμορφος Ἄνασσα, περιεστεμμένη αἴγλην οὐράνιον, παρέστησαν δὲ παρ’ αὐτὴν εὐθὺς προσελθόντες καὶ οἱ τρεῖς ἐκεῖνοι γεραροὶ ἄνδρες, οἱ πρότερον ἐπιφανέντες. Καὶ ἡ πάμφωτος βασιλὶς εὐμενῶς πρὸς τοὺς δύο τεθαμβημένους ἀδελφοὺς ἀποβλέψασα ἐνεθάρρυνεν αὐτοὺς καὶ μὲ ἱλαρὸν πρόσωπον ἔλεγε πρὸς αὐτοὺς τοιαῦτα· «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πιστοὶ δοῦλοι τοῦ Υἱοῦ μου καὶ Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὗτινος τὸν Σταυρὸν ἐπ’ ὤμων ἀράμενοι τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούετε καὶ τὸ θέλημα ποιεῖτε προθύμως καὶ ἀξίως τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ Βασιλείας. Ἐξακολουθήσετε δὲ τοῦ λοιποῦ νὰ ἀγωνίζεσθε τὸν καλὸν τὸν ἀγῶνα, ἀκολουθοῦντες τὸν δρόμον τῶν τριῶν τούτων (ταῦτα δὲ λέγουσα ἐδείκνυε συγχρόνως τοὺς μετ’ αὐτῆς τρεῖς σεβασμίους ἄνδρας) ὁλοψύχως βαδίζετε, ἐργαζόμενοι καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου, καὶ μάλιστα κατὰ τὴν χώραν τῆς Ἀχαΐας, ὅπου καὶ οὗτοι τὸ τοῦ Χριστοῦ γεώργιον εὐαγγελικῶς ἐφύτευσαν καὶ ἐπότισαν καὶ ἐκαλλιέργησαν. Εἶναι δὲ οὗτος μὲν Παῦλος ὁ Ἀπόστολος, οὗτος δὲ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, ὁ δὲ τρίτος ἐκεῖνος Λουκᾶς ὁ Εὐαγγελιστής.


Ὑποσημειώσεις

[1] «Δι’ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω» (Φιλιπ. γʹ 8).

[2] Ἔμειναν δηλονότι ἐν ἀγαμίᾳ καὶ παρθενία, γενόμενοι Μοναχοί.

[3] Ὁ θεῖος Ἐπιφάνιος εἰς τὸ Κατὰ Αἱρέσεων, κεφ. νηʹ (58), σ. 491, ἑρμηνεύων τὸ χωρίον τοῦτο λέγει τὰ ἑξῆς· «Εἰσί γάρ, εὐνοῦχοι, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν». Τίνες ὅμως οὗτοι ἀλλ’ ἢ οἱ γενναῖοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ μονάζοντες καὶ οἱ καθεξῆς παρθένοι; Ἰωάννης μὲν καὶ Ἰάκωβος υἱοὶ Ζεβεδαίου μείναντες ἐν παρθενίᾳ, καὶ θαυμασίως τὸ κλέος τοῦ στεφάνου τούτου τοῦ ἀγῶνος ἀπενεγκάμενοι· μετ’ αὐτοὺς δὲ ὅσαι μυριάδες ἐν τῷ κόσμῳ μονάζοντες καὶ ἀπὸ Μοναστηρίων (ἴσως Μοναστριῶν) καὶ παρθένων τουτὶ τοῦ ἀγῶνος τὸ κλέος ἀπηνέγκαντο· οἵτινες σώματα γυναικῶν οὐκ ἐμίλησαν, ἀλλ’ ἤθλησαν ἐν ἀγῶνι τελειοτάτῳ, ὡς καὶ Ἠλίας ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκη εὑρίσκεται, καὶ Παῦλος λέγων· «λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις καλὸν αὐτοῖς ἔστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ» (Αʹ Κορ. ζʹ 8).

[4] Μάξιμος ὁ Γʹ ὁ Ἱεροσολύμων ἐπατριάρχευσε τῷ 333 μέχρι τοῦ 348· τοῦτον διεδέξατο ὁ ἁγιώτατος Κύριλλος Αʹ 350-386.

[5] Ραγουὴλ ἢ Ἰοθόρ, πενθερὸς τοῦ Μωϋσέως. Αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἐποίμαινον τὰς αἶγας τοῦ πατρός των, ὅταν ὁ Μωϋσῆς φεύγων τὴν ὀργὴν τοῦ Φαραὼ εἰσῆλθεν εἰς τὴν γῆν Μαδιάμ, συναντηθεὶς δὲ μετ’ αὐτῶν καὶ γνωρισθεὶς μετὰ τοῦ πατρός των, ἔπειτα ἀπὸ ἐκδούλευσιν τὴν ὁποίαν παρέσχε πρὸς αὐτάς, ἔλαβεν ὡς σύζυγον μίαν ἐξ αὐτῶν, τὴν Σεπφώραν (ἴδε Ἐξόδου βʹ 15-22).

[6] Βλέπε εἰς τὸ Συναξάριον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ἐν σελ. 356-372 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου καὶ τὴν ἐν σελ. 356 ὑποσημείωσιν.

[7] «Ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. ϛʹ 17).

[8] «Λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» (Βʹ Τιμ. δʹ 8).